خوش شدن از مرگ یک شخص، چیزی متداول نیست ولی زمانیکه صحبت از تروریست ها و انتحاریان است، بخصوص در شبکه های اجتماعی انترنتی، بسیاری از هموطنان ما بخود اجازه میدهند، که از قتل یک تروریست، استقبال کنند. هم صحبت امروز ما، خانم رونا، هم نظرات شدیدی در مورد حکیم الله محسود ابراز کرده است.
از خانم دونا میپرسم که دلیل اینکه زنان بیشتر از دیگران از طالبان نفرت دارند چیست ؟ او در جواب میگوید که حکیم الله محسود، به نظر میاید که شخصیست که صد جان دارد. امریکایی ها تا حالا چندین بار، جانش را گرفتند و خبر مرگش را پخش کردند. در این حالت، باید امریکا، علاوه بر پنج ملیونی که برای کشتن او تخصیص داده بود، پنج ملیون دیگر را هم صرف این کند که آیا او واقعاٌ کشته شده است، یا نه.
ولی خانم رونا تصریح میکند که به عنوان یک زن افغان، از کشته شدن او اظهار خوشی نمیکند. و ظاهراٌ یک جوان خوش سیما به نظر میاید که نباید طالب، بلکه خدمتگار به جامعۀ خود میبود. در ضمن، کشته شدن این و آن، کار ساز نیست. جامعۀ جهانی باید در قدم اول، مدارس و مکاتبی را که در آن طالب تولید میشود، و از منابع مختلف تمویل میشود، باید ببندند.
در مورد دل ناخوشی زنان از طالبان، خانم رونا میگوید که از دید طالب، زن باید در خانه بماند، یعنی در نظام طالبی، شرایط تعلیم و تحصیل، برای زنان مهیا نیست. زنان میخواهند با اشتراک در معارف و در جامعه، به پای خود بایستند و زندگی خود را خود به پیش ببرند.
موضوع آخری را که با خانم رونا در میان گذاشتم، نوع برخورد امریکاییان است. حملات آنان با هواپیمای بدون سرنشین را، نه تنها طالبان «ناجوانمردانه» تلقی میکنند، بلکه حکومت پاکستان هم بر ضد این حملات اعتراض کرده است. در این مورد خانم رونا میگوید که از نگاه حقوقی، حملات هواپیماهای بدون سرنشین، تجاوز به حریم یک کشور است و ناقض تمامیت ارضی هم تلقی میشود. اما این عمل «ناجوانمردانه» بهتر است از حملات «ناجوانمردانه» انتحاری، که همه روزه در افغانستان اتفاق می افتد.
از خانم دونا میپرسم که دلیل اینکه زنان بیشتر از دیگران از طالبان نفرت دارند چیست ؟ او در جواب میگوید که حکیم الله محسود، به نظر میاید که شخصیست که صد جان دارد. امریکایی ها تا حالا چندین بار، جانش را گرفتند و خبر مرگش را پخش کردند. در این حالت، باید امریکا، علاوه بر پنج ملیونی که برای کشتن او تخصیص داده بود، پنج ملیون دیگر را هم صرف این کند که آیا او واقعاٌ کشته شده است، یا نه.
ولی خانم رونا تصریح میکند که به عنوان یک زن افغان، از کشته شدن او اظهار خوشی نمیکند. و ظاهراٌ یک جوان خوش سیما به نظر میاید که نباید طالب، بلکه خدمتگار به جامعۀ خود میبود. در ضمن، کشته شدن این و آن، کار ساز نیست. جامعۀ جهانی باید در قدم اول، مدارس و مکاتبی را که در آن طالب تولید میشود، و از منابع مختلف تمویل میشود، باید ببندند.
در مورد دل ناخوشی زنان از طالبان، خانم رونا میگوید که از دید طالب، زن باید در خانه بماند، یعنی در نظام طالبی، شرایط تعلیم و تحصیل، برای زنان مهیا نیست. زنان میخواهند با اشتراک در معارف و در جامعه، به پای خود بایستند و زندگی خود را خود به پیش ببرند.
موضوع آخری را که با خانم رونا در میان گذاشتم، نوع برخورد امریکاییان است. حملات آنان با هواپیمای بدون سرنشین را، نه تنها طالبان «ناجوانمردانه» تلقی میکنند، بلکه حکومت پاکستان هم بر ضد این حملات اعتراض کرده است. در این مورد خانم رونا میگوید که از نگاه حقوقی، حملات هواپیماهای بدون سرنشین، تجاوز به حریم یک کشور است و ناقض تمامیت ارضی هم تلقی میشود. اما این عمل «ناجوانمردانه» بهتر است از حملات «ناجوانمردانه» انتحاری، که همه روزه در افغانستان اتفاق می افتد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر