یافته‌‌های مشارکت رسانههای آزاد نشان می‌‌دهد که مهاجرین افغان در برخى کشورها در وضعیت بدی قرار دارند و علاوه بر ایران و پاکستان، شماری از کشورهای اروپایی نیز صدها مهاجر افغان را به شکل اجباری به افغانستان برگشت داده‌‌اند.
این یافته‌‌ها نشان می‌‌دهد که کشورهای بریتانیا، هالند، دنمارک، استرالیا، اتریش، بلجیم، هنگری، ناروی، یونان، ایتالیا، سویدن، فرانسه، سویس، فنلند و اوکراین شماری از پناهجویان افغان را به‌شکل اجباری به کابل فرستادهاند.
آمارهای سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM نیز نشان می‌‌دهد که کشورهای بریتانیا، ناروی، آلمان، دنمارک، سویدن، هالند و شماری از کشورهای دیگر در جریان چند سال گذشته بیشترین پناهجوی افغان را به‌شکل اجباری به افغانستان بازگشت داده‌‌اند.
این آمارها نشان مى‌دهد که انگلستان از سال ٢٠٠٣ تا ٢٠٠٨، ٢٠٩٢ پناهجوی افغان را به‌شکل اجباری، ناروی ٢۵۶ مهاجر، آلمان ٢۴۶ مهاجر، سویدن ۶۵ پناهجو و شماری از کشورهای خارجی دیگر نیز برخی از پناهجویان افغان را به‌شکل اجباری به افغانستان بازگشت داده‌‌اند.
معینیت سیاسی وزارت امور خارجه افغانستان در سال ١٣٩٠ در چند مکتوبی عنوانی وزارت‌های مهاجرین و عودت‌کنندگان و ترانسپورت و هوانوردی از دیپورت (اخراج) شماری از مهاجران افغان از کشورهای سویدن، انگلستان، ناروی و برخی دیگر از کشورهای اروپایی خبر داده است.
در مکتوب شماره ۴١۶، تاریخ ٢١/١٢/١٣٩٠ وزارت امور خارجه عنوانی وزارت امور مهاجرین و عودت‌کنندگان نیز از اخراج شماری مهاجران افغان از بریتانیا به کابل خبر داده شده است.
در این مکتوب آمده است: «سفارت کشور شاهی انگلستان در کابل طی یادداشتی از دیپورت بیش از ۶۵ نفر اتباع کشور به تاریخ ١٣/٣/٢٠١٢ خبر می‌‌دهد و این سفارت برای نشست و پرواز اجازه خواسته است.»
وزارت امور مهاجران و عودت‌کنندگان در جریان چند سال گذشته با شماری از کشورهای اروپایی تفاهم‌نامه دوجانبه و سه‌جانبه (شامل کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان) به هدف بهبود وضعیت پناهجویان و مهاجران افغان و بازگشت داوطلبانه‌‌ی آنان امضا کرده است.
اما یافته‌‌های مشارکت رسانههای آزاد نشان می‌‌دهد که کشورهای دنمارک، ناروی، سویدن و برخی از کشورهای دیگر اروپایی خلاف کنوانسیون ١٩۵١ جنوا (در مورد مهاجران و پناهندگان) حتا شماری از مهاجران بیمار را نیز به افغانستان بازگشت داده‌‌اند.
در ماده ٣٣ کنوانسیون جنوا آمده است: «دولت‌های طرف قرارداد نباید یک مهاجر که به هر نوعی به سرحد قلمرو یک کشور که زندگی و یا آزادی او به لحاظ نژاد، دین و ملیت، عضویت در گروه‌های اجتماعی و نظریه‌‌های سیاسی خاص تهدید شده باشد، بیرون و یا برگشت دهد.»
اما شماری از مهاجران افغان که از برخی از کشورهای اروپایی اخراج شده، مدعی‌‌اند که شماری از کشورهای اروپایی آنان را خلاف ارزش‌های حقوق بشری و کنوانسیونهای پناهندگی و مهاجرت، به‌شکل اجباری اخراج کردهاند.
١٢ روز اعتصاب غذا
ابراهیم باشنده ولایت غور که به‌گفته خودش به تاریخ ١٠ میزان سال جاری از سویدن به کابل بازگشت داده شده است، از برخورد پولیس سویدن و مقام‌های وزارت امور مهاجران انتقاد می‌‌کند و مدعی است که هیچ نهاد سویدنی و حقوق بشری به داد او نرسیده است.
او مى‌گوید: «مجبور شدم، چون دشمن داشتم؛ به همین دلیل افغانستان را چند سال پیش ترک کردم؛ اما در سویدن می‌‌گفتند که شما مشکل ندارید باید اخراج شوید. من ١٢ روز در شهر استورب اعتصاب غذا کرده بودم و ماموران پولیس پس از دوازده روز مرا از خواب بیدار کردند.»
او افزود: «زمانیکه پولیس مرا از محل اعتصاب غذا راند (انتقال داد)، من بی‌حس بودم یک زمانی دیدم که در میدان هوایی سویدن هستم و گفتند که باید اینجا را ترک کنم. بدبختانه مانند گاو و گوسفند با مهاجران برخورد میشود.»
به‌گفته او، مقام‌هاى حکومت افغانستان به کشورهای اروپایی گفته‌اند که در افغانستان زمینه اشتغال مساعد است و باید این کشورها مهاجران افغان را اخراج کنند.
او در ادامه مى‌گوید: «من در سویدن در حالت مرگ بودم، به محقق «رهبر حزب وحدت اسلامى مردم افغانستان» و بشردوست (عضو ولسى‌جرگه) از سویدن زنگ زدم مشکل خود را مطرح ساختم، آنان همین گپ را زدند که کرزی درخواست عودت مهاجران را کرده است.»
با این حال، این تنها مهاجر بیمار نیست که به‌شکل اجباری اخراج شده است، بل شماری از کشورهای اروپایی برخی از مهاجران بیمار دیگر را نیز خلاف کنوانسیون جنوا و معاهدات بین‌المللی در مورد مهاجران، اخراج کردهاند.
علی کریمی باشنده ولسوالى شهرستان ولایت دایکندى که به تاریخ ١۶ اپریل ٢٠١٣ از کشور دنمارک پس از چهار سال زندگی در آن کشور به‌شکل اجباری به کابل بازگشت داده شده است، از برخورد نادرست مقام‌های وزارت امور مهاجران و عودت‌کنندگان افغانستان شکایت می‌‌کند.
آقای کریمی به مشارکت رسانههای آزاد گفت: «در سال ٢٠٠٩ به دنمارک رسیدم؛ اما زمانیکه در سال جاری میلادی چهار نفر از دولت‌مردان افغان به دنمارک آمدند، پولیس دنمارک مرا زندانی کرده بود و مقام‌های افغان گفتند که باید اینجا را ترک کنم؛ اما داکتر معالجم می‌‌گفت که تو بیمار هستی و نباید ترک کنی.»
او افزود: «مسوولان وزارت مهاجران کورکورانه امضا کردند و در خواست کردند که خانه، کار و زندگی خوب در افغانستان مهیا می‌‌کنیم، باید تو عودت کنی؛ در حالى‌که مهره‌هاى کمرم و دستم در اثر افتیدن از ساختمان شکسته بود.»
به‌گفته او، کشورهای اروپایی مهاجران پاکستان، ایران، سوریه، عراق و دیگر کشورها را اصلا بازگشت نمی‌‌دهند، چون دیگر کشورها به‌جز افغانستان از حقوق مهاجران خود دفاع میکنند؛ اما مقام‌های وزارت مهاجرین برای بهبود وضعیت مهاجرین افغان کار نمیکنند.
با این حال، شماری از مسوولان پیشین وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان می‌‌گویند که در جریان چند سال گذشته، برخی از کشورهای اروپایی به‌شکل اجباری مهاجران افغان را اخراج کردهاند.
عبدالصمد حامی، معین پیشین وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان، میگوید که پس از امضای تفاهمنامهها با شماری از کشورهای اروپایی، اخراج اجباری مهاجران افغان از برخی از کشورهای اروپایی افزایش یافته است.
آقای حامی گفت: «برخی از کشورهای اروپایی در سال ١٣٩٠ بیشترین پناهجوی افغان را به‌شکل اجباری به کابل برگشت داده‌‌اند؛ در حالیکه برگشت مهاجران براساس کنوانسیون ١٩۵١ جنوا باید داوطلبانه باشد.»
به‌گفته او، وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان تاکنون با کشورهای ایران، پاکستان، استرالیا و ٩ کشور اروپایی تفاهم‌نامه امضا کرده است.
او مى‌گوید: «هدف اساسی امضای تفاهمنامهها اخراج اجباری مهاجران افغان است.»
این در حالى است که در تفاهمنامهها برعودت داوطلبانه مهاجران تاکید شده است.
حامى هم‌چنین می‌‌افزاید پس از آن‌‌که وزارت مهاجرین با استرالیا تفاهم‌نامه امضا کرد، این کشور برای نخستین‌بار اخراج اجباری مهاجران افغان را شروع کرد که این امر با واکنش شماری از نمایندگان مردم در ولسى‌جرگه روبه‌رو شد.
شماری از اعضای ولسى‌جرگه شنبه گذشته نیز، از اخراج مهاجرین افغان از استرالیا و عدم رسیدگی به پرونده‌‌های آنان ابراز نگرانی کردند.
از سوی دیگر، شماری از فعالان و مدافعان حقوق مهاجران، برخورد نادرست برخی از کشورهای اروپایی در مقابل مهاجران افغان و عدم مسوولیت‌پذیری مقام‌های وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان را نگران‌کننده می‌‌خوانند.
داکتر لیزا شوستر، شهروند فرانسوی که از حدود بیست سال در مورد وضعیت حقوق مهاجران افغان در کشورهای اروپایی دادخواهی و تحقیق می‌‌کند، میگوید که براساس کنوانسیونهای مهاجران و پناهندگان، کشورهای اروپایی نمی‌‌توانند مهاجران را به‌شکل اجباری- به‌ویژه مهاجر بیمار را- اخراج کنند.
او به مشارکت رسانههای آزاد گفت: «در اروپا قانون وجود دارد، کسانیکه بیمار است، باید به هیچ وجه اخراج نشوند، ولی شماری از دولت‌های اروپایی این کار را نمیکنند و اخراج میکنند و دولت افغانستان نیز خاموشی اختیار کرده است.»
این فعال حقوق مهاجران میگوید که دولت افغانستان از اتباع خود در خارج دفاع نمی‌‌کند و برخی از سفارت‌ها بدون اینکه وضعیت مهاجرین افغان را بررسی کنند، مساله اخراج را مطرح میکنند.
اما جانان موسی‌زی، سخنگوی وزارت امور خارجه، میگوید که این وزارت در رابطه به برگشت مهاجران از کشورهای اروپایی، با این کشورها در تماس است.
او به مشارکت رسانههای آزاد گفت: «موقف ما این است که هیچ‌گونه اخراج اجباری صورت نگیرد و به تماس‌های مکرر خود با کشورهای اروپایی ادامه می‌‌دهیم. البته کشورهایی که افغان‌ها را دوباره به کشور ما می‌‌فرستند، این اطمینان را داده اند که هیچ مهاجر را براساس قوانین بین‌المللی مهاجرت که مستحق حمایت و پناهندگی سیاسی باشد، به‌صورت اجباری اخراج نمیکنند. کسانی را که فرستادهاند تنها و تنها پس از طی مراحل قانونی صورت گرفته است.»
موسی‌زی افزود: «این کشورها اطمینان داده‌‌اند که پس از طی مراحل قانونی مهاجران را اخراج کردهاند. در بعضی موارد که همچو اخراج‌ها صورت می‌‌گیرد، مربوط ما نمیشود.»
تفاهمنامهها تسهیل‌کننده اخراج اجباری
با این حال، به باور خانم لیزا عدم مسوولیت‌پذیری و کم‌کاری مقام‌های وزارت‌های مهاجرین و خارجه افغانستان در کنار تفاهمنامهها، اخراج اجباری مهاجران افغان را تسهیل کرده است: «تفاهمنامهها برای دولت‌های اروپایی اخراج مهاجران افغان را تسهیل بخشیده است.»
به‌گفته او، یک بخش دیگر مشکل مربوط کشورهای اروپایی و نهادهای مدافع پناهندگان و مهاجرت میشود که از مهاجران براساس کنوانسیون جنوا حفاظت نمیکنند و دولت افغانستان نیز مسوولیت‌پذیری نمی‌‌کند.
اما نادر فرهاد، سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان میگوید مطابق کنوانسیون جنوا کسانیکه پس از طی مراحل قانونی رد پناهندگی دریافت میکنند، اخراج میشوند.
آقای فرهاد به مشارکت رسانههای آزاد گفت: «زمانیکه یک فرد مهاجر معیارهای پناهندگی را تکمیل نکند، به‌عنوان پناهنده قبول نمیشود. کسانیکه به‌خاطر زندگی بهتر و اشتغال به کشورهای اروپایی می‌‌روند، معیارهای پناهندگی در وجودشان نیست؛ بل آنان مهاجرت میکنند. معیارهای پناهندگی این است که سندهای هر شخص به‌صورت جداگانه ارزیابی میشود. تفاهمنامهها، عودت کسانی را که رد میشوند تسهیل می‌‌بخشد نه پناهندگان را.»
او افزود: «اگر معیارهای پناهندگی را هر فرد تکمیل کند، هیچ کشور اخراج کرده نمی‌‌تواند، بل عودت داوطلبانه و با وقار صورت می‌‌گیرد.»
اما عبدالغفور رفیعی، از مهاجرانى که در سال جاری از ناروی اخراج شده است، با رد گفته‌‌های نادر فرهاد میگوید که افغانستان در سال ٢٠١١ یک قرارداد باناروی بسته است و این قرارداد باعث اخراج آنان شده است.
در این قرارداد نیز بر عودت داوطلبانه مهاجران تاکید شده است.
رفیعی میگوید: «اول امضای تفاهمنامهها در شرایط کنونی اشتباه است، چون شرایط آن نیست و افغانستان نباید این کار را کند پس زمانیکه این در خواست صورت بگیرد؛ چرا کشورهای اروپایی به مهاجران افغان پناهندگی بدهند. افغانستان کشورهای اروپایی را تشویق می‌‌کند که مهاجران را اخراج کنند.»
او میگوید که مدت چند سال در یکی از موسسات خارجی کار می‌‌کرد و پس از تهدید، مجبور به ترک کشور شد؛ اما مقام‌های وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان با امضای تفاهمنامهها با سرنوشت او و دیگر مهاجران که به‌شکل غیرقانونی اخراج شدهاند، بازی کردهاند.
رفیعی افزود: «اکنون کوشش میکنم که صدای خود را بلند کنم تا حقوق دیگران تلف نشود؛ چون ماهانه حدود ١٢٠ مهاجر افغان تنها از کشورهای انگلیس و ناروی دیپورت میشوند. از ناروی هفته‌وار دیپورت میشود اما کسی نیست که بپرسد وقتی که دیپورت می‌‌شوی چه کار می‌‌کنی؟
به‌گفته او، شماری از کشورهای اروپایی تعدادی از مهاجران افغان را بی‌حس می‌‌سازند: «در ١٢ می ٢٠١٣ مایل مهاجر افغان از سویدن که پیچکاری بی‌حسی شده بود، اجباری اخراج شد و متاسفانه در میدان هوایی کابل مسوولان او را نیز تحویل گرفته بودند؛ در حالیکه مسوولان افغان براساس کنوانسیون جنوا می‌‌توانستند این بیمار را دوباره به سویدن بفرستند. هم‌چنین حنیف در ١١ سپتامبر که مریض بود از سویدن اخراج شد.»
مشارکت رسانه‌هاى آزاد مشکلات مهاجرین افغان را از طریق ایمیل با سفارت‌هاى انگلستان، ناروى، دنمارک، سویدن و ایتالیا در کابل شریک ساخت اما از بین آنان تنها سویدن و دنمارک جواب دادند.
سفارت سویدن در کابل از مشکلات یادشده مهاجرین افغان در آن کشور اظهار بى‌خبرى کرده نوشته است که از همین جهت نمى‌تواند آن را تایید و یا رد کند.
مشارکت رسانه‌هاى آزاد از سفارت‌ها خواسته بود که پیش از شنبه (١٨ عقرب) جواب ارایه کنند زیرا گزارش تهیه‌شده به روز شنبه نشر مى‌شود، اما سفارت سویدن نوشته است که موضوع را با مقام‌هاى مسوول در سویدن شریک ساخته و فکر نمى‌کند که پیش از شنبه جواب داده بتواند.
سفارت دنمارک مى‌گوید تنها مهاجرانى را اخراج مى‌کند که از سوى مقام‌هاى افغانستان پذیرفته مى‌شوند.
مشارکت رسانههای آزاد تلاش کرد تا نظر اسلام‌الدین جرات، سخنگوی وزارت مهاجرین را بگیرد اما او حاضر به گفتگو نشد.
شماری از مهاجران اخراج شده، از سازمان بین‌المللی مهاجران و کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان می‌‌خواهند که در کنار کمک به مهاجران افغان در ایران و پاکستان، با مهاجران افغان در کشورهای اروپایی نیز کمک کنند.
اما ریچارد دنزیگر، رییس سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) در افغانستان، میگوید که آنان به‌صورت دوامدار با مهاجران افغان کمک کردهاند.
آقای دنزیگر به مشارکت رسانههای آزاد گفت: «ما در قسمت یکجا شدن مهاجران افغان از ایران به غرب (کشورهای اروپایی و دیگر کشورها) با خانواده‌های‌شان سهولت ایجاد می‌‌کنیم. تمرکز یو‌ان‌اچ‌سى‌آر (UNHR) روی پناهندگان است و ما روی مهاجران فاقد مدرک کار می‌‌کنیم.»
به‌گفته او سازمان بین‌المللی مهاجران زمانیکه مهاجران افغان از کشورهای خارجی بر می‌‌گردند، این سازمان با آنان کمک و همکاری می‌‌کند.
براساس آمارها در حال حاضر حدود دو میلیون مهاجر افغان در پاکستان و حدود یک میلیون دیگر در ایران به‌شکل قانونی زندگی میکنند و نزدیک به دو میلیون مهاجر دیگر در این دو کشور به‌شکل غیرقانونی زندگی میکنند.
مقام‌های وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان پیش از این گفته بودند که آمار دقیق مهاجران و پناهندگان افغان را در کشورهای اروپایی و دیگر کشورهای خارجی در دسترس ندارند.
اما براساس آمارهای کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، در جریان ده‌سال گذشته حدود ۵ میلیون مهاجر افغان از کشورهای مختلف به‌ویژه ایران و پاکستان به افغانستان عودت داوطلبانه کردهاند و در حال حاضر در مجموع حدود ۶ میلیون افغان در کشورهای خارجی مهاجر و پناهنده هستند.
در کنار اینکه مهاجرین افغان در جریان چند سال گذشته از کشورهاى ایران و پاکستان عودت داوطلبانه کردهاند، ایران با اخراج اجبارى مهاجران افغان بدون مدرک و بامدرک در صدر قرار دارد.
یونان و ایتالیا؛ دوزخ برای افغان‌ها
در همین حال، وضعیت مهاجران افغان در یونان و ایتالیا بسیار نگران‌کننده است و با آن‌‌که مهاجران افغان به‌دلیل برخورد نامناسب این کشورها با پناهجویان، همه‌ساله در روز مهاجر اعتراض‌های گسترده‌‌ای میکنند، اما تاکنون این اعتراض‌ها نتیجه ملموسی در قبال نداشته است.
شماری از سازمان‌های خیریه یونانی و ایتالیایی نیز سال گذشته در روز مهاجر با هماهنگی مهاجران در این کشورها علیه قوانین ضد مهاجرت در هفت بندر بحیره مدیترانه، جایی‌که روزانه ده‌ها مهاجر از کشورهای مختلف وارد میشوند، راه‌پیمایی کردند.
جینو سترادا، رییس سازمان حالت اضطرار ایتالیا، سال گذشته برخوردهای دولت ایتالیا نسبت به پناهجویان را محکوم کرده و از دولت این کشور خواست برای اینکه نسل آینده ایتالیا شرم‌سار تاریخ نباشد، باید از سیاست‌های فاشیستی دست کشیده و به تعهدات بین‌المللی و حقوق بشری خود پایبند باشد.
جینوسترادا گفته بود: «نوجوانان زیادی از افغانستان و کشورهای دیگر برای زنده ماندن و فرار از وحشت و ترور راهی دیار غربت میشوند و با شعارهای حقوق بشری‌‌ای که از کشورهای غربی می‌شنوند، به این جا پناه می‌آورند. این واقعا شرم‌آور است که این نوجوانان در جلو دروازه‌های مان زیر تایرهای لاری، تکه و پاره شوند. شاهد روزی خواهیم بود که ایتالیایی‌ها به‌دلایل رشد فاشیزم مجبور شوند این کشور را ترک کنند و به کشورهای دیگر پناهنده شوند.»
کارشناسان و سازمان‌های مدافع حقوق پناهندگان و مهاجران، کشور ایتالیا را پس از یونان دومین کشور ضد مهاجر در اروپا می‌‌خوانند.
اداره مهاجرت یونان نیز با نشر گزارشی، تعداد مهاجران افغان در یونان را بیش از چهل‌هزار نفر گفته است. در گزارش این اداره آمده است که از این تعداد فقط ۲۰۰ نفر که شرایط پناهندگی را دارا بوده، از طرف دولت یونان پذیرفته شده و برای آن‌ها مدارک موقت داده شده است و بقیه به‌دلیل نداشتن شرایط پناهندگی باید خاک یونان را ترک کنند.
براساس آمارهای اداره مهاجرت ایتالیا، این کشور نیز در سال ۲۰۰۹ شاهد ورود سیل‌‌آسای مهاجران افغان بوده است اما به‌دلیل قوانین ضد مهاجرت این کشور، این پناهندگان یا دوباره به یونان بازگردانده شدهاند و یا مجبور به فرار از این کشور شدهاند.
در جریان چند سال گذشته، عده‌‌ای از سازمان‌های خیریه در یونان وضعیت مهاجرین بازگردانده شده افغان از ایتالیا را دردناک توصیف کردهاند.
به‌گفته‌ی جینوسترادا، شماری از مهاجران افغان که از ایتالیا به یونان باز گردانده شدهاند، در بنادر پاترا و ایگومونیتزیا در قفسه‌ها نگهداری میشوند.
مهاجران افغان در یونان می‌‌گویند با آن‌‌که در میان‌شان زنان و کودکان نیز وجود دارد، اما چند سال است که بیسرنوشت هستند و در وضعیت بدی زندگی میکنند.
علی پیام، باشنده غزنى که به‌گفته خودش دو سال است در یونان در وضعیت بدی زندگی می‌‌کند، از رفتار نادرست پولیس یونان و عدم رسیدگی به مشکلات‌شان توسط مسوولان وزارت مهاجران و عودت‌کنندگان و وزارت خارجه افغانستان شکایت می‌‌کند.
آقای پیام گفت: «اکثر مهاجرین افغان در یونان بیسرنوشت هستند و نان شب و روز خود را ندارند. زندگی را در تفریحگاه‌ها، خیابان‌ها و سرک‌ها با تمام زجر و مشکلات سپری میکنند.»
وى بدون ارایه جزییات بیشتر گفت که سالانه چندین مهاجر افغان به‌خاطر سیاست‌های ضد مهاجرت یونان و رفتار نامناسب پولیس این کشور جان خود را از دست می‌‌دهند.
اکثر مهاجران افغان، از ایران به ترکیه می‌‌روند و از طریق بندر ازمیر ترکیه، وارد منطقه میتلینی و سالونیک یونان میشوند و از این دو جزیره به دیگر مناطق یونان تقسیم میشوند.
آقای پیام، یونان را دوزخ افغان‌ها می‌‌خواند و از تمام جوانانی که قصد مهاجرت غیرقانونی را دارند، می‌‌خواهد که از این کار خودداری کنند.
او افزود: «اصلا یونان جایی برای زندگی کردن نیست؛ اینجا دوزخ افغان‌ها است. مرتکب یک اشتباه بزرگ شده‌ام، در حال حاضر وضعیت بدترین ولایت افغانستان بهتر از بهترین شهر یونان برای افغان‌ها است. شماری از افغان‌ها به‌دلیل نبود امکانات اقتصادی به روی سرک‌ها می‌‌خوابند و به بیماری‌‌های گوناگون مبتلا شدهاند.»
خودکشی مهاجران
در همین حال، زلمی پشتون، رییس اتحادیه سراسری مهاجران افغان در یونان، با انتقاد از مقام‌های وزارت‌های مهاجران و خارجه میگوید که به‌دلیل وضعیت بد مهاجران افغان در یونان و عدم رسیدگی به مشکلات‌شان، سالانه شماری از جوانان افغان خودکشی میکنند.
آقای پشتون گفت: «سیزده سال است که در یونان زندگی میکنم. این کشور پس از پاکستان و ایران، سومین کشوری است که مهاجران در وضعیت بدی زندگی میکنند. هر مهاجری که داخل یونان میشود حدود ١٢-١٨ ماه زندانی میشود. در حال حاضر ١٢٠٠ مهاجر افغان در زندان‌های یونان زندانی‌اند.»
او افزود: «مهاجران افغان در بهار از مسیر ترکیه وارد یونان میشوند و زمستان یونان را ترک میکنند. هیچ نوع سهولت و امکانات زندگی برای مهاجران وجود ندارد. فقط در یونان یک- دو ارگان خیریه و برخی از خانواده‌ها نان و غذا در روی سرک به مهاجران می‌‌دهند. حتا شماری از مهاجران در کمپ کرینتوس خودکشی کردند.»
به‌گفته او، افغانستان در یونان تاکنون سفارت‌خانه ندارد و دیپلومات‌های افغان از سفارت این کشور مقیم بلغارستان در جریان هر سه ماه یک بار برای مدت ده روز به‌منظور بررسی وضعیت مهاجران افغان در یونان می‌آیند و در جریان ده روزی که هستند به مشکل مهاجران رسیدگی کرده نمی‌‌توانند.
با این حال، آقای پشتون از شوراى ملى می‌‌خواهد تا به‌صورت اساسی مشکلات مهاجران افغان در کشورهای اروپایی به‌ویژه یونان را بررسی و به آن رسیدگی کند.
او با انتقاد از مقام‌های حکومت، مدعی است که ارگ و مسوولان وزارت خارجه و مهاجران تلاش میکنند تا مشکلات مهاجران در کشورهای اروپایی حل نشود.
جانان موسی‌زی، سخنگوی وزارت امور خارجه، تایید می‌‌کند که مهاجران افغان در یونان در وضعیت بدی قرار دارند، اما میگوید که آنان در راستای مشکلات مهاجران تلاش جدی میکنند.
آقای موسی‌زی گفت: «متاسفانه یک تعداد از مهاجران افغان که در یونان در وضعیت بدی، زندگی به‌سر می‌برند. این واقعیت دارد؛ اما سفارت افغانستان در بلغارستان تلاش می‌‌کند تا این مشکل را حل کند.»
شماری از اعضای مجلس نمایندگان نیز با تایید مشکلات مهاجران افغان در کشورهای خارجی، مقام‌های وزارت مهاجرین و عودت‌کنندگان را به کم‌کاری و عدم مسوولیت‌پذیری متهم میکنند.
ناهید فرید، از اعضای کمیسیون روابط بین‌الملل مجلس نمایندگان گفت: «ما چرا وزارت مهاجران داریم؟ به‌دلیل اینکه مشکلات حدود ۶ میلیون مهاجر افغان را که دسترسی به کار و مسکن ندارند، حل کند. وزارت باید به‌جایی که این پالیسی خوب داشته باشد، می‌‌رود موافقت‌نامه با کشورهای اروپایی امضا می‌‌کند.»
او افزود: «متاسفانه وقتی که نمایندگان دولت افغانستان موافقت‌نامه را امضا میکنند، به فکر منافع مردم افغانستان نیستند. در حال حاضر خروج اجباری جریان دارد و این خلاف معاهدات و خلاف اصول انسانی است. مهاجران ما به‌دلیل اینکه دولت از آنان حمایت نمی‌‌کند، زمینه کار را مساعد نمی‌‌کند، اینجا را ترک میکنند.»
با آن‌‌که در جریان دو سال گذشته، اخراج اجباری مهاجران افغان از کشورهای ایران، پاکستان، استرالیا و برخی از کشورهای اروپایی افزایش یافته است و در ضمن شماری از مهاجران افغان در وضعیت بدی در کشورهای یونان، ایتالیا و برخی دیگر کشورها قرار دارند، دیده شود که چه زمانی این مشکل‌های مهاجران حل خواهد شد.
مشارکت رسانه‌هاى آزاد که متشکل از آژانس خبرى پژواک، کلید گروپ، روزنامه ۸صبح و موسسه نشراتى سبا مى‌باشد، در بخش فساد اداری و نقض حقوق بشری گزارش‌های تحقیقی تهیه مى‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر