زندگی من کجاست

۱۰ کشته و ۱۸ زخمی در حمله های قندهار




انفجار دو بمب در میان جمعیتی از مردم که مراسم «سگ جنگی» را در قندهار در جنوب افغانستان تماشا میکردند، دست کم ده نفر را به کام مرگ فرستاد. در این حمله چندین تن دیگر زخمی گردیدند.

 

زمری بشری، سخنگوی وزارت داخله افغانستان، به خبرگزاری فرانس پرس گفت، در انفجار بمبی در ولسوالی ارغنداب که روستاییان و موتر پولیس را هدف قرار داد، هشت فرد ملکی و دو پولیس کشته شدند.

سخنگوی وزرات داخله افزود: «در انفجار دو بمب، یکی در میان جمعیت و دیگری در کنار جاده در نزدیکی آن، هشت غیرنظامی و دو پولیس کشته شدند». بشری گفت دهها غیرنظامی و پنج پولیس مجروح شدند، اما در مورد جزییات حادثه توضیح نداد.

شاه محمد، ولسوال ارغنداب، گفت هدف این انفجار روستاییانی بودند که سگ جنگی را تماشا میکردند. او به خبرگزاری فرانس پرس گفت: «مردم برای تماشای سگ جنگی گردهم آمده بودند. دو بمب جاسازی شده منفجر شدند. هشت نفر، همه افراد ملکی کشته شدند».

یک گزارشگر فرانس پرس در محل میگوید، گوشت انسانهایی را دیده است که  در آن محل پراکنده شده بود  و تکههایی از گوشت سگها نیز در نزدیکی آن محل بر پایه برق آویزان بود. او گفت: «در اطرافم پارههایی از لباس، کفش و کلاه همه جا پراکنده شده اند. و جسد سگی را میبینم که در کناری افتاده است».

سگ جنگی در جنوب افغانستان از محبوبیت بسیار برخوردار است، اما طالبان به دلیل غیراسلامی خواندن این عمل، آن را منع قرار داده بودند.

سگ جنگی در کابل 
در ماه فبروری سال 2008 میلادی نیز در یک حمله انتحاری دهها نفری که برای تماشای سگ جنگی گردهم آمده بودند، کشته شدند.  
 در ماه فبروری سال 2008 میلادی نیز در یک حمله انتحاری ده ها نفری که برای تماشای سگ جنگی گردهم آمده بودند، کشته شدند.

روز شنبه یک حمله کننده انتحاری در ولایت شمالی فاریاب چهار نفر را در جریان مسابقه بزکشی که یک مسابقه سنتی افغانها به شمار میرود، به قتل رساند. در عین حال در یک بمبگذاری دیگر، به روز شنبه 26 فبروری در ولایت شرقی خوست نه غیرنظامی به شمول زنان و اطفال کشته شدند.

زمری بشری این حملات را به دشمنان افغانستان نسبت داد، عبارتی که معمولاً مقامهای افغانستان به عاملان این گونه حملات به کار میبرند. چنین حملاتی عموتاً توسط گروه طالبان و دیگر گروههای شورشی راه اندازی میشود.

بشری گفت: «ما همه تلاشهای خود را به خرج میدهیم که به زودی این بیرحمیها را متوقف کنیم».

سلسله بمب گذاریهای مرگبار طالبان و حملات انتحاری پیهم آنها در هفتههای اخیر که بیش از 100 کشته به همراه داشته، حکومت افغانستان را تکان داده است. بیشتر کشته شدگان این حملات غیرنظامیان بوده اند.
به تاریخ بیستم فبروری در حمله انتحاری و مسلحانه چهار نفر از شورشیان طالبان بر دفتر ولایتی کابل بانک در شهر شرقی جلال آباد، بیشتر از 40 نفر کشته شدند. این حمله مرگبارترین ضربه  از ماه جون سال گذشته به این سو، در این کشور بوده است. اخیرا بیشتر حملات  شورشیان بر مقاصد و مناطق تجمع مردم ملکی سازمان دهی میشود.

خبرگزاریها/ روح الله یاسر

عبدالروف ابراهیمی به حیث رییس ولسی جرگه انتخاب شد


پس از یک ماه بن بست در انتخاب رییس ولسی جرگه، سرانجام عبدالروف ابراهیمی، نماینده ولایت قندوز، به عنوان رییس ولسی جرگه انتخاب شد. در یک ماه گذشته نمایندگان با چهار بار رایگیری نتوانستند رییس شان را انتخاب کنند.

 

در مدت یک ماه گذشته ولسی جرگه برای تعیین رییس چهار بار رای گیری کرد اما هیچ کسی موفق نشد به ریاست مجلس دست یابد. سرانجام نمایندگان در جلسه روز یک شنبه توافق کردند که برای پایان دادن به کشمکشهای قومی، نمایندگان مردم ازبک که تنها 19 کرسی در ولسی جرگه دارند با هم نیم ساعت جلسه کنند و یک تن را برای ریاست مجلس معرفی نمایند.
نمایندگان قوم ازبک پس از جلسه نیم ساعته آقای ابراهیمی را برای ریاست مجلس پیشنهاد کردند. همزمان با معرفی آقای ابراهیمی رای گیری نیز آغاز شد.
خداداد عرفانی، رییس موقت مجلس اعلام کرد که از مجموع  173 نماینده حاضر در جلسه 169 تن رای موافق و چهار تن رای مخالف دارند: «فقط چهار نفر کارت سرخ (رد) بلند کردند و بقیه کارت سبز (تایید) بلند کردند که با اکثریت آرا رییس مجلس انتخاب شد، تصویب شد و تایید، برای همه مارک!».
به این ترتیب آقای عبدالروف ابراهیمی کرسی ریاست پارلمان را برای پنج سال آینده به دست آورد. آقای ابراهیمی در سخنرانی خود وعده داد که در ریاست پارلمان منافع ملی برایش اهمیت دارد.
ابراهیمی در دور پیشین پارلمان نیز در ولسی جرگه حضور داشت اما در جلسهها و بحثهای پارلمانی در موارد اندک نظر میداد و در رسانهها نیز مطرح نبود.
براساس اظهارات شماری از نمایندگان، آقای ابراهیمی در زمان جهاد، عضو حزب اسلامی بود اما بعدا به حزب جنبش ملی اسلامی افغانستان پیوست و در حال حاضر نیز عضویت این حزب را دارد.
با انتخاب آقای ابراهیمی به عنوان رییس دایمی مجلس، عبدالرب رسول سیاف، یونس قانونی و محمد محقق این پست را برای او تبریک گفتند و از پایان بن بست یک ماهه پارلمان ابراز رضایت نمودند.
عبدالستار درزابی، از نمایندگان مردم ازبک، گفت که نمایندگان قوم ازبک به اتفاق آرا آقای ابراهیمی را شایسته ریاست دانسته و تلاش خواهند کرد تا تمام عملکردهای او براساس منافع ملی صورت گیرد: «به نام حاجی عبدالروف ما از نام قوم بزرگ ازبک و ترکمن برای تان قول میدهم که به تمام افغانستان صادقانه عمل میکنیم. هر آن لحظه که حاجی عبدالروف لغزش کرد آن را لغزش تمام قوم ازبک حساب میکنیم».
در یک ماه گذشته رقابت اصلی بین محمد یونس قانونی و عبدالرب رسول سیاف سبب شده بود تا ولسی جرگه نتواند رییس خود را انتخاب کند.
استعفای رییس موقت
در جلسه امروزی نمایندگان طرفداران رسول سیاف تاکید داشتند که باید بر سر دو طرح یعنی فرستادن موضوع به کمیسیون نظارت بر قانون اساسی و تعدیل اصول وظایف داخلی رای گیری شود.
اما محمد سرور عثمانی، رییس موقت پارلمان با این طرح مخالفت کرد و آن را مخالف قانون خواند. این مساله سبب شد تا اکثریت نمایندگان طرفدار آقای سیاف جلسه را به رسم اعتراض ترک کنند.
پس از ترک این نمایندگان، آقای عثمانی گفت که در یک ماه گذشته تحت فشار شدید سیاسی از سوی طرفداران آقای سیاف قرار داشته و اعلام کرد که رسما از پست ریاست موقت مجلس کنار میرود: «شما میدانید و کار تان، گروهی که از نظرات سیاف حمایت میکند، جلسه را به طرف کمیسیون نظارت بر قانون که هیچ به آن ارتباط ندارد سوق میدهد. این مسوولیت تاریخی را قبول ندارم».
با استعفای آقای عثمانی، خداداد عرفانی نماینده ولایت غزنی ریاست موقت مجلس را به دست گرفت و تا چند لحظه دیگر رییس مجلس انتخاب شد.
قرار است روز دوشنبه برای تعیین معاون اول، معاون دوم و منشی‌های ولسی جرگه آغاز رای گیری شود.
گزارشگر: حسین سیرت، کابل
ویراستار: عارف فرهمند

«وضعیت امنیتی افغانستان به بد ترین حالت خود در 10 سال گذشته رسیده است»


07.12.1389
خدمتگار
روزنامه خدمتگار در مطلبی در مورد کشته شدن افراد ملکی در نبرد های افغانستان تبصره کرده و آن را نگران کننده خوانده است. این روزنامه تصویری از کشته شدن افراد ملکی را در حملات متعدد تشریح کرده و در این میان از نیروهای بین المللی مستقر در افغانستان انتقاد کرده است که آنان نیز توجهی به افراد ملکی در افغانستان ندارند. روزنامه در جای دیگری نیز به مساله جنگ و تفنگ در افغانستان پرداخته و پرسیده است که طرف های درگیر یا قطب های موجود به کدام طرف روان هستند. خدمتگار در مطلب دیگری در مورد فساد سیاسی در افغانستان نیز تبصره یی را در صفحه اول خود به نشر رسانده است. این روزنامه گفته است که جوانان افغان و در مجموع نسل نو از حکومت و برنامه های آن حمایت سیاسی نمی کنند.


انیس
روزنامه دولتی انیس نیز در مورد کشته شدن افراد ملکی در افغانستان تبصره کرده است. این روزنامه با اشاره به اعمالی که مخالفین دولت افغانستان در این اواخر انجام داده و باعث افزایش تلفات افراد ملکی گردیده به نقل از رییس جمهور کرزی نوشته است که کشتار افراد ملکی غیر قابل توجیه است. روزنامه در سرمقاله شماره امروز خود نیز در همین مورد تبصره کرده و بیشتر ریشه های تروریزم و خاستگاه های آنان را مورد بررسی قرار داده است. این روزنامه گفته است که در اصل در شیوه مبارزه با تروریزم باید بحث شود تا نیروهای بین المللی ترغیب شوند که روند این مبارزه را به بیرون از مرز های کشور انتقال بدهند و خاستگاه های تروریستان را از بین ببرند.


اراده
روزنامه اراده در مورد تلاش های صلح در افغانستان و نتایج آن تبصره کرده است. این روزنامه با اشاره به سفر هیات شورای عالی صلح افغانستان به ترکیه و دیدار های این هیات با مقامات ترکی تبصره کرده است. مقاله نویس گفته است که این سفر نیز بخشی از تلاش های صلح است تا بتواند میزان حمایت های بین المللی را از روند صلح در افغانستان جنگ زده بیشتر بسازد. اراده در جای دیگری در مورد مساله ایجاد پایگاه های دایمی نظامی امریکا در افغانستان تبصره کرده است. این روزنامه به نقل از معاون فرستاده خاص امریکا برای افغانستان و پاکستان نوشته است که امریکا نیت ندارد تا چنین پایگاه های را ایجاد کند، بلکه به قول وی امریکا تا زمانی که مردم افغانستان بخواهند در این کشور می ماند.


ویسا
روزنامه ویسا در مورد وضعیت کنونی امنیتی در افغانستان و مشکلات ناشی از آن تبصره کرده است. این روزنامه گفته است که وضعیت امنیتی در کشور به بد ترین حالت خود در جریان 10 سال گذشته رسیده است.
مقاله نویس در ادامه با اشاره به اظهارات یک مقام سازمان ملل که گفته است، از زمان سقوط اداره طالبان تاکنون میزان حملات بیشتر شده نوشته است که این همه مشکلات ناشی از بی کاری، بی برنامه گی و مشکلات اقتصادی است که جوانان را وا می دارد تا به گروه های تروریستی بپیوندند. روزنامه خواستار تدابیر و توجه بیشتر به این موضوع گردیده است.

روند انتقال داوطلبانهء مهاجرین افغان از پاکستان روز سه شنبه آغاز می شود

سازمان ملل متحد می گوید که روند انتقال داوطلبانه مهاجرین افغان را از پاکستان به افغانستان از روز سه شنبه آغاز می کند.

کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهنده گان امروز با انتشار اعلامیه یی گفته است که این برنامه از دو مرکز یعنی از پشاور و کویته عملی می شود و برای مهاجرین عودت کننده کمک های نقدی نیز افزایش یافته است.

کمیشنری عالی سازمان ملل در امور پناهنده گان گفته است که برای هر یک از عودت کننده گان 150 دالر امریکایی نیز کمک صورت می گیرد.

در اعلامیه گفته شده است که این کمک صرف برای مهاجرینی داده می شود که رسماً ثبت شده اند.

در مورد برنامه کمک به مهاجرین عودت کننده از ایران در این اعلامیه توضیح داده نشده است.

«نیروهای کانادایی به وظایف محاربوی شان در افغانستان پایان می دهند»

08.12.1389
در تابستان امسال با گرم شدن هوا در کندهار، نیروهای نظامی کانادا رسماً به وظایف محاربوی شان پایان می دهند.

نیروهای کانادایی پس از تقریباً یک دهه جنگ و انجام وظایف محاربوی، نقش شان را از رویا روی با دشمن به اجرای وظایف تربیت و آموزش قوای امنیتی افغان تغییر می دهند.

در گزارش که در شبکهء خبری بنام «سن» در کانادا به نشر رسیده آمده است که قوای کانادایی باید در افغانستان باقی بماند، اما برای این نیروها مشکل خواهد بود که در عملیات جنگی اشتراک کنند زیرا این نیروها قبل از این برای انجام وظایف محاربوی، تلاش های زیاد را نموده اند و قربانی های زیاد را متقبل شده اند.

در شرایط کنونی ماموریت آموزش و تربیت نیروهای امنیتی افغان خیلی اهمیت دارد، زیرا با گرفتن مسوولیت های امنیتی توسط قوای افغان زمینه برای خروج نیروهای کانادایی از افغانستان مساعد می گردد.

در حال حاضر قوای امنیتی افغان آغشته به فساد اداری و بی کفایتی می باشند. بار این مسوولیت هم به دوش قوای ناتو و شرکای آن در افغانستان خواهد بود که تا اکنون در انجام آن مطابق نورم ها ناکام اند.

پیشبرد تربیت و آموزش مسلکی، اخلاقی و سواد آموزی به قوای پولیس و اردوی افغان تاثیرات مثبت را بالای این کشور وارد خواهد کرد، اما عدم پیشبرد این وظیفه کاری خروج نیروها را از افغانستان به تاخیر می اندازد.

گزارش شبکه خبری کانادا در ادامه پرسش را مطرح می سازد که چرا قوای کانادایی از انجام وظایف محاربوی شانه خالی می کند، در حالیکه اکنون نیروهای بیشتر در افغانستان حضور دارند؟

سال هاست که قوای کانادایی به تنهایی با کم تر از 3 هزار عسکر در کندهار جنگیده اند.

این شبکهء خبری می نویسد که نیروهای ما با وجود کمبود در تعداد عساکر، عدم توانمندی برای پاکسازی منطقه از وجود جنگجویان مخالف، کندهار را از تصرف مخالفین نگهداشتند و تا رسیدن نیروهای تازه نفس مشکلات را متقبل شدند.

اکثریت این پیشرفت ها که امروز در کندهار دیده می شود، در اثر کار شدید، جان فشانی، قربانی ها و ابتکارات نیروهای امنیتی کانادا به دست آمده است.

اما حالا که خشونت ها کاهش یافته، نیروهای کانادایی پیش از این که کار شان را تمام کنند، به وظایف جنگی شان پایان می دهند چیزی را که خود آغاز کرده بودند.

جنرال پیتر دیولین قوماندان قوای کانادایی در کندهار هفته گذشته در یک مصاحبه به شبکهء خبری «سن» گفت، قوای کانادا در جریان ماموریت شان به خصوص حین انجام وظایف محاربوی در کندهار نفوذ و روابط تازه را در سطح جدید به دست آوردند. وی گفت که قوای کانادایی در افغانستان اعتبار بیشر را کسب کرده اند.

شلیک مستقیم بر غیرنظامیان در بانک خصوصی جلال آباد


تصاویری از رویداد حمله برنماینده گی کابل بانک در ولایت ننگرهار به طلوع نیوز رسیده اند که نشان می دهند انتحارکننده غیرنظامیان را با شلیک گلوله از پا در می آورد.

این انتحارکننده که ازسوی پولیس ننگرهار بازداشت شده است می گوید که وی از کشتن مردم لذت می برد.
مرد انتحارکننده می گوید: « بیشتر مردم را کشته ام و برای من گفتند کسانی که لباس هایی را به رنگ خاکستری می پوشند همۀ این ها انگریز هستند و با خوشی آن ها را می کشتم و برایم لذت بخش بود.»
در رویداد روز شنبه گذشته برنماینده گی این بانک خصوصی در شهر جلال آباد ۴۰ تن که بیشتر شان غیرنظامیان بودند، کشته شدند و نزدیک به ۸۰ تن دیگر زخم برداشتند.
طالبان مسؤولیت این رویداد را برعهده گرفته اند.

به تازه گی تصاویری از حملۀ گروهی مسلحانۀ شهر جلال آباد دردسترس طلوع نیوز قرار گرفته اند که نشان می دهند انتحارکننده که لباس نظامی برتن دارد به ساختمان کابل بانک هجوم می برد و برغیرنظامیان که زنان و کودکان نیز در جمع شان دیده می شوند شلیک می کند.
مقام ها در ولایت ننگرهار می گویند که بیشتر کشته شده گان و زخمیان این رویداد غیر نظامیان هستند .
شماری ازعالمان دین این عمل را به شدت نکوهش می کنند واین کار را مغایر آموزه های دین مبین اسلام می دانند.
فضل احمد، عالم دین، گفت: «کسانی که مردم بیگناه را به قتل می رساند طبق احکام شرعی و قانون باید با آن ها برخورد شود تا دیگران عبرت بگیرند.»
از سویی هم فرمانده پولیس ننگرهار از نهاد های عدلی و قضایی می خواهد تا فرد مهاجم را که بازداشت شده است مجازات کنند.
علی شاه پکتیاوال، فرمانده پولیس ننگرهار به طلوع نیوز گفت: «خواهش من از ارگان های عدلی و قضایی این است که برای چنین اشخاص در پیش روی مردم جزا داده شود و این خواهش مردم ننگرهارهم است.»
این درحالی ست که در یک ماه اخیر در نتیجۀ حمله های انتحاری طالبان در کابل، قندهار، خوست، ننگرهار و کندز در حدود ۱۲۰ تن که بیشترشان غیرنظامی بودند کشته شده اند و نزدیک به ۲۰۰ تن دیگر زخم برداشته اند.
ازآن جا که تصویرها پرخشونت هستند توصیه می شود تا کودکان و بانوان آن را نبینند.

موسیقی و مافیا: زندگی زیر چتر «طالبان جدید»

 

مردم محل در میدان شهر، مرکز ولایت میدان وردک میگویند که «طالبان جدید» دیگر زنان بدون برقع را دستگیر نمیکنند و اجازه میدهند که موسیقی گوش کنیم. باشندگان محل میگویند این طالبان از طالبان قدیمی متفاوتتر هستند.

 

بسیاری از باشندگان ولایت میدان وردک در جنوب غرب کابل در سال 1996 به طالبان خوشآمد گفتند؛ چرا که آنها از قوم پشتون بودند. پس از آن طالبان قوانین سختگیرانه اسلامی را در این مناطق به اجرا گذاشتند.

حاکمیت طالبان در اواخر سال 2001 در نتیجه حمله امریکا و متحدانش سقوط کرد، اما طالبان چهار سال بعد دوباره به وردک بازگشتند.

هرچند شرایط در مناطق مختلف افغانستان متفاوت است، اما وردک به این خاطر جالب است که در این اواخر دیده شده که طالبان جدید انعطاف پذیری زیادی در مورد مسایل اجتماعی دارند. این طور به نظر میرسد که گویا طالبان به این ترتیب به نفع خود تبلیغ میکنند تا "دل و جان" مردم را از خود میکنند.

محمد خان، یکی از باشندگان منطقه میگوید: "آنان (طالبان) زنان بیبرقع را دستگیر نمیکنند. آنها اجازه میدهند که مردم تلویزیون تماشا کنند و یا در خانههای شان موسیقی گوش کنند، و یا فوتبال و والیبال بازی کنند».

او همچنین میگوید که انعطاف پذیری در روستای محل زندگیاش هم حدی دارد. موسیقی در ملاء عام هنوز ممنوع است. شورشیان نمیتوانند همه ی علاقه های مردم (جهانیان) را برآورده کنند.  

بسیاری از ساکنان میدان شهر، که با موتر حدود یک ساعت از کابل دور است، میگویند که آنها طالبان سنتی را بیشتر میپسندند نسبت به این افراد نو که خود را طالب مینامند. فرید هدایتی که پیش از سقوط طالبان با آنها کار میکرد، میگوید: «بیشتر آنها (طالبان جدید) مذهبی نیستند. آنها مافیا هستند که مردم بیکار را جذب میکنند و از طریق ترس، زور خود را بر آنها تحمیل میکنند».

تحلیلگران میگویند که رفتار و گرایش آزادتر طالبان در وردک، میتواند باعث محبوبیت دوباره آنها در بین مردم شود.

توماس روتینگ، تحلیلگر در «شبکه تحلیلگران افغانستان» در گزارشی نوشته است: «جنبش طالبان در برابر نگرش های منفی که میان برخی از مردم، به شمول پشتون ها از دوران حکومت آن ها شکل گرفته، پاسخگو هستند و می توانند آن را تغییر بدهند».

روتینگ همچنین نوشته است که نسل جدید طالبان که رفتار نرمتری دارد، در رده پایین طالبان قرار دارد، در حالی که نسل پیرتر طالبان، در بخشهای رهبری موقعیت دارد.

باشندگان غالبا با طالبان برخورد میکنند؛ به ویژه وقتی که آنها از عملیات نیروهای بین المللی میگریزند و به قریهها میروند، از باشندگان محل درخواست غذا میکنند.

محمد خان، یک باشنده 70 ساله منطقه میگوید وقتی که قصد داشت برای مردم در مورد زورگویی طالبان سخن بگوید، آنها او را لت و کوب کردند. او میگوید: «آنها من را از خانه ام بیرون کشیدند و لت و کوب کردند. من از آن وقت دیگر هیچ گپ نزدم».

مردم محل میگویند که طالبان از آنها پول میخواهند. مثلا 10 درصد مالیات بر کالای بازرگانی مردم و محصولات کشاورزی تحمیل کرده اند.

کارشناسان میگویند که طالبان جدید هنوز تحت رهبری "شورای کویته" میباشند و گفته می شود که به ملا محمد عمر، رهبر گروه طالبان وفادارند.

کارشناسان میگویند که شورای کویته تلاش دارد تا یک "شبه دولت" را موازی با دولت کابل در شهرها و قریهها ایجاد کند؛ آنها در کنار ایجاد محکمههای شریعت و مکاتب، حملات را نیز سازماندهی میکنند. آنها میگویند که با آن هم اختیاراتی به فرماندهان محلی طالبان داده شده است.

هدایتی میگوید «پس از سه یا چهار حمله، شورای کویته آنها را تایید میکند» و علاوه بر آن کمک مالی میفرستد. اما به نظر میرسد که طالبان جدید و شورای کویته که صدها کیلومتر از یکدیگر فاصله دارند، در تمام مسایل همگام نباشند.

یکی از ریش سفیدان قریه چک، که نخواست نامش فاش شود، گفت: «علیرغم وجود یک دستور العمل از سوی شورای کویته، برخی از طالبان جدید به خشونت، آدم ربایی برای باجگیری و قتل، دست میزنند».

با این همه، تلفات افراد ملکی در حمله نیروهای خارجی، یکی از عواملی دانسته میشود که مردم محل این طالبان را ترجیح دهند. حاجی رحمان، یکی از باشندگان میدان شهر میگوید: «کشته شدن هر فرد، باعث میشود که تمام خانواده او به سوی طالبان کشیده شوند».
حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان در هفته جاری مرگ 50 فرد ملکی را در حمله هوایی نیروهای بین المللی در ولایت کنر محکوم کرد.

اسوشیتدپرس / عاصف حسینی

افغانستان – یک ویتنام جدید؟

Pierre Schori
پییر شوری Pierre Schori
روزیکشنبه هفته گذشته سیمیناری در مورد افغانستان تحت عنوان افغانستان – یک ویتنام جدید؟ در آ.بی.اف مرکزی استکهلم برگزار شد. در این سیمینار که برخی از کارشناسان امریکایی و سویدنی و همچنین ژورنالست و نویسنده منقد دنمارکی، کارستین ین سن Carsten Jensen، که مقاله های وی در مورد حضور نیروی های خارجی در افغانستان در این آواخر در روزنامه داگنس نیهیتر منتشر شده است، شرکت کرده بودند. اوضاع کنونی افغانستان و پیچیده‌گی قضایای این کشور که جامعه بین المللی قادر به حل آن نیست، موضوعات بحث این سیمینار بود.
افغانستان – یک ویتنام جدید؟ عنوان سیمیناری بود که ناشر لیوپارد، روزنامه تیوردراگ tvärdrag به همکاری آ، بی، اف و کمیته سویدن برای افغانستان برگزار کرده بود. هدف اصلی این سیمینار وسعت دادن زاویه های دید بر مشکلات افغانستان و بالابردن سطح آگاهی مردم در مورد رویداد ها و تحولات اخیر در این سرزمین بود. تشبه جنگ در افغانستان با جنگ شناخته شده‌ای ده ساله‌ای ویتنام شیوه‌ای بود تا با برشمردن تفاوت ها و شباهت های این دو جنگ به نتیجه رسید که ناآرامی های افغانستان را امریکا و جامعه جهانی نمی توانند حل کنند. این خود افغان ها هستند که باید کشور خود را آباد کنند.
به عقیده پییر شوری Pierre Schori، سابق سفیر سویدن در سازمان ملل متحد و وزیر امداد سویدن، مسائل اففانستان تنها توسط افغان ها حل شده می تواند. دولت افغانستان می خواهد با طالبان معامله کند. به نظر پییر شوری این راه حل دراز مدت است. در هیچ جایی از دنیا نمی‌توان امنیت و دموکراسی را از خارج آورد.
پییر شوری اضافه می کند که رفتن سویدن به افغانستان یک اشتباه بزرگ استراتیژیک بود که باوجود نبودن عضو پیمان ناتو به افغانستان رفت. در قدم اول تقاضای ادامه ماندن کشور های اروپایی توسط سازمان ملل متحد تمدید نشده است، این خواست کشور های عضو ناتو بود. در قدم دوم سازمان ملل متحد هیچ کشوری را مجبور نکرده است که خواست این سازمان را بپذیرد. ۱۵۰ کشور دیگر عضو سازمان ملل متحد در افغانستان حضور ندارد. به عوض اینکه سویدن به خواست سازمان ملل متحد در حضور در کشور های افریقا جواب مثبت می داد، تصمیم سیاسی در رفتن به افغانستان را گرفته است.
خبرنگار و نویسنده دنمارکی، کارستین ین سن، که در مورد حضور کشورش در افغانستان  بدبین است، می گوید.
- یکی از سربازان به من گفت سیاستمداران ما جرآت آن را ندارن که حقیقت را به ما بگویند اینکه ما برای ده سال دیگر در افغانستان می مانیم، جنگ می کنیم و تعداد بیشتر سربازان ما از بین خواهند رفت. در آن صورت مردم دنمارک خواهند پرسید، چرا؟ مسئله افغانستان به ما چه ربطی دارد؟!
سخنرانان سیمینار افغانستان – یک وینتام جدید؟ همه به این نظر بودند که حضور نیروی های خارجی در افغانستان با عث ناآرامی های بیشتر در در این کشور می شود. متیو هو Mathew Hoh، رئیس گروه مطالعات افغانستان، سابق افسر نیروی دریایی امریکا که در افغانستان و عراق وظیفه اجرا کرده است، چنین اظهار می دارد.
- حضور سربازان خارجی در افغانستان مردم را به سوی و یا پشتیبانی از نیروهای شورشی می کشاند. آن ها فکر می کنند کشور شان اشغال شده. متیوهو اضافه می کند: مردم این احساس را دارند و واقعیت هم دارد که کشور شان اشغال شده است. با کاهش تعداد نیروی های نظامی خارجی می توان ناآرامی های افغانستان را به مراتب کاهش داد.
به عقیده پییر شوری حضور نیروی های بین المللی در افغانستان بیشتر با عث خرابی می شود تا بهبودی. به زودی ده سال می شود که این نیروها در افغانستان هستند ولی جنگ پایان نیافته است. با گذشت زمان افغان ها بالای اشغال خارجی خشمگین‌تر و خشمگین‌تر می شوند.
اندرش‌فنگی  Anders Fänge، رئیس کمیته سویدن برای افغانستان در کابل، که از طریق کامره ویدیویی در جمع سخنرانان سیمینار پیوست، تشدید ناآرامی ها در سال گذشته را تائید کرد.
- تعداد حملات شورشی در سال ۲۰۱۰ در مقایسه با سال قبل آن ۶۵ درصد افزایش یافته است.
اندرش فنگی اضافه کرد که رئیس جمهور امریکا، بارک اوباما، در سال ۲۰۰۹ اعلام کرد که خروج نیروی های امریکایی از اواسط سال ۲۰۱۱‌ آغاز خواهد شد و در عین زمان گفت که ۳۰۰۰۰ عسکر دیگر به افغانستان خواهد فرستاد.
ادامه حضور و تمدید کمک های امریکا به یک دولت فاسد اداری که به گفته متیو هو، رئیس جمهور افغانستان نه تنها انتخابات را دزدید، بلکه در تلاش است تا خانواده خود را پولدار و قدرتمند کند، از جمله علایمی است که جنگ افغانستان را مشابه جنگ ویتنام می کند.
پبتر لمینگ Peter Lamming، کارمند دولت، که در زمان جنگ ویتنام فعال بود، می گوید. در آن زمان هم می گفتند در ویتنام جنگ داخلی ادامه دارد، ما باید به این کشور کمک بفرستیم. به این ترتیب بهانه هایی پیدا می کردند تا به ویتنام نیروی نظامی بفرستند و مردم را به قتل برسانند. عین حالت امروز در افغانستان تکرار می شود. افغان ها مانند ما می خواهند در آرامی زندگی کنند و بالای زندگی و سرنوشت خود تصمیم بگیرند.
بر خلاف پییر شوری و پیتر لمینک، به عقیده کارستین ین سن جنگ افغانستان با جنگ ویتنام شباهت ندارد.
مسئله دین در جنگ ویتنام وجود نداشت، گروه های روشنفکر در برابر هم می جنگیدند. همچنین تعداد کشته شده‌ها در جنگ ده ساله ویتنام سه میلیون غیر نظامی بود، در حالیکه این رقم در افغانستان بسیار پائین است. امریکا سال ده هزار سرباز خود را در ویتنام از دست می داد و در افغانستان تعداد کشته شده‌گان سربازان ناتو و امریکا بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ نظامی در سال می رسد.
به هر صورت پیر شوری Pierre Schori به این نظر است که سویدن برای کمک جنگ امریکا در افغانستان است. وی خواهان خروج نیروی های نظامی سویدن از افغانستان است.
امین وجدان، آگاه به مسایل افغانستان، که از کارکرد های جامعه بین المللی در افغانستان راضی نیست و در عین حال عدم حضور آن ها را نیز آمدن هرج و مرج می داند.
کارستین ین سن می خواهد که نیروی های خارجی قبل از اینکه خرابی های بیشتر در افغانستان کنند، باید از این کشورخارج شوند. م.
- تعداد زیادی می گویند که با خروج نیروهای خارجی از افغانستان هرج و مرج به وجود میاید، ولی من می گویم هرج و مرج همین حال هم وجود دارد. ما جزی از نیروهای ناآرام‌کننده در افغانستان هستیم.
به عقیده اندرش فنگی نظر به روند تحولات افغانستان در این آواخر، بعد از سال ۲۰۱۴ طالبان خواهی نخواهی یک قدرت بزرگ سیاسی و نظامی در افغانستان خواهند بود.

شکیلا عیدی زاده
بخش فارسی رادیوی بین المللی سویدن

سگ جنگی در کابل


مردم در حال تماشای سگ جنگی 
سگ جنگی در برخی نقاط افغانستان یک رسم معمول تفریحی است. این تصویر افغانهایی را نشان میدهد که در منطقهیی در کابل جمع شده اند تا مسابقه سگ جنگی را تماشا کنند. 

سگی آماده مسابقه در میدان 
سگهای جنگی سگهای نیرومندی هستند. گاهی صاحبان این سگها دو نفره آنها را کنترول میکنند. این تصویر سگی را نشان میدهد که در میدان آماده مسابقه است. 

دو سگ در حال جنگ در میدان 
 سگها به صورت خشونتباری باهم میجنگند. صاحبان سگها در هنگام مسابقه، در میدان حضور دارند و شاهد جنگیدن سگ شان هستند. 

 

سگ آماده جنگ در میدان 
برعلاوه تلاش برای تغذیه مناسب سگها، صاحبان آنها ظاهر سگها را نیز آرایش میکنند. گاهی با استفاده از رنگهای متنوع، سگها را رنگ میکنند. 

دو مرد سگی را در میدان نبرد کنترول می کنند 
سگهای جنگی که مدتهای طولانی تربیه میشوند، آن قدر تهاجمی هستند که یک نفر آن را در میدان مسابقه کنترول کرده نمیتواند. جمعیت انبوهی این مسابقه را تماشا میکنند. 

سگی که پاهایش رنگ شده، آماده نبرد است 
صاحب این سگ منتظر است تا نوبتاش برسد و سگاش وارد مسابقه شود. مسابقه سگ جنگی معمولا هر جمعه در کابل برگزار میشود. 

دو مرد در حال جدا کردن سگ ها در میدان مسابقه 
وقتی سگها بسیار هیجانی میشوند و یکدیگر را دندان میگیرند، صاحبان آنها تلاش میکنند برای جلوگیری از زخم برداشتن آنها، آنها را جدا کنند. 

مردی سگ اش را روی شانه هایش حمل می کند 
مردی سگاش را که در مسابقه باخته است، بر شانههای به سمت بیرون از میدان مسابقه حمل میکند. 

 
تعدادی آماده تماشای مسابقه سگ جنگی 
برخی افغانها سگ جنگی را کار خوبی نمیدانند. اما هستند کسانی که برای این مسابقهها سگ نگه میدارند و آن را تربیت میکنند. 

دویچه وله





 




افزایش حملات انتحاری؛ نشانه ضعف طالبان؟

 

کارشناسان و مقامهای دولتی به این باور اند که امواج اخیر حملات مرگبار انتحاری که موجب کشتار گروهی مردم ملکی شده است حاکی است که شورشیان دوباره حمله علیه اهداف «نرم» را شدت بخشیده اند.

 

در سه هفته اخیر بیش از 100 تن که بیشترین آنها عابران بیگناه بوده اند، در شش حمله انتحاری کشته شده اند. حکومت افغانستان، ناتو و مقامهای امریکایی میگویند این تاکتیک جدید ثابت میکند که جنگجویان دهشت ایجاد میکنند.

روز دو شنبه یک حمله کننده انتحاری 38 تن را در شمال افغانستان در پیش روی یکی از ادارات دولتی به قتل رساند. همچنان روز شنبه براثر حملهای بر دفتر ولایتی کابل بانک در شهر جلال آباد 38 تن کشته شدند.

کابل، پایتخت نیز هدف حملات پر سروصدا قرار گرفته است که شامل حمله بر فروشگاههای عصری است.

کارشناسان میگویند در گذشتهها طالبان با بمبهای کنارجادهای و شلیک با اسلحه سربازان خارجی را مورد حمله قرار میدادند و گاهگاهی هم افراد و تاسیسات امنیتی را هدف قرار میدادند. در چند ماه اخیر با انتخاب اهداف ضعیف یا «نرم» تغییراتی در روشهای جنگی طالبان و دیگر گروههای شورشی دیده میشود.

مقامهای حکومت افغانستان تاکید میکنند که این تغییر در تاکتیک طالبان حاکی از پیشرفتهای نظامی علیه شورشیان پس از افزایش نیروهای نظامی امریکا در سال گذشته به دستور بارک اوباما رییس جمهور این کشور میباشد.

زمری بشری، سخنگوی وزارت داخله افغانستان میگوید: «تغییر در تاکتیکها کاملاً آشکار است. این بدان جهت است که آنها نمیتوانند به صورت موفقانه نهادهای نظامی را هدف قرار دهند... آنها حمله علیه اهداف ملکی یا اهداف نرم را از سر گرفته اند».

کارل آیکن بیری، سفیر ایالات متحده امریکا در افغانستان میگوید: «این حملات تروریستی به نحوی بیانگر آن پیروزیهایی است که ما در حملات ضد شورشگری کلاسیک خود در ساحه جنگ به دست آورده ایم».   

اما سایر کارشناسان به این نظرند که شورشیان شاید به رسم هشدار دادن در قبال حملات نیروهای بین المللی که قرار است در بهار شروع شود، دست به این حملات میزنند.

طالبان معمولاً مسوولیت حملاتی را که موجب کشتار مردم ملکی میشود بردوش نمیگیرند. ذبیح الله مجاهد، یکی از سخنگویان طالبان گفت: «کشور ما مورد تهاجم قرار گرفته است و ما با آنچه در توان داریم میکوشیم دشمن را مورد حمله قرار دهیم». مجاهد دلیل افزایش حملات این گروه را وضع خوب آب و هوا به دنبال برفباری زمستانی خوانده است.

هارون میر، یک تحلیلگر در مرکز پژوهشی مطالعات استراتژیک میگوید: «حملات اخیر دال بر قدرتنمایی شورشیان در آستانه حملاتی است که قرار است در فصل بهار صورت گیرد». هارون میر به فرانس پرس گفت: «شاید طالبان بخواهند قدرتنمایی کنند. در چند ماه گذشته ما کدام حمله بزرگی در کابل نداشته ایم. در این روزها ما ناگهان شاهد چنین حملاتی میباشیم».

اما هارون میر میافزاید نقاطی که در آن جاها حملات صورت گرفته است و همچنان نوعیت این حملات حاکی است که شورشیان دیگری غیر از طالبان در آن دست دارند. به باور هارون میر «شورای کویته طالبان دسترسی کمتری به کابل دارد، در حقیقت بیشتر حملات در کابل توسط شبکه حقانی صورت میگیرد که از سمت شرق به کابل نزدیکتر است».

وحید مژده، دیگر تحلیلگر مسایل افغانستان به این نظر است که این حملات طالبان بخشی از آن ستراتژی آنها میباشد که میخواهند «جنگ را مشتعل نگه دارند چون آنها می خواهند بعد از زمستان دوباره برگردند و جنگجویان تازهای را برای حملات بهاری جلب کنند».

فرانس پرس/ رسول رحیم

درز موجود میان رهبری و طالبان سطح متوسط، روز به روز بیشتر شده می رود


قوماندانان سطح متوسط طالبان اعتراف می کنند که میان آن ها و رهبری طالبان یک درز به وجود آمده است، این مطلب عنوان مقالهء روزنامهء نیویارک تایمزاست.
روزنامهء می نویسد:
اعضای طالبان در یک مصاحبه ای گفته اند، شکست های اخیروخسته گی ناشی از جنگ باعث شده است تا، میان رهبری طالبان مستقر در پاکستان و قوماندانان سطوح متوسط که بیشتر فشار و سختی های جنگ را متحمل می شوند شکاف به وجود آمده است.

کارلوتل گال، گزارشگر روزنامهء نیویارک تایمز می گوید:
« من با بعضی قوماندانان طالب صحبت کردم و آن ها گفتند ، از جنگ خسته شده اند. چنانچه یک قوماندان 45 ساله که از گفتن نامش خود داری کرد و از سال 1994میلادی باین طرف با طالبان یکجامی باشد دریک مصاحبه ای در جنوب افغانستان گفته است، یقینناً که میان قوماندان صفوف متوسط میدان جنگ ورهبری طالبان روی تقاضاهای آن ها برای ادامهء جنگ اختلافات وجود دارد.»

به نوشتهء روزنامه ، این اختلافات نه تنها به افزایش فشاروسختی میدان جنگ برای قوماندانان سطوح متوسط اشاره می کند، بلکه به مشکلات ختم جنگ نیزاشاره می کند، خاصتاً که رهبری طالبان درپناگاه های مصوون در پاکستان و مورد حمایت حامیان شان قرار دارند.
اما مردم در قندهار می گویند، قوماندانان سطوح متوسط انتخاب دیگر ندارند جز اجابت وموافقت به اوامر رهبران شان، زیرا آن ها نیز به پناگاه ها در پاکستان ضرورت دارند و خانواده های آن ها هم در پاکستان زنده گی می کنند.

همین قوماندان طالب در یک مصاحبه گفته است:
«صرف نظر ازین که قوماندانان تا چه اندازه به جنگ بی علاقه می باشند، اما از اوامر رهبری شان برای رفتن به جنگ اطاعت دارند.»

وی می گوید، در یک مجلس که همین ماه در سرحدات داخل پاکستان صورت گرفت، رهبری طالبان هدایت داد ، هر قوماندان چهار یا پنج نفر را به مناطق مربوط شان در افغانستان بفرستند تا آن ها به عملیات های بمب گزاری ادامه بدهند.

روزنامه در ادامه می نویسد، بعضی اختلافات در صفوف قوماندانان متوسط طالبان، ناشی ازهجوم یا حملهء نا گهانی قوای امریکایی می باشد، خاصتاً که هدف این حملات ناگهانی از بین بردن قوماندانان در میدان جنگ می باشد.
چنانچه یکی ازحامیان طالبان در ولایت هلمند گفته است، در سال گذشته در نتیجهء حملات ناگهانی نیروهای امریکایی، 500 قوماندان به شمول یک تعداد ازقوماندانان برجسته وشناخته شده طالبان کشته شده اند. اما آن های که زنده مانده اند، با رهبری طالبان در پاکستان پرخاش کرده اند که چرا و به چه منظور باید این تعداد قربانی بدهند.

یک مقام استخباراتی ناتو در قندهار به روزنامه نیویارک تایمز گفته است، آن ها راپورهای را بدست آورده اند که نشان می دهد، میان حلقهء رهبری طالبان روی بعضی مسایل اختلافات به وجود آمده است، از جمله روی موضوع بمب گزاری انتحاری سال گذشته در یک محفل عروسی در قندهار که بدون اجازه وهدایت رهبری طالبان صورت گرفته بود.

یک قوماندان طالب به روزنامه گفته است:
«طالبان نسبت دوسال گذشته کم دل شده اند وما همه میان خود می گویم که از جنگ خسته شده ایم. اما چه چاره، ما قول کرده ایم که کشور خودرا به خارجی ها نمی گذاریم.»

قوماندانان طالب حتی راجع به مذاکرات صلح هم صحبت می کنند، اما می گویند:
«ما صرف زمانی با حکومت افغانستان مذاکره می نمایم که نیروهای خارجی افغانستان را ترک کنند.»

تصاویر ویدیویی تکان دهنده ای از اجساد مهاجرین افغانستانی در مرز ایران و افغانستان

تاریخ دقیق وقوع این رویداد روشن نیست.
سفارت ایران درافغانستان این تصاویر را جعلی می داند وآن را رد می کند.
تصاویر نشان می دهند که جسد های شماری از پناهجویان افغان در مرز ایران در نزدیکی جادۀ اسفالت شده افتاده اند وموترگشت نیروهای پولیس مرزی ایران وسربازان ایرانی در نزدیک این اجساد ایستاده اند و به اجساد و یکی دوفرد زخمی افغان نگاه می کنند.
در تصویر دیده می شود که افغان های زخمی در حالت تکان خوردن هستند اما هیچ یک از افراد ایرانی برای کمک به این زخمیان نمی شتابند.
از سوی دیگر سفارت ایران درافغانستان این تصاویر را ساخته گی می داند وآن را رد می کند.
محمد دهقانی، مسؤول مطبوعاتی سفارت ایران درافغانستان گفت: « این تصاویر و این خبر ها چرا همیش از تلویزیون طلوع پخش می شود؟ ما چنین چیزها را خود ما نشنیده ایم. ولی متأسفانه از تلویزیون طلوع همیشه خبرهای منفی پخش می شود که معمولأ برای ما خیلی عجیب است. ما این موضوع را اصلأ نشنیده ایم، چنین چیزی را رد می کنیم و تکذیب می کنیم.»
این نخستین بار نیست که چنین رویداد ها در مرز میان افغانستان و ایران رخ می دهند. پناهجویان افغان بارها ازکشته و زخمی شدن کسانی که به ایران می روند ازسوی پولیس مرزی آن کشور سخن می زنند.
وزیرعدلیۀ کشور اخیرأ درنشستی خبری گفت که درحدود ۵ هزار افغان درایران زندانی هستند که ازاین میان ۶۰ درصد آنان به قاچاق مواد مخدر متهم شده اند.
گفته می شود که درحال حاضردرحدود سه میلیون پناهجوی افغان درایران به سر می برند.
http://www.youtube.com/verify_age?next_url=http%3A//www.youtube.com/watch%3Fv%3Dwbot_ABdLXM

دختران افغانی در دام شرکت های ایرانی !

دختران و پسران هموطن که به بهانه ادامه تحصیل از خانه و خانواده جدا شده به وعده های روسای این شرکت ها دل خوش کرده اند ، عازم تهران می شوند و در خانه هایی که قبلا از طرف این شرکت ها تدارک دیده شده است ، اقامت می گزینند
در تاریخ 11 دلو 1389 گزارشی نه آنچنان واقعی اما تلخ ، در یکی از سایت ها ایرانی ، به دست نشر سپرده شد که در آن از افزایش زنان خیابانی افغانی در تهران خبر داده بود.
در این گزارش که به گونه تحقیر آمیزی نگاشته شده بود ، حضور زنان و دختران افغاني با آرايش و پوشش نامناسب در معابر و خيابان‌هاي جنوب تهران و اتفاقات پيرامون آنها که صحنه‌هايي را به وجود مي‌ آورد به تاکید گرفته از مسولین انتظامی ایرانی خواسته بود تا هرچه زودتر برای این معضل چاره ای بیابند!
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348491634.jpg
این سایت اضافه نموده بود : اين فرزندان خانواده‌هاي مهاجر افغاني با بزرگ شدن و حضور در اجتماع مايل نيستند كه مانند پدران و مادران خود تن به كارهاي دون داده و به مشاغل سخت روي بياورند ؛ اين افراد كه در واقع نسل دوم و سوم مهاجران هستند علي رغم حضور در خانواده اي مهاجر علاقه دارند تا به جايگاه مناسبي از لحاظ اجتماعي و اقتصادي دست پيدا كنند اما عدم پذيرش اين موضوع از سوي جامعه ايراني و دلايل ديگر باعث مي شود تا اين افراد براي رسيدن به خواسته هاي خود به راههاي غير مشروع و غير قانوني روي بياورند.
در پایان این گزارش ، مانند همیشه قسمت عمده سرقت ها و دیگر معضلات جامعه ایرانی به حضور افغان ها در ایران نسبت داده شده بود.
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348493260.jpg
در پی درج این گزارش ، خبرنگار افتخاری ما در تهران به جستجوی علل و راه های افزایش حضور زنان و دختران و همچنین پسران هموطن در معرض دید عموم برآمده متوجه جذب تعداد زیادی از این دختران و پسران هموطن در شرکت های هرمی در تهران شد.
دختران و پسران هموطن در ایران ، در کنار اینکه با مشکلات عدیده مهاجرت و دلهره هایی که پیامد بی هویتی این نسل مهاجر است را بدوش می کشند ، مدتی است در دام شرکت های هرمی افتاده وسیله کلاهبرداری روسای این شرکت ها شده اند.
این دختران و پسران که به بهانه ادامه تحصیل از خانه و خانواده جدا شده به وعده های روسای این شرکت ها دل خوش کرده اند ، عازم تهران می شوند و در خانه هایی که قبلا از طرف این شرکت ها تدارک دیده شده است ، اقامت می گزینند.
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348492480.jpg
این شرکت ها که تحت پوشش های متفاوتی می کوشند به کارهای غیر قانونی خود بظاهر صبغه قانونی بدهند ، بهترین قربانیان خود را از میان دختران و پسران مهاجری برمی گزینند که مشکلات مهاجرت ، آنان را در تنگناهای اقتصادی و روانی قرار داده است.
این قربانیان از همه جا بی خبر ، باید به هر ذلتی تن دردهند تا بتوانند به خواسته های روسای این شرکت ها جامه عمل بپوشانند.
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348492073.jpg
بعضی از این شرکت ها تحت پوشش صدور بیمه نامه ، خرید و فروش کالاهای سنتی در اینترنت ، خرید و فروش سهام ، فروش دستبندهاي انرژي‌زا ، اعزام آ نان به تورهای مسافرتی و غیره قربانیان خود را جذب می کنند.
یکی از این شرکتهای هرمی اقدام به جذب افراد شهرستانی بخصوص مهاجرین افغانی کرده و با آموزشهای متوالی آنها را مجاب به پرداخت 8.5 میلیون تومان ( معادل 9 هزار دالر) برای عضویت در شرکت هرمی "کیو آی" ترغیب می کند.
این شرکت به اعضای خود وعده داده که در ازای این 8.5 میلیون تومان آنها را هرسال یک هفته به هر کدام از 130 کشوری که معرفی کرده ببرد.
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348492825.jpg
باتوجه به اینکه شرکت‌های هرمی در پوششی، کار خود را تغییر داده و در قالب سرمایه گذاری با سودهای کلان به میدان آمده‌ اند و در روش پدیده بازاریابی شبکه‌ای ناسالم یا «دسیسه هرمی» با بکارگیری شیوه‌های روانی، افراد را به خرید محصولی که به آن نیاز ندارند و یا به قیمتی که بیشتر از قیمت واقعی می‌ باشد اقدام به کار می‌کنند و این تصور را در آنها ایجاد می کنند که می‌ توانند در مدت کوتاهی ثروتمند شوند که این همان دام‌ های رنگینی است که برای جوانان پهن شده است.
آنها با دادن آگهی در در روزنامه ها و همچنین تبلیغ در سایت‌های اینترنتی، کار خود را کمک به توسعه تجارت الکترونیک کشور ارزیابی می‌ کنند و آمادگی هرگونه سوال و جواب از سوی سوژه خود از قبیل سوالات شرعی، قانونی، اجتماعی و مالی را دارند و با بیان این مطلب که افراد سرشناس نیز در این شرکت فعالیت دارند، اعتماد سوژه خود را جلب و وارد مجموعه و شرکت هرمی می‌ کنند.
بسیاری از اعضای شرکت های هرمی از شهرستان ها جذب و در تهران اسکان داده می شوند. سرشاخه ها ، این افراد را عمدتاً در آپارتمان هایی در نقاط متمول تهران مانند شهرک غرب و سعادت آباد نگهداری می کنند تا آنها با چشمان خود ، آرزوهایشان مانند موترهای آخرین مدل، خانه های زیبا و ... را ببینید و بیشتر ترغیب شوند.
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348494813.jpg
در سیستم های هرمی افراد مجبور می شوند تمامی آرزوهای خود را با جزئیات بنویسند و هر هفته نیز آنها را بازنویسی و در جلسات هفتگی با صدای بلند برای دیگران بخوانند ؛ به اعضای ساده دل القا می شود، هر آرزویی که دارید در شبکه هرمی برآورده می شود.
در شرکت های هرمی ، نمودار های زیر ، یک امر رایج است ؛ هر عضو ، با این نمودارها که شامل سرشاخه ها و زیر مجموعه هاست روزگار می گذراند و برای خودش پیش بینی کسب درآمد می کند!
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348494895.jpg
به اعضای جدید گفته می شود اگر پول ندارید ، قرض کنید؛ شما به زودی آنقدر ثروتمند خواهید شد که اصل پول قرض گرفته شده را به علاوه یک هدیه خوب مثلا یک دستگاه موتر به طلبکاران تان بازگردانید!
شرکت های هرمی حتی برای قرض گرفتن و تهیه پول هم برنامه ریزی و آموزش دارند. اعضا می بایست قبل از تماس تلفنی برای قرض گرفتن پول، متن مکالمه را  روی کاغذ بنویسند و تمرین کنند تا مصمم و جدی به نظر آیند.
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348491635.jpg
برخی از این قربانیان که نتوانند کار خود را خوب انجام داده یا قصد انصراف داشته باشند ، در خانه هایی جداگانه برای مدتی محبوس شده برای زنده ماندن به آنان نان و کچالوی جوش داده می دهند و در مواقعی هم آنها را در توالت ها زندانی می کنند تا قربانی مجبور شود به خواسته های شوم آنان تن بدهد.
http://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348493149.jpghttp://files.afghanpaper.com/pics/201102/201102171348491020.jpg
آنها در تهران ، تحت آموزش های ویژه قرار می گیرند تا به اصطلاح اعتماد به نفس شان بالا برود و خوش بینی شان تقویت شود.
اعضای شبکه ، موظف هستند کتاب هایی که سرشاخه ها معرفی می کنند بخوانند ، آموزش های اجباری را طی کنند و مورد آزمون سرشاخه ها قرار گیرند.
فریب خوردگان شبکه ، برای آن که در خوش بینی مفرط نگه داشته شوند ، موظف هستند، همه چیز را با کمال خوش بینی بنویسند.
آنچه در زیر می آید ، بخش هایی از نوشته های این افراد است که در خانه های هرمی شهرک غرب و سعادت آباد نگاشته شده است و نشان می دهد که این افراد ، در چه عوالمی سیر می کردند و در آخر چیزی جز آرزوهای بر باد رفته ندارند.
هرچند از اعضای سفارت افغانستان (" که شنیده شده است، یکی از این اعضا نیز در برنامه ریزی جذب دختران افغانی به این شبکه دخیل بوده است ") انتظار آن نمی رود که در این زمینه اهتمامی از خود بخرج دهند ، اما مسولیت این بزرگواران است تا از آبرو حیثیت هموطنان مهاجر خود در ایران دفاع نمایند و بر مسولان وزارت خارج در کابل تکلیف است که هرچه زوتر به این معضل رسیدگی عاجل صورت گیرد.
تذکر : دوقطعه عکس اول ، ارشیوی است و ارتباط مستقیمی با موضوع ندارد.

شليک سه راکت به فرودگاه هرات

بال‎گرد نظامي امريکا در حال فرود امدن در فرودگاه هرات؛ اين فرودگاه از سوي نيروهاي خارجي براي نقل و انتقال تجهيزات نظامي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
فرودگاه هرات درست ساعاتي پس از گشايش خط پرواز جديد، هدف حملات راکت‌هاي شبه‌نظاميان طالبان قرار گرفته است.


به گزارش خبرنگار پرس تي‎وي، شاهدان عيني مي‌گويند، ساعت 9 شب گذشته (28 بهمن) صداي چند انفجار مهيب در اطراف فرودگاه هرات که همراه با شليک گلوله بود شنيده شد.

فرودگاه هرات که با مساحتي معادل سه هزار متر مربع و با هزينه‌اي بالغ بر يک مليون دلار ساخته شده بود، ساعاتي پيش از بازگشايي هدف راکت قرار گرفتن گشايش يافته بود.

مقامات امنيتي در هرات مي‌گويند، طالبان مسلح از روستاي سيوشان در شهرستان گذره، سه راکت را به سوي فرودگاه هرات شليک کردند که اين حمله تلفات جاني در پي نداشته است.

در فرودگاه هرات نيروهاي خارجي تحت امر امريکا مستقر هستند.

اين در حالي است که شبه‌نظاميان طالبان هر از گاه با هدف قرار دادن مواضع نيروهاي خارجي، به ساختمان‎هاي اين فرودگاه حمله مي‌کرده‎اند.

تا کنون ازخسارات ناشي از حملات شب گذشته به فرودگاه هرات خبري در دست نيست.

اگر چه تا به حال شبه‌نظاميان طالبان درباره اين موضوع اظهار نظري نکرده‌اند، اما مقامات دولتي پسران غلام يحيي سيوشان، از فرماندهان ارشد مخالف دولت کابل را که چندي پيش در پي حمله نيروهاي تحت امريکا کشته شد، عامل اين حملات مي‌دانند.

در جريان 10 ماه اخير اين براي اولين بار است که فرودگاه هرات هدف حملات راکتي طالبان مسلح قرار ميگيرد.

کارشناسان معتقدند، مشکل عمده و اساسي مردم هرات، حضور شمار زياد نيروهاي خارجي در فرودگاه است که نگراني‌هاي امنيتي را براي ساکنين اين شهر به وجود آورده است.

بيشترين حملات ترورستي در هرات به خاطر حضور نظاميان خارجي دراين منطقه صورت مي‌گيرد و مردم هم از اين موضوع ابراز نارضايتي مي‌کنند.

فرودگاه هرات در جنوب شرق استان هرات واقع شده است که درحال حاضر علاوه بر استفاده هواپيما‌هاي مسافربري شخصي، از سوي نيروهاي خارجي براي نقل و انتقال تجهيزات نظامي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

در استان هرات دو فرودگاه وجود دارد که بخش نظامي آن در شهرستان شيندند هم اکنون در اختيار نيروهاي نظامي امريکايي است.

کشته شدن 3 نظامي آلماني در افغانستان

تصوير آرشيوي از نظاميان تحت امر امريکا در افغانستان
يک فرد افغان ملبس به لباس نظاميان افغان، 3 تن از نيروهاي آلماني مستقر در شمال اين کشور را به ضرب گلوله کشته است.


به گزارش خبرنگار پرس تي‌وي از کابل، بر اثر مشاجره لفظي ميان سربازان آلماني و يک فرد افغان که هويت وي هنوز تاييد نشده است، 3 نظامي آلماني کشته و شش تن ديگر زخمي شده‌اند.

به گفته مقامات نظامي افغان، اين درگيري شنبه ميان يک فرد افغان که به ظاهر از سربازان ارتش ملي افغانستان بوده است و شماري از نظاميان آلماني، در پادگان نظامي در ولايت بغلان در شمال اين کشور به‎وقوع پيوسته است.

مقامات افغان تائيد کرده‌اند که اين درگيري پس از انجام يک مراسم ويژه نظامي و در اثر مشاجره لفظي بين سربازان آلماني و اين فرد افغان روي داده است.

ژنرال هانس وارنر فرتس فرمانده عمومي نيروهاي تحت امر امريکا در شمال افغانستان، يک‌شنبه در يک نشست خبري ضمن تاديد وقوع اين رويداد، تاکيد کرد که هنوز علت و انگيزه اين درگيري روشن نشده است.

ژنرال فرتس همچنين از آغاز تحقيقات درباره کشف علل و انگيز‌هاي اين حادثه خبر داده است.

گفتني است، تاکنون درباره هويت اين فرد افغان که خود نيز در جريان اين تيراندازي کشته شده است، اطلاعات دقيقي از سوي مسولان به رسانه‌ها اعلام نشده است.

اين در حالي است که فرمانده عمومي نيروهاي تحت امر امريکا در شمال افغانستان مدعي است، اين فرد با سوء‌استفاده از لباس نظامي و در اختيار داشتن اسلحه، ابتدا با سربازان آلماني درگير شده و سپس به روي آنان آتش گشوده است.

همچنين، يک سرباز آلماني ديگر نيز شنبه در اثر انفجار يک بمب کنار جاده‌اي در جنوب کشور جنگ‌زده افغانستان کشته شد.

آخرين‌گزارش‌ها حاکي از آن است که تنها در دو ماهه نخست سال جاري ميلادي (2011) دست‌کم، 48 نظامي خارجي در اين کشور کشته شده‌اند.

آمار‌هاي رسمي از کشته شدن بيش از 2 هزار و 330 سرباز نيروهاي ناتو از ابتداي تهاجم نظامي امريکا به افغانستان در سال 2001 ، خبر مي‌هد.

با گذشت 10 سال از اشغال افغانستان، بيش از 150 هزار نيروي نظامي تحت امر امريکا در اين کشور همچنان در برقراري ثبات و آرامش در نقاط مختلف افغانستان ناکام مانده‌اند.

«بهترین راه حل بحران افغانستان، خروج امریکا از این کشور می باشد»

30.11.1389
واشنگتن پست
روزنامه واشنگتن پست در شماره اخیر خود مطلبی دارد تحت عنوان بهترین راه حل بحران افغانستان برای امریکا خارج شدن از این کشور می باشد.

در این مطلب که توسط یک سناتور حزب دموکرات امریکا نوشته شده، آمده است که رییس جمهور امریکا، معاونش و دیگر مقامات نظامی این کشور در مورد حضور قوای امریکا در افغانستان برای سال های دوامدار صحبت می کنند و حتی خواهان ساختن پایگاه های نظامی در افغانستان هستند.

اما روزنامه سوال می کند که آیا این نظریات در بین مردم امریکا هم طرفدار دارد. به نوشته سناتور جیمز مک گاورن جنگ افغانستان چه از نگاه جانی و چه از نگاه مالی به ضرر امریکا تمام می شود و بهترین راه خاتمه دادن به این مشکل بیرون شدن از این جنگ است.

به نوشته روزنامه امریکا عوض یک برنامه حضور دومدار در افغانستان باید یک برنامه خروج را تهیه کند. به نوشته سناتو مک گاورن، این تصمیم چنین معنی ندارد که ما مردم افغانستان را رها می کنیم بلکه ما ستراتیژی کنونی جنگ را ترک می کنیم، زیرا این ستراتیژی موفق نیست و نه تنها به افغانستان امنیت نیاورده، بلکه تهدیدها به امنیت امریکا را هم از از بین نبرده است.


رویترز
خبرگزاری رویترز هم مطلب تحلیلی را در مورد افزایش گروگان گیری در ممالک مختلف جهان از جمله افغانستان به نشر رساند که در بخش آن می نویسد، گروگان گیری در افغانستان به یک تجارت خوب تبدیل شده است، زیرا هر باری که یک خارجی در افغانستان گروگان گرفته می شود، رباینده گان بین 300 تا 750 هزار دالر پول برای آزادی آنها تقاضا می کنند و قیمت رهایی یک گروگان داخلی بیش از 100 هزار دالر می باشد.

به نوشته خبرگزاری بعضی اوقات خارجیان اگر زنده مانند تا 300 روز در اسارت بسر می برند تا زمینه برای رهایی آنها فراهم شود که این عمل در کار موسسات خیریه مشکل ایجاد می کند، زیرا کارمندان آنها از ترس ربوده شدن طور شاید و باید کار نمی کنند و پول های خیریه به جا هایی که باید برسد نمی رسد.


واشنگتن پست
روزنامه واشنگتن پست در شماره اخیر خود مطلبی دیگری هم در مورد افغانستان دارد که در آن می نویسد، امروز در بعضی مساجد امامان رسماً بر علیه قوای خارجی تبلیغ می کنند.

به نوشته روزنامه در بعضی مساجد افراد ملکی و نظامی خارجی که برای خدمت و تامین امنیت به افغانستان رفته اند، اشغالگر، صلبیون و چوچه های یهود خطاب می شوند که این عمل احساسات مردم افغانستان را علیه خارجیان تحریک می کند و در راه کار آنها مشکل ایجاد می کند. 
رادیو ازادی