به
رغم آنكه انتظار مي رفت تمامي گروه هاي درگير جنگ در افغانستان به شمول
طالبان با تكيه بر عناصر ارزشمند خرد، تعقل، علم‌باوري و درك درست
واقعيت‌ها و عينيت‌هاي تاريخي و موجود جامعه افغانستان، گام‌هاي محكم و
استواري را براي ايجاد زمينه‌هاي وحدت و انسجام ملي، رفع اختلاف‌ها،
تبعيض‌ها و بي عدالتي‌ها بردارند، درعمل چنين چيزي اتفاق نيافتاد و اكنون
بعد از گذشت يك دهه مجددا صحبت از آن است كه نشست بن دوم دقيقا اهدافي را
دنبال كند كه در نشست اول دنبال مي شد.
يعني در اين نشست نيز بحث
صلح مفاهمه و مذاكره طرف هاي درگيرجنگ در ميان است و برخي گمانه زني ها از
حضور احتمالي طالبان در اين نشست به عنوان يكي از طرف ها گفتگو حكايت
دارد. همين مسئله باعث شده است كه نسبت به اين نشست در داخل افغانستان به
ديده ترديد نگريسته شود و ابهاماتي در مورد چند وچون اين نشست در افكار
عمومي شكل بگيرد.
در حاليكه انتظار آن است
كه در نشست بن دوم بايد طرح ها و برنامه هاي براي بهبود وضعيت اقتصاد،
معيشت و امنيت در افغانستان سنجيده شده و جامعه جهاني كمك هاي تازه ي را در
اين زمينه ها متعهد شود. بنا براين حضور مخالفان مسلح حكومت در اين نشست
آنرا در سايه ابهام فرو مي برد.
اما ظاهرا طرح اين سنخ
نگراني ها در محافل مختلف داخل افغانستان و بيرون از آن باعث شده است كه
مقامات آلماني به آن واكنش نشان دهد. به همين دليل روديگر كونيك، سفير
آلمان در كابل رسما اعلام داشت كه كنفرانس بن دوم هيچ جايي را براي حضور
طالبان شبكه حقاني و حزب اسلامي اختصاص نداده است و كنفرانس بن دوم،
كنفرانس صلح نيست تا از طالبان خواستار شركت در آن شود.
رودريگر كونيك مي گويد،
تاكنون طالبان به هيچ يك از خواست هاي حكومت افغانستان پاسخ مثبت نداده و
در روند صلح با طالبان پيشرفت هايي ديده نمي شود تا با طالبان، گروه حقاني و
حزب اسلامي در يك كنفرانس بين المللي حضور پيدا كرد. بنا براين تا زماني
كه طالبان خود حاضر نباشند نمي توان با آنان در ميز مذاكره و صلح نشست،
زيرا صلح يك جانبه امكانپذير نخواهد بود.
به گفته سفير آلمان، در
بن دوم تنها هيأت حكومتي افغانستان با اشتراك بيش از 90 وزير خارجه دنيا كه
رياست آن را رييس جمهور كرزي به عهده دارد برگزار مي گردد. اگرچه با اين
سخنان سفير آلمان تا حدودي زيادي وضعيت حضور يا عدم حضور طالبان در اين
نشست روشن شده است و ديگر انتظار نمي رود اين نشست نيز مانند نشست اول صرفا
براي صلح و مفاهمه ميان طرف هاي درگير جنگ تمركز داشته باشد اما به نظر مي
رسد يكي از ابهامات ديگر اين نشست اين است كه در اين نشست بيشتر به توسعه و
ثبات اقتصادي افغانستان توجه صورت مي گيرد يا اينكه نه، همچنان كنفرانس
هاي بين المللي در مورد افغانستان نشست هاي صرفا امنيتي خواهد بود.
كه اگر چنين باشد نميتوان
انتظار بهبود امنيت را در افغانستان انتظار داشت زيرا تازمانيكه مشكلات
معيشتي و اقتصادي مردم حل نگردد پايان جنگ و خشونت نيز انتظار منطقي نخواهد
بود.
از فحواي سخنان سفير
آلمان چنين استنباط مي شود كه متاسفانه اين نشست نيز بيشتر نشست امنيتي است
تا اقتصادي. روديگر كونيك مي گويد محور اصلي بن دوم، روي انتقال مسؤليت
هاي امنيتي، كار روي كمك وهمكاري و همچنان روابط افغانستان بعد از 2014 با
جامعه جهاني مي باشد.
اين در حاليست كه به باور
نگارنده نارسايي ها و كاستي هاي جدي در توزيع منابع كمك شده به افغانستان
در اين سالها وجودداشته است كه جامعه جهاني بايد آنرا مد نظر داشته باشد.
زيرا اگر اين كمك هابه صورت درست مصرف مي شد اكنون شاهد وضعيت كاملا بهتري
در افغانستان بوديم.
يكي از مسائل و محورهاي
كه در كنفرانس بن اول مورد تاكيد قرار داشت توزيع عادلانه منابع قدرت و
ثروت در كشور و تحقق يك دمكراسي تسهيمي در جامعه چند قومي افغانستان بود.
بدين معنا كه بايد در اين سالها زمينه مشاركت عادلانه همه اقوام در بدنه
قدرت فراهم مي شد و پروژه هاي بازسازي نيز در كشور بگونه ي راه اندازي مي
شد كه عدالت و انصاف در اين زمينه كاملا رعايت مي گرديد.
متاسفانه بايد گفت حضور
نمايندگان اقوام، احزاب و اقشار مختلف مردم در اجلاس بن، سهم‌گيري فعال و
ادامه حضور آنان در كابينه‌هاي دولت موقت و انتقالي، دادن حقوق و امتيازات
نسبتا عادلانه‌تر به اقوام مختلف در قانون اساسي كوشش هايي در جهت ايجاد
زمينه‌هاي مشاركت همگاني و فراگير در عرصه‌هاي مختلف سياسي، اقتصادي،
فرهنگي و نظامي در دوره پسا بن بود.
انتخابات هاي رياست
جمهوري و پارلماني گام‌هاي بس ارزنده و مهمي است كه در راستاي فراهم آوري
زمينه‌هاي انسجام و وحدت ملي برداشته شده است. اما زواياي پنهان و پيداي
ديگر ماجرا نشان مي دهد كه در اين سالها آنگونه كه بايد و در اجلاس بن
توافق شده بود در تحقق عدالت اجتماعي گام هاي موثري برداشته نشده است.
اين مسئله از آن جهت
بسيار حياتي و مهم است كه در نبود عدالت صلح و ثبات امكان پذير نيست و مسير
صلح از دالان عدالت مي گذرد. بنا براين جامعه جهاني با وجود آنكه به مسائل
امنيتي در افغانستان اهميت مي دهند بايد به توزيع عادلانه منابع ثروت و
قدرت و تقويت ارزش هاي دمكراسي نيز در اين كشور بيانديشند. مبارزه با افراط
گرايي و تروريزم تنها با ميله تفنگ امكان پذير نيست جامعه بايد بتواند
بديل مناسيبي از عدالت و دمكراسي را براي مردم اين كشور در مقابل افراط
گرايي و تروريزم الگو سازي نموده و از تثبيت ونهادينه شدن آن حمايت كند.
تنها دراين صورت است كه
مي توان در دهه هاي آينده شاهد تغييرات بنيادين در عرصه امنيت و اقتصاد
افغانستان بود. در غير اين صورت اگر رويكرد نشست هاي بين المللي كمك به
افغانستان همچنان امنيتي صرف باشند يا اينكه بحث امنيت و جنگ در آن در
اولويت قرار داشته باشد هيچگاهي شاهد آمدن ثبات و شكل گيري توسعه پايدار در
افغانستان نخواهيم بود. بايسته است كشور هاي كمك دهنده به افغانستان در
مورد نحوه مصارف كمك ها در اين ده سال يك برآورد و بازرسي هاي داشته باشند
تا نارسايي ها در مسير كمك ها را جبران نموده و همچنين تلاش نمايند كه كمك
ها بدست مستحق ترين اقشار جامعه افغانستان كه در معرض اسيب هاي مختلف اند
برسند.
منبع:افغان نيوز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر