27.01.1390
واشنگتن تایمز
روزنامه واشنگتن تایمز چاپ امریکا در شماره اخیر خود زیر عنوان "تحویل دادن پول نقد از طرف ایران برای آقای کرزی، خریدن سالها وفاداری می باشد" مقاله ای نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد، ایران از سال 2003 میلادی به این طرف به حامد کرزی رییس جمهور افغانستان پول نقد داده است. در آغاز این پول بگونه شفاف در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی آغاز شد و سالانه دو یا سه بار صورت می گرفت البته هر بار باندازه تقریباً یک ملیون دالر. اعضای کابینه هم بعنوان تحفه، باندازه چار برابر معاش شان از ایران پول دریافت می کردند.
روزنامه واشنگتن تایمز بنقل از ایلیوت ابرام، شخصی که در زمان ریاست جمهوری جورج بوش وظایف بلندی را در شورای امنیت ملی آن کشور بعهده داشت می نویسد، مقامات فعلی و سابقه ایالات متحده امریکا تادیه پول از سوی ایران را به حکومت افغانستان، وسیله حتمی ساختن نفوذ ایران در کشور جنگ زده افغانستان می بینند، با توجه به این که می دانیم مقامات ایرانی به عناصر طالبان هم حمایت مادی تهیه می دارند.
ایلیوت ابرام بروزنامه واشنگتن تایمز گفته است، ما به این باور نبودیم که ویران کردن افغانستان، ایجاد آشفتگی ها و به وجود آوردن یک فضای غیر قابل اداره از انواع سو مالی به نفع ایران باشد. ما همچنان فکر می کردیم که ایران منافع مختلط در افغانستان داشت. و زمانی که به گذشته نگاه شود معلوم می شود که درست بوده است. ایران اقدام نکرد تا در افغانستان سو مالی ایجاد کند، اما ایران حد اقل از همان آغاز تلاش کرد تا نفوذ ایالات متحده امریکا را تضعیف کند و حضور ما را در افغانستان، به همان اندازه مشکل و گزاف بسازد که در عراق ساخت.
واشنگتن پست
روزنامه دیگر چاپ امریکا واشنگتن پست، در باره افزایش خشونت ها در افغانستان مقاله ای نوشته و در آغاز این مقاله بنقل از وزیر خارجه امریکا می نویسد، ناتو یا سازمان اتلانتیک شمالی نباید افغانستان را رها کند و اعضای ایتلاف ناتو باید خود و عامه مردم خود را برای این احتمال که گویا طالبان در ماههای آینده برای بدست آوردن دوباره ساحات از دست رفته به حملات نهایت ویران کننده و مهیج متوسل خواهند شد آماده و استوار بسازند.
روزنامه واشنگتن پست در اخیر این بخش بنقل از وزیر خارجه امریکا می نویسد، بعد از همه این تلاشها و قربانی ها، دلایلی برای خوش بینی در افغانستان وجود دارد و من باور دارم ما پیشرفت های واقعی را در افغانستان می بینیم. این پیشرفت ها با فرصت های مهم می آید، اما هنوز شکننده و برگشت پذیر خواهد بود. بناً ضرورت است تا ما همه مشترکاً بیبینیم که این ماموریت تکمیل شود.
روزنامه واشنگتن تایمز چاپ امریکا در شماره اخیر خود زیر عنوان "تحویل دادن پول نقد از طرف ایران برای آقای کرزی، خریدن سالها وفاداری می باشد" مقاله ای نوشته و در یک بخش این مقاله می نویسد، ایران از سال 2003 میلادی به این طرف به حامد کرزی رییس جمهور افغانستان پول نقد داده است. در آغاز این پول بگونه شفاف در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی آغاز شد و سالانه دو یا سه بار صورت می گرفت البته هر بار باندازه تقریباً یک ملیون دالر. اعضای کابینه هم بعنوان تحفه، باندازه چار برابر معاش شان از ایران پول دریافت می کردند.
روزنامه واشنگتن تایمز بنقل از ایلیوت ابرام، شخصی که در زمان ریاست جمهوری جورج بوش وظایف بلندی را در شورای امنیت ملی آن کشور بعهده داشت می نویسد، مقامات فعلی و سابقه ایالات متحده امریکا تادیه پول از سوی ایران را به حکومت افغانستان، وسیله حتمی ساختن نفوذ ایران در کشور جنگ زده افغانستان می بینند، با توجه به این که می دانیم مقامات ایرانی به عناصر طالبان هم حمایت مادی تهیه می دارند.
ایلیوت ابرام بروزنامه واشنگتن تایمز گفته است، ما به این باور نبودیم که ویران کردن افغانستان، ایجاد آشفتگی ها و به وجود آوردن یک فضای غیر قابل اداره از انواع سو مالی به نفع ایران باشد. ما همچنان فکر می کردیم که ایران منافع مختلط در افغانستان داشت. و زمانی که به گذشته نگاه شود معلوم می شود که درست بوده است. ایران اقدام نکرد تا در افغانستان سو مالی ایجاد کند، اما ایران حد اقل از همان آغاز تلاش کرد تا نفوذ ایالات متحده امریکا را تضعیف کند و حضور ما را در افغانستان، به همان اندازه مشکل و گزاف بسازد که در عراق ساخت.
واشنگتن پست
روزنامه دیگر چاپ امریکا واشنگتن پست، در باره افزایش خشونت ها در افغانستان مقاله ای نوشته و در آغاز این مقاله بنقل از وزیر خارجه امریکا می نویسد، ناتو یا سازمان اتلانتیک شمالی نباید افغانستان را رها کند و اعضای ایتلاف ناتو باید خود و عامه مردم خود را برای این احتمال که گویا طالبان در ماههای آینده برای بدست آوردن دوباره ساحات از دست رفته به حملات نهایت ویران کننده و مهیج متوسل خواهند شد آماده و استوار بسازند.
روزنامه واشنگتن پست در اخیر این بخش بنقل از وزیر خارجه امریکا می نویسد، بعد از همه این تلاشها و قربانی ها، دلایلی برای خوش بینی در افغانستان وجود دارد و من باور دارم ما پیشرفت های واقعی را در افغانستان می بینیم. این پیشرفت ها با فرصت های مهم می آید، اما هنوز شکننده و برگشت پذیر خواهد بود. بناً ضرورت است تا ما همه مشترکاً بیبینیم که این ماموریت تکمیل شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر