16.11.1389
ولسوالی ژیری، محل ظهور و زادگاه پدری بسیاری از رهبران طالبان به شمول ملا محمد عمر است. سه ماه قبل این ولسوالی ساحه جنگ بود، مردم در آن زنده گی نمی کردند و شورشیان طالب آزادانه در آن گشت و گذار داشتند و بیرق طالبان هم در قریه های این ولسوالی در اهتزاز بود. اما از سه ماه به این طرف با هجوم هزاران عسکر امریکایی و افغان در منطقه، طالبان سرکوب شدند و ولسوالی ژیری اکنون از آرامش کامل برخوردار است.
نیروهای امریکایی و افغان مشترکاً در صدد تاسیس پایگاه های شان در سر تا سر این ولسوالی می باشند و امیدوارند که این پیروزی ستراتیژیک و عمیقاً سمبولیک یک بخشی از نقطه عطف در جنگ افغانستان باشد. ولسوالی ژیری اکنون بحیث یکی از مهم ترین آزمایش همان قمار یا تصمیم است که بارک اوباما رییس جمهور امریکا یک سال قبل با فرستادن 30000 عسکر اضافی مبادرت کرد.
اما سوال که در مغز بسیاری خطور می کند این است که آیا نیروهای امریکایی و افغان می توانند منطقه پاک شده را حفظ کنند یا خیر؟ زیرا این اولین بار نیست که نیروهای ناتو مناطق مهم را در اطراف قندهار پاک سازی نمودند، بلکه این اولین بار است که با تعداد 10 هزار عسکر در قندهار حضور دارند.
با استفاده از آرامش در منطقه، تلاش ها برای بدست آوردن حمایت مردم نیز صورت گرفته و معلوم می شود که نتیجه داده است. مردم محل می گویند، عملیات موفقیت آمیز بود و طالبان به حدی تار و مار شدند که اگر به امور باز سازی و ایجاد کار و شغل برای مردم پرداخته شود و عساکر امریکایی در منطقه باقی بمانند، طالبان هرگز جرات باز گشت را نخواهند کرد.
دگروال تامس مک فادین قوماندان نیروهای امریکایی در منطقه می گوید، معمولاً آنجا مردم زنده گی می کنند و مردم اول می بینند که چه کسی در منطقه حاکم است. و دوم این که مردم از طالبان خسته شده اند و تغییر می خواهند.
دگروال تامس می گوید، با وصف تهدید طالبان، روزانه 1200 نفر در پروگرام های پول نقد در بدل کار که از طرف نیروهای امریکایی در پشمول و اطراف آن راه اندازی شده مشغول کار هستند. چنانچه آنها یک کانال آب یاری را دوباره باز کردند.
محمد عمر ستی یک باشنده شهر قندهار به رادیو آزادی گفت، این درست است که عملیات نیروهای امریکایی و افغان موفقانه بود و منطقه را از وجود طالبان پاک کردند، اما نبود حکومت حسابده و قابل اعتبار محلی که که جوابگوی نیازمندی های مردم باشد به حیث یک مشکل عمده باقیست.
محمد عمر ستی افزود:
« تا زمانی که حکومت نه تواند اعتماد مردم را بدست بی آورد، بسیار مشکل خواهد بود که اینجا صلح بر قرار شود. ضرور است تا کار های نیرومند بازسازی آغاز شود و جلو غارت کمک های خارجی گرفته شود.»
اما فلیکس کوهن یک نویسنده آلمانی که در قندهار بود و باش دارد می گوید، کاهش خشونت ها در اطراف قندهار یک بخشی از آرامش فصلی در جنگ است، زیرا بسیاری از طالبان به پناه گاه های شان در پاکستان فرار کردند که شاید دوباره برگردند.
کوهن می گوید:
« ستراتیژی ضد شورش به بخش عملیات پاک سازی و بخش عملیات جنگ مربوط نیست، آنچه بعداً اتفاق می افتد، تعیین خواهد کرد که ستراتیژی تا چه حد موثر بوده است. آیا ما می توانیم اصلاحات بی آوریم و آیا ما می توانیم در اصل و در منشا اختلاف در جنوب افغانستان تغیرات بی آوریم؟ این یک پرسش بزرگ است.»
کوهن می گوید، همراه با بازسازی و انکشاف اقتصادی، باید به ساختن موسسات دولتی پایدار که امنیت و عدالت را تامین نمایند پرداخته شود، و این چیزی است که باعث اعتماد مردم می شود.
نیروهای امریکایی و افغان مشترکاً در صدد تاسیس پایگاه های شان در سر تا سر این ولسوالی می باشند و امیدوارند که این پیروزی ستراتیژیک و عمیقاً سمبولیک یک بخشی از نقطه عطف در جنگ افغانستان باشد. ولسوالی ژیری اکنون بحیث یکی از مهم ترین آزمایش همان قمار یا تصمیم است که بارک اوباما رییس جمهور امریکا یک سال قبل با فرستادن 30000 عسکر اضافی مبادرت کرد.
اما سوال که در مغز بسیاری خطور می کند این است که آیا نیروهای امریکایی و افغان می توانند منطقه پاک شده را حفظ کنند یا خیر؟ زیرا این اولین بار نیست که نیروهای ناتو مناطق مهم را در اطراف قندهار پاک سازی نمودند، بلکه این اولین بار است که با تعداد 10 هزار عسکر در قندهار حضور دارند.
با استفاده از آرامش در منطقه، تلاش ها برای بدست آوردن حمایت مردم نیز صورت گرفته و معلوم می شود که نتیجه داده است. مردم محل می گویند، عملیات موفقیت آمیز بود و طالبان به حدی تار و مار شدند که اگر به امور باز سازی و ایجاد کار و شغل برای مردم پرداخته شود و عساکر امریکایی در منطقه باقی بمانند، طالبان هرگز جرات باز گشت را نخواهند کرد.
دگروال تامس مک فادین قوماندان نیروهای امریکایی در منطقه می گوید، معمولاً آنجا مردم زنده گی می کنند و مردم اول می بینند که چه کسی در منطقه حاکم است. و دوم این که مردم از طالبان خسته شده اند و تغییر می خواهند.
دگروال تامس می گوید، با وصف تهدید طالبان، روزانه 1200 نفر در پروگرام های پول نقد در بدل کار که از طرف نیروهای امریکایی در پشمول و اطراف آن راه اندازی شده مشغول کار هستند. چنانچه آنها یک کانال آب یاری را دوباره باز کردند.
محمد عمر ستی یک باشنده شهر قندهار به رادیو آزادی گفت، این درست است که عملیات نیروهای امریکایی و افغان موفقانه بود و منطقه را از وجود طالبان پاک کردند، اما نبود حکومت حسابده و قابل اعتبار محلی که که جوابگوی نیازمندی های مردم باشد به حیث یک مشکل عمده باقیست.
محمد عمر ستی افزود:
« تا زمانی که حکومت نه تواند اعتماد مردم را بدست بی آورد، بسیار مشکل خواهد بود که اینجا صلح بر قرار شود. ضرور است تا کار های نیرومند بازسازی آغاز شود و جلو غارت کمک های خارجی گرفته شود.»
اما فلیکس کوهن یک نویسنده آلمانی که در قندهار بود و باش دارد می گوید، کاهش خشونت ها در اطراف قندهار یک بخشی از آرامش فصلی در جنگ است، زیرا بسیاری از طالبان به پناه گاه های شان در پاکستان فرار کردند که شاید دوباره برگردند.
کوهن می گوید:
« ستراتیژی ضد شورش به بخش عملیات پاک سازی و بخش عملیات جنگ مربوط نیست، آنچه بعداً اتفاق می افتد، تعیین خواهد کرد که ستراتیژی تا چه حد موثر بوده است. آیا ما می توانیم اصلاحات بی آوریم و آیا ما می توانیم در اصل و در منشا اختلاف در جنوب افغانستان تغیرات بی آوریم؟ این یک پرسش بزرگ است.»
کوهن می گوید، همراه با بازسازی و انکشاف اقتصادی، باید به ساختن موسسات دولتی پایدار که امنیت و عدالت را تامین نمایند پرداخته شود، و این چیزی است که باعث اعتماد مردم می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر