بسیاری از باشندگان ولایت میدان وردک در جنوب غرب کابل در سال 1996 به طالبان خوشآمد گفتند؛ چرا که آنها از قوم پشتون بودند. پس از آن طالبان قوانین سختگیرانه اسلامی را در این مناطق به اجرا گذاشتند.
حاکمیت طالبان در اواخر سال 2001 در نتیجه حمله امریکا و متحدانش سقوط کرد، اما طالبان چهار سال بعد دوباره به وردک بازگشتند.
هرچند شرایط در مناطق مختلف افغانستان متفاوت است، اما وردک به این خاطر جالب است که در این اواخر دیده شده که طالبان جدید انعطاف پذیری زیادی در مورد مسایل اجتماعی دارند. این طور به نظر میرسد که گویا طالبان به این ترتیب به نفع خود تبلیغ میکنند تا "دل و جان" مردم را از خود میکنند.
محمد خان، یکی از باشندگان منطقه میگوید: "آنان (طالبان) زنان بیبرقع را دستگیر نمیکنند. آنها اجازه میدهند که مردم تلویزیون تماشا کنند و یا در خانههای شان موسیقی گوش کنند، و یا فوتبال و والیبال بازی کنند».
او همچنین میگوید که انعطاف پذیری در روستای محل زندگیاش هم حدی دارد. موسیقی در ملاء عام هنوز ممنوع است. شورشیان نمیتوانند همه ی علاقه های مردم (جهانیان) را برآورده کنند.
بسیاری از ساکنان میدان شهر، که با موتر حدود یک ساعت از کابل دور است، میگویند که آنها طالبان سنتی را بیشتر میپسندند نسبت به این افراد نو که خود را طالب مینامند. فرید هدایتی که پیش از سقوط طالبان با آنها کار میکرد، میگوید: «بیشتر آنها (طالبان جدید) مذهبی نیستند. آنها مافیا هستند که مردم بیکار را جذب میکنند و از طریق ترس، زور خود را بر آنها تحمیل میکنند».
تحلیلگران میگویند که رفتار و گرایش آزادتر طالبان در وردک، میتواند باعث محبوبیت دوباره آنها در بین مردم شود.
توماس روتینگ، تحلیلگر در «شبکه تحلیلگران افغانستان» در گزارشی نوشته است: «جنبش طالبان در برابر نگرش های منفی که میان برخی از مردم، به شمول پشتون ها از دوران حکومت آن ها شکل گرفته، پاسخگو هستند و می توانند آن را تغییر بدهند».
روتینگ همچنین نوشته است که نسل جدید طالبان که رفتار نرمتری دارد، در رده پایین طالبان قرار دارد، در حالی که نسل پیرتر طالبان، در بخشهای رهبری موقعیت دارد.
باشندگان غالبا با طالبان برخورد میکنند؛ به ویژه وقتی که آنها از عملیات نیروهای بین المللی میگریزند و به قریهها میروند، از باشندگان محل درخواست غذا میکنند.
محمد خان، یک باشنده 70 ساله منطقه میگوید وقتی که قصد داشت برای مردم در مورد زورگویی طالبان سخن بگوید، آنها او را لت و کوب کردند. او میگوید: «آنها من را از خانه ام بیرون کشیدند و لت و کوب کردند. من از آن وقت دیگر هیچ گپ نزدم».
مردم محل میگویند که طالبان از آنها پول میخواهند. مثلا 10 درصد مالیات بر کالای بازرگانی مردم و محصولات کشاورزی تحمیل کرده اند.
کارشناسان میگویند که طالبان جدید هنوز تحت رهبری "شورای کویته" میباشند و گفته می شود که به ملا محمد عمر، رهبر گروه طالبان وفادارند.
کارشناسان میگویند که شورای کویته تلاش دارد تا یک "شبه دولت" را موازی با دولت کابل در شهرها و قریهها ایجاد کند؛ آنها در کنار ایجاد محکمههای شریعت و مکاتب، حملات را نیز سازماندهی میکنند. آنها میگویند که با آن هم اختیاراتی به فرماندهان محلی طالبان داده شده است.
هدایتی میگوید «پس از سه یا چهار حمله، شورای کویته آنها را تایید میکند» و علاوه بر آن کمک مالی میفرستد. اما به نظر میرسد که طالبان جدید و شورای کویته که صدها کیلومتر از یکدیگر فاصله دارند، در تمام مسایل همگام نباشند.
یکی از ریش سفیدان قریه چک، که نخواست نامش فاش شود، گفت: «علیرغم وجود یک دستور العمل از سوی شورای کویته، برخی از طالبان جدید به خشونت، آدم ربایی برای باجگیری و قتل، دست میزنند».
با این همه، تلفات افراد ملکی در حمله نیروهای خارجی، یکی از عواملی دانسته میشود که مردم محل این طالبان را ترجیح دهند. حاجی رحمان، یکی از باشندگان میدان شهر میگوید: «کشته شدن هر فرد، باعث میشود که تمام خانواده او به سوی طالبان کشیده شوند».
حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان در هفته جاری مرگ 50 فرد ملکی را در حمله هوایی نیروهای بین المللی در ولایت کنر محکوم کرد.
اسوشیتدپرس / عاصف حسینی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر