31.02.1390
نیو ریپابلک
نشریه نیو ریپابلک در شماره اخیر خود زیر عنوان "چه کسی کنترول ولایت فاریاب را بدست دارد، پولیس یا طالبان؟" مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد، در بیشترین ساحات ولایت فاریاب، مردم در میان دو رژیم جنگی و ظالم گیر مانده اند. از طرف روز حکومت آقای کرزی و از طرف شب حکومت نام نهاد طالبان، یا یک شبکه سازمان یافته سست از قوماندانان، ملا ها و قضات شرعی.
نشریه می پرسد، چه چیزی ممکن ساخته تا چند صد طالب در تمام ولایت فاریاب فعالیت کند؟ بگفته مقامات محلی علت اینست که تعداد پولیس در ولایت فاریاب کم و بصورت درست مجهز نمی باشند، ازین جهت آنها فقط در یک قسمتی از ساحات می توانند کنترول داشته باشند.
نشریه در ادامه می نویسد، از دید مقامات امنیتی و مردم فاریاب، پلان اوباما مبنی بر آغاز خروج نیروها و انتقال کنترول امنیت به نیروهای افغان مطلقاً خنده آور و مضحک است. دگروال صدیق خان معاون قوماندانی ولایت فاریاب می گوید، اگر پولیس بیتشر و تجهیزات بیشتر و بهتر داشته باشیم یقیننا ما آماده هستیم تا از هر وجب این خاک دفاع نمایم.
ایکونومست
مجله هفته وار ایکونومست چاپ لندن در ارتباط روابط میان هند و پاکستان مقاله تحلیلی نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد، خط مرزی میان هند و پاکستان یکی از خطرناکترین خط است. در سال 1947 میلادی این خط مرزی شاهد جدایی خونین بود که در نتیجه آن صد ها هزار انسان کشته شدند. علاوتاً در سه جنگ میان هند و پاکستان روی منازعه سرحدی بیش از پانزده هزار انسان دیگر جانهای شانرا از دست دادند. و اکنون این دو کشور با سلاح اتومی مجهز می باشند.
مجله هفته وار ایکونومست می افزاید، وسواس پاکستان باهند، اینکشور را در سه طریق صدمه زده است:
اول اینکه به جنرال های پاکستانی قدرت زیاد بخشیده است. تعداد اردوی پاکستان 550000 است که به تناسب اردوی هند (2.1 ملیون) بسیار کم است، اما برای کشوری چون پاکستان بسیار زیاد می باشد. اردوی پاکستان 16 فیصد بودجه دولت را می بلعد در حالی که فقط 1.2 فیصد بودجه دولت به سکتور معارف اختصاص یافته است.
دوم وسواس پاکستان برخورد در افغانستان را شکل داده است. در سالهای 1990 میلادی پاکستان طالبان را بوجود آورد تا قسماً متحد هند را در شمال افغانستان ضعیف ساخته باشد. پاکستان بمنظور دفع نفوذ هند در افغانستان هنوز هم از طالبان حمایت می نماید.
و سوم اینکه این وسواس باعث شد تا پاکستان گروپ های افراطی مذهبی را تقویت نماید، خاصتاً لشکر طیبه را بمنظور حمله بالای هند. حمله بالای پارلمان هند در 2001 و حمله در سال 2008 در شهر مومبای از جمله نمونه های آنست.
خلاصه که هند تنها قربانی این سیاست های مرگبار پاکستان نمی باشد، بلکه تروریزم در داخل پاکستان که از تراشه های لشکر طیبه بوجود آمده نیز قربانی می گیرد و به یک پدیده جهانی انکشاف می کند.
نشریه نیو ریپابلک در شماره اخیر خود زیر عنوان "چه کسی کنترول ولایت فاریاب را بدست دارد، پولیس یا طالبان؟" مقاله تحلیلی نوشته و در آغاز این مقاله می نویسد، در بیشترین ساحات ولایت فاریاب، مردم در میان دو رژیم جنگی و ظالم گیر مانده اند. از طرف روز حکومت آقای کرزی و از طرف شب حکومت نام نهاد طالبان، یا یک شبکه سازمان یافته سست از قوماندانان، ملا ها و قضات شرعی.
نشریه می پرسد، چه چیزی ممکن ساخته تا چند صد طالب در تمام ولایت فاریاب فعالیت کند؟ بگفته مقامات محلی علت اینست که تعداد پولیس در ولایت فاریاب کم و بصورت درست مجهز نمی باشند، ازین جهت آنها فقط در یک قسمتی از ساحات می توانند کنترول داشته باشند.
نشریه در ادامه می نویسد، از دید مقامات امنیتی و مردم فاریاب، پلان اوباما مبنی بر آغاز خروج نیروها و انتقال کنترول امنیت به نیروهای افغان مطلقاً خنده آور و مضحک است. دگروال صدیق خان معاون قوماندانی ولایت فاریاب می گوید، اگر پولیس بیتشر و تجهیزات بیشتر و بهتر داشته باشیم یقیننا ما آماده هستیم تا از هر وجب این خاک دفاع نمایم.
ایکونومست
مجله هفته وار ایکونومست چاپ لندن در ارتباط روابط میان هند و پاکستان مقاله تحلیلی نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد، خط مرزی میان هند و پاکستان یکی از خطرناکترین خط است. در سال 1947 میلادی این خط مرزی شاهد جدایی خونین بود که در نتیجه آن صد ها هزار انسان کشته شدند. علاوتاً در سه جنگ میان هند و پاکستان روی منازعه سرحدی بیش از پانزده هزار انسان دیگر جانهای شانرا از دست دادند. و اکنون این دو کشور با سلاح اتومی مجهز می باشند.
مجله هفته وار ایکونومست می افزاید، وسواس پاکستان باهند، اینکشور را در سه طریق صدمه زده است:
اول اینکه به جنرال های پاکستانی قدرت زیاد بخشیده است. تعداد اردوی پاکستان 550000 است که به تناسب اردوی هند (2.1 ملیون) بسیار کم است، اما برای کشوری چون پاکستان بسیار زیاد می باشد. اردوی پاکستان 16 فیصد بودجه دولت را می بلعد در حالی که فقط 1.2 فیصد بودجه دولت به سکتور معارف اختصاص یافته است.
دوم وسواس پاکستان برخورد در افغانستان را شکل داده است. در سالهای 1990 میلادی پاکستان طالبان را بوجود آورد تا قسماً متحد هند را در شمال افغانستان ضعیف ساخته باشد. پاکستان بمنظور دفع نفوذ هند در افغانستان هنوز هم از طالبان حمایت می نماید.
و سوم اینکه این وسواس باعث شد تا پاکستان گروپ های افراطی مذهبی را تقویت نماید، خاصتاً لشکر طیبه را بمنظور حمله بالای هند. حمله بالای پارلمان هند در 2001 و حمله در سال 2008 در شهر مومبای از جمله نمونه های آنست.
خلاصه که هند تنها قربانی این سیاست های مرگبار پاکستان نمی باشد، بلکه تروریزم در داخل پاکستان که از تراشه های لشکر طیبه بوجود آمده نیز قربانی می گیرد و به یک پدیده جهانی انکشاف می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر