زندگی من کجاست

زنان افغان در یک راهپیمایی خواستار تامین عدالت شدند

زنان افغان در یک راهپیمایی خواستار تامین عدالت شدند

 

با فرا رسیدن هشتم مارچ، روز جهانی زن، حدود دوهزار تن از زنان افغان با انجام یک راهپیمایی در صحن دانشگاه کابل، خواستار تامین عدالت در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی شدند. آنها از دولت خواستند به محاکمه صحرایی پایان بخشد.

 

زنان شعار می‌دادند که محاکمه‌های صحرایی، سنگسار‌ها و اعدام زنان باید متوقف شوند و بیش از این نباید شوراهای سنتی محلی مغایر با حقوق زنان فیصله صادر کنند.
آنها از دولت افغانستان ‌خواستند تا به فعالیت شوراها و جرگه‌های محلی که فیصله‌های شان حقوق زنان را پایمال می‌کنند، خاتمه دهد.
«محاکمههای صحرایی و سکوت حکومت»
شیلا صمیمی، مسوول بخش دادخواهی شبکه زنان افغان گفت یکی از اهداف راهپیمایی این است که دیگر نباید زنان شلاق بخورند و سنگسار شوند: «زن‌ها باید به عدالت دسترسی پیدا کنند، به خاطری که زنها در محاکم صحرایی سنگسار میشوند و شلاق زده میشوند، ولی از سوی نهادهای دولتی هیچ صدایی بلند نمیشود».
در قطعنامهای که از سوی زنان منتشر شد، آمده است که حد اقل زنان در سی درصد از کرسی‌های دولتی دسترسی داشته باشند و در هر وزارت خانه باید یک معینیت به زنان تعلق گیرد.
تطبیق عدالت رسمی، ایجاد مراکز ثبت ازدواج و طلاق، دسترسی زنان به محاکم رسمی، عضویت زنان در محاکم و ایجاد دانشگاه حقوقی ویژه برای زنان از دیگر خواست‌های آنها است.
ثریا صبحرنگ، کمیشنر در کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان که در این راهپیمایی شرکت داشت، گفت مهمترین هدف زنان افغانستان دسترسی به عدالت است: «امروز راه پیمایی ما به مناسبت روز همبستگی زنان سراسر جهان بود. امسال شعار محوری ملل متحد دسترسی زنان به تعلیم و تربیه است ولی در افغانستان نظر به شرایط فعلی شعار ما دسترسی به عدالت است».
در قطعنامه منتشر شده از سوی این زنان، از دولت افغانستان و جامعه جهانی انتقاد شده که به جای دسترسی زنان افغان به حقوق اساسی شان آنها همواره قربانی مصلحتها شده اند.
«سرنوشت مبهم»
شماری از زنان اشتراک کننده در این راهپیمایی از حضور کمرنگ زنان در سطوح تصمیم گیری به خصوص تصمیمگیری در رابطه به مصالحه  با طالبان و سرنوشت مبهم زنان ابراز نگرانی کردند.
در قطعنامه زنان آمده است با وجودی که پس از شکست طالبان زنان به فردای بهتری امیدوار بودند اما با آن هم رفتار خشونت آمیز با زنان ادامه دارد: «باجرات می توان گفت که (در نخستین سال‌ها پس از شکست طالبان) حکومت دموکراتیک افغانستان به خواستگاه آرمانهای عدالت جنسیتی مبدل شد، اما  به دلیل عدم حاکمیت قانون، حالا زنان از امنیت و مصوونیت برخوردار نبوده و با محاکمههای صحرایی رو به رو میشوند».
همچنان راهپیمایان از دولت افغانستان خواستند تا مکتب‌هایی که در مناطق تحت تصرف طالبان بر روی دختران مسدود اند، باز گشایی شوند.
گزارشگر: حسین سیرت، کابل

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر