سرانجام بعد از ماه ها انتظار سخت و افزایش روز افزون نگرانی و اضطراب برای مهاجرین ساکن در ایران، امروز یکشنبه 28 قوس طرح هدفمند کردن یارانه ها توسط رئیس جمهور ایران اجرایی شد.
داکتر محمود احمدی نژاد با بیان اینکه به حساب سرپرست خانوار به ازای هر نفر 81 هزار تومان برای دو ماه واریز شده است، گفت: دولت ایران تلاش می کند تا این مبلغ را برای مرحله دوم پرداخت به شهروندان ایرانی تا دو برابر افزایش دهد.
همچنین از آنجایی که نان به عنوان مهمترین غذای مردم شناخته می‌شود و مردم باید نان خوب بخورند ظرف 7 تا 10 روز آینده برای هر نفر مبلغ 8 هزار تومان یارانه نقدی جداگانه به حساب آنها واریز می‌شود.
لازم است در این رابطه توضیح داده شود که از این پس دولت ایران به برخی از کالاهای خود از جمله نان، بنزین یا تل، آب و برق و گاز و ... سوپسید یا یارانه نمی دهد و به جای آن پول برآورد شده آن را به هر شخص می دهد تا بدین طریق مردم را تشویق نماید در نحوه مصرف کالاها، صرفه جویی نمایند. یعنی هرچه کمتر نان و بنزین و برق و آب و گاز استفاده نمایند ما بقی این پول واریز شده به خود آنها تعلق می گیرد.
از دو سال قبل به این طرف که این موضوع بصورت جدی در ایران مطرح شده، بسیاری از مهاجرین افغانستانی به دلیل ترس از ایجاد تورم حاصل از این طرح و بخاطر فرار از هزینه های سنگین زندگی، جمهوری اسلامی ایران را ترک کردند و چون امیدی به بهبود زندگی در کشورشان نداشتند، عازم کشورهای اروپایی شدند.
واضح است که با اجرایی هدفمندسازی یارانه‌ها و آزادسازی قیمت‌ها هزینه‌های زندگی و معیشت برای اتباع خارجی بالا می‌رود و در مقابل ایرانیان از یارانه هدفمند استفاده می‌کنند. از این پس با حذف سوپسید دولتی قیمت کالاهای عمومی افزایش می یابد که با پرداخت کمک‌های نقدی به شهروندان ایرانی بخشی از آن جبران خواهد شد اما وضعیت اتباع خارجی و به‌خصوص مهاجرین افغانی دارای مدرک اقامتی دچار مشکلات عدیده خواهد شد.
بدین صورت که سرپرست هر خانواده باید هر ماه بیش از نیمی از درآمد خود را هزینه آب و برق و گاز پرداخت نماید که این سبب افزایش فاصله طبقاتی فراوان بین ایرانیان و مهاجران میگردد.
منظور ما از بیان این مطلب این نیست که چرا دولت ایران به اتباع خارجی و مهاجرین افغانی ساکن در ایران پول یارانه را نمی دهد و یا چرا دولت ایران فکری به حال حدود یک میلیون مهاجر افغانی دارای مدرک که اکثرا کارگر با معاش ماهیانه 300 تا 500 هزار تومان هستند، نمی کند؟ زیرا به گفته داکتر محمود احمدی نژاد این پولهای واریزی بیت المال و متعلق به خود ایرانیان است.
لذا شاید بسیاری از مهاجرین توقع آن چنانی از دولت ایران نداشته باشند که به افغانها هم پول یارانه واریز نماید، بلکه درد دل مهاجرین این است که چرا هیچ کدام از مسئولین افغانی در این رابطه اقدامی که نکرده اند هیچ، حتی سخنی نیز به میان نیاورده اند. نه محترم زلمی رسول وزیر خارجه و نه جناب جماهیر انوری وزیر امور مهاجرین.
در حال حاضر هر خانوار هفت نفره افغانی باید برای شرکت در طرح آمایش شش مبلغ حدودا چهارصدهزار تومان به حساب اداره اتباع ایران واریز نماید، از آن طرف هم مبلغ پانصد و شصت هزار تومان از ایرانیان برای خرید و مصرف مایحتاج زندگی خود عقب مانده است ( به ازای هر نفر ایرانی هشتاد و یک هزار تومان واریز شده است)، در حالیکه درآمد متوسط هر افغانی شاید 400 هزار تومان باشد . یعنی سرپرست هر خانواده مهاجر حدودا دو ماه از زندگی خود عفب می باشد.
با این حال مسئولین محترم دولت افغانستان هیچ اقدامی در این رابطه نکردند. حتی سخنی به میان نیاوردند تا مهاجرین دلخوش کنند که آنها هم حکومت دارند. توقع مهاجرین این نبود که از همین امروز به حساب آنها هم پول واریز گردد که شاید حق شان هم باشد. ولی دوست داشتند تا وزیر خارجه و وزیر امور مهاجرین با مسئولین ایرانی و مقامات سازمان ملل در این رابطه گفتگو می کردند تا با تشریح وضعیت مهاجرین، فکری اساسی برای رفع این معضل مهاجرین سنجیده شود.
ولی افسوس که این دولتمردان افغان امروز نیز مانندگذشته ها هیچگاه به فکر هموطنان آواره خود در دیگر کشورها نیستند و اگر کمی دلسوزتر بودند، وضعیت امروز مهاجرین اینگونه نبود.
داکتر محمود احمدی نژاد با بیان اینکه به حساب سرپرست خانوار به ازای هر نفر 81 هزار تومان برای دو ماه واریز شده است، گفت: دولت ایران تلاش می کند تا این مبلغ را برای مرحله دوم پرداخت به شهروندان ایرانی تا دو برابر افزایش دهد.
همچنین از آنجایی که نان به عنوان مهمترین غذای مردم شناخته می‌شود و مردم باید نان خوب بخورند ظرف 7 تا 10 روز آینده برای هر نفر مبلغ 8 هزار تومان یارانه نقدی جداگانه به حساب آنها واریز می‌شود.
لازم است در این رابطه توضیح داده شود که از این پس دولت ایران به برخی از کالاهای خود از جمله نان، بنزین یا تل، آب و برق و گاز و ... سوپسید یا یارانه نمی دهد و به جای آن پول برآورد شده آن را به هر شخص می دهد تا بدین طریق مردم را تشویق نماید در نحوه مصرف کالاها، صرفه جویی نمایند. یعنی هرچه کمتر نان و بنزین و برق و آب و گاز استفاده نمایند ما بقی این پول واریز شده به خود آنها تعلق می گیرد.
از دو سال قبل به این طرف که این موضوع بصورت جدی در ایران مطرح شده، بسیاری از مهاجرین افغانستانی به دلیل ترس از ایجاد تورم حاصل از این طرح و بخاطر فرار از هزینه های سنگین زندگی، جمهوری اسلامی ایران را ترک کردند و چون امیدی به بهبود زندگی در کشورشان نداشتند، عازم کشورهای اروپایی شدند.
واضح است که با اجرایی هدفمندسازی یارانه‌ها و آزادسازی قیمت‌ها هزینه‌های زندگی و معیشت برای اتباع خارجی بالا می‌رود و در مقابل ایرانیان از یارانه هدفمند استفاده می‌کنند. از این پس با حذف سوپسید دولتی قیمت کالاهای عمومی افزایش می یابد که با پرداخت کمک‌های نقدی به شهروندان ایرانی بخشی از آن جبران خواهد شد اما وضعیت اتباع خارجی و به‌خصوص مهاجرین افغانی دارای مدرک اقامتی دچار مشکلات عدیده خواهد شد.
بدین صورت که سرپرست هر خانواده باید هر ماه بیش از نیمی از درآمد خود را هزینه آب و برق و گاز پرداخت نماید که این سبب افزایش فاصله طبقاتی فراوان بین ایرانیان و مهاجران میگردد.
منظور ما از بیان این مطلب این نیست که چرا دولت ایران به اتباع خارجی و مهاجرین افغانی ساکن در ایران پول یارانه را نمی دهد و یا چرا دولت ایران فکری به حال حدود یک میلیون مهاجر افغانی دارای مدرک که اکثرا کارگر با معاش ماهیانه 300 تا 500 هزار تومان هستند، نمی کند؟ زیرا به گفته داکتر محمود احمدی نژاد این پولهای واریزی بیت المال و متعلق به خود ایرانیان است.
لذا شاید بسیاری از مهاجرین توقع آن چنانی از دولت ایران نداشته باشند که به افغانها هم پول یارانه واریز نماید، بلکه درد دل مهاجرین این است که چرا هیچ کدام از مسئولین افغانی در این رابطه اقدامی که نکرده اند هیچ، حتی سخنی نیز به میان نیاورده اند. نه محترم زلمی رسول وزیر خارجه و نه جناب جماهیر انوری وزیر امور مهاجرین.
در حال حاضر هر خانوار هفت نفره افغانی باید برای شرکت در طرح آمایش شش مبلغ حدودا چهارصدهزار تومان به حساب اداره اتباع ایران واریز نماید، از آن طرف هم مبلغ پانصد و شصت هزار تومان از ایرانیان برای خرید و مصرف مایحتاج زندگی خود عقب مانده است ( به ازای هر نفر ایرانی هشتاد و یک هزار تومان واریز شده است)، در حالیکه درآمد متوسط هر افغانی شاید 400 هزار تومان باشد . یعنی سرپرست هر خانواده مهاجر حدودا دو ماه از زندگی خود عفب می باشد.
با این حال مسئولین محترم دولت افغانستان هیچ اقدامی در این رابطه نکردند. حتی سخنی به میان نیاوردند تا مهاجرین دلخوش کنند که آنها هم حکومت دارند. توقع مهاجرین این نبود که از همین امروز به حساب آنها هم پول واریز گردد که شاید حق شان هم باشد. ولی دوست داشتند تا وزیر خارجه و وزیر امور مهاجرین با مسئولین ایرانی و مقامات سازمان ملل در این رابطه گفتگو می کردند تا با تشریح وضعیت مهاجرین، فکری اساسی برای رفع این معضل مهاجرین سنجیده شود.
ولی افسوس که این دولتمردان افغان امروز نیز مانندگذشته ها هیچگاه به فکر هموطنان آواره خود در دیگر کشورها نیستند و اگر کمی دلسوزتر بودند، وضعیت امروز مهاجرین اینگونه نبود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر