برخی از رسانه‌های وابسته به سازمان‌های امنیتی حکومت ایران، افشا کرده‌اند که تهران، میزبان یک هیات طالبان است. گرچه سفارت ایران در کابل، صحت این خبر را تایید نکرده است، اما انتشار خبر سفر نمایندگان طالبان از دوحه به تهران در رسانه‌های وابسته به سازمان‌های امنیتی و استخباراتی ایران، نشان می‌دهد که این خبر درست است. خبرگزاری‌های امنیتی و استخباراتی ایران، خبر ورود هیات طالبان به تهران را، بدون هماهنگی با جنرال و سران امنیتی آن کشور منتشر نکرده‌اند. به‌نظر می‌رسد که تهران با افشای خبر میزبانی از طالبان، خواسته است به کابل و واشنگتن پیام بدهد که اگر در قرارداد امنیتی دوجانبه، ملاحظات حکومت ایران را در نظر نگیرند، این حکومت، به‌طور گسترده‌ای از طالبان حمایت خواهد کرد. البته خبر ورود هیات طالبان از دوحه به تهران، ابعاد مبهم دیگر هم دارد که ممکن است در آینده، روشن شود. بدون هماهنگی میان ایران و قطر هیات طالبان نمی‌تواند از دوحه به تهران سفر کند. بنابراین تبانی میان قطر و تهران صورت گرفته است. نکته دیگر این است که روابط تهران و طالبان یک‌شبه تامین نشده است. تهران از سال ۲۰۰۵ به این‌سو، به طالبان جنگ‌افزار و پول فراهم کرده است. بارها مقام‌های امنیتی افغانستان و سخنگویان ناتو، از کشف جنگ‌افزار‌های ایرانی در مناطق مختلف خبر داده‌اند. هم‌چنین رییس امنیت ملی پیشین کشور، امرالله صالح، در یکی از جلسه‌های سری پارلمان، به نمایندگان مردم گفته بود که اردوگاه‌های آموزش نظامی برای طالبان در خاک ایران ساخته شده است. در کنفرانس بین‌المللی بیداری اسلامی در تهران در تابستان سال ۱۳۹۰، مقام‌های ایرانی، یک هیات طالبان را به آن کنفرانس دعوت کرده بودند. این خبر را کسانی‌که از کابل به آن کنفرانس رفته بودند، در رسانه‌ها افشا کردند. برخی از مقام‌های پیشین طالبان که حالا در کابل زندگی می‌کنند، می‌گویند که طالبان مدت‌ها است در ایران دفتر دارند و برخی از مقام‌های‌شان، در خاک این کشور زندگی می‌کنند. حتا از حضور شخص ملاعمر در خاک ایران نیز، سخن گفته می‌شود. مجموع این‌ها نشان می‌دهد که تهران و طالبان سال‌ها است که با هم‌دیگر رابطه پنهانی دارند و حالا این رابطه افشا شده است. اما تهران باید بداند که حمایت از طالبان، هیچ نفعی به رژیم جمهوری اسلامی نمی‌رساند. رابطه تهران با طالبان نه ایدیولوژیک است، نه استراتژیک. طالبان و ایران رابطه سیاسی با هم‌دیگر برقرار کرده‌اند و مبنای این رابطه هم دشمنی با غرب است. جمهوری اسلامی ایران باید درک کند که دادن جنگ‌افزار و پول به طالبان و حمایت سیاسی از آنان، نمی‌تواند امنیت این حکومت را تضمین کند. جمهوری اسلامی ایران باید از تجربه کشورهای غربی پند بگیرد. کشورهای غربی برای ضربه زدن به شوروی پیشین در آسیای میانه و افغانستان، از افراطی‌ترین گروه‌ها حمایت کردند. اما حالا همین گروه‌ها به تهدید امنیتی برای غرب تبدیل شده‌اند. جمهوری اسلامی ایران نیز باید در نظر داشته باشد که روزی طالبان برای آن حکومت، تهدید جدی امنیتی خواهد شد. تهران نباید فراموش کند که طالبان، در زمان حاکمیت‌شان، از مخالفان سنی‌مذهب حکومت ایران حمایت همه‌جانبه می‌کردند. تهران به‌جای حمایت از طالبان، باید در تامین امنیت و ثبات در افغانستان همکاری کند. باثبات شدن افغانستان، هیچ تهدیدی را متوجه حکومت ایران نمی‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر