قصد انتحار: این پسر 12 ساله یکی از کسانی است که با سوء استفاده طالبان قربانی شده است. پولیس پیش از آن که این پسر انتحار کند، او را بازداشت کرد. از مدتها به این سو گفته شده که طالبان اطفال را برای عملیات انتحاری استفاده میکنند.
اطفال در زندان: در زندانی در کابل اطفال زیادی هستند که از سوی پولیس به عنوان انتحارکننده ابتدا شناسایی شده و بعداً بازداشت گردیده اند. اکثر آنها پانزده و شانزده ساله هستند.
زندان به جای بهشت: یکی از این اطفال میگوید به او گفته شده است که پس از سوء قصد انتحاری به بهشت میرود. اما او حالا که زنده بازداشت شده، زیر نظر پاسبانان زندان به سر میبرد.
تنهایی: این پسر میگوید اطفالی که در زندان زندگی میکنند، برای خانوادههای شان دق شده اند. آنها با خود نجوا میکنند: «میخواهم به خانه بروم».
نان شب: بعضی از این اطفال از سوی طالبان خریداری شده بودند. خانوادههای شان نمیتوانستند به آنها نان بدهند. در زندان آنها میتوانند نان شبانه شان را باهم یکجای بخورند.
آمادگی برای آینده جدید: این اطفال که در زندان به سر میبرند، میتوانند در درون زندان برخی حرفهها و صنایع دستی را بیاموزند. به این ترتیب، تلاش میشود آنها پس از آزادی از زندان آینده خوبی در پیش داشته باشند.
تفریح سالم: این اطفال در اوقات فراغت کرمبول بازی میکنند که در افغانستان یک سرگرمی دوست داشتنی است. در چنین لحظاتی اینها کودکی شان را احساس میکنند.
دعای امیدواری: بسیاری این اطفال روزانه پنج بار عبادت میکنند. به آنها گفته شده بود که با انتحار رضایت خداوند را کسب میکنند. اما تلاش میشود اکنون آنها برای آینده دیگری دعا کنند؛ این که بعد از روزهای سخت زندان، آینده بهتری در انتظار شان باشد.
دویچه وله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر