شاه کرزی:ریاست جمهوری یا وزارت، محمود کرزی چی می خواهد؟

محمود کرزی

24.01.2013

برادر رئیس جمهور افغانستان بخاطر ورود به سیاست تابعیت امریکایی اشرا ترک کرد اما سخنگوی مخالفین سیاسی نگران ایجاد حاکمیت خانواده گی است.

محمود کرزی، برادر حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان، به رادیو آشنا صدای امریکا گفت که هدف او از ترک تابعیت امریکایی اش انجام فعالیت های سیاسی در افغانستان است. آقای کرزی واضح نساخت که هدف او نامزد شدن در انتخابات ریاست جمهوری در سال آینده خواهد بود یا در نظر دارد که وارد کابینهء افغانستان شود.

بر اساس قوانین افغانستان، کاندید ریاست جمهوری باید تنها شهروند افغانستان باشد. وزرای کابینه هم باید تابعیت کشور دیگری جز افغانستان را نداشته باشند.

محمود کرزی گفت "من کاندید (ریاست جمهوری) نیستم اما می خواهم در سیاست نقش بسیار مهم، فعال و سازنده ایفا کنم و به همین خاطر پاسپورت (امریکایی) امرا تسلیم کردم."

کرزی گفت مشکلات موجود سیاسی افغانستان از فقر و اقتصاد ضعیف سرچشمه می گیرد و او تلاش خواهد کرد تا وضعیت اقتصادی کشور را بهتر سازد.

پیش از این محمود کرزی گفته بود که از نامزدی قیوم کرزی، یک برادر دیگر رئیس جمهور کرزی، در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۴ حمایت می کند. اما حال آقای کرزی می گوید "خب، قیوم تا حال نامزدی اشرا اعلان نکرده است. من از کاندیدی حمایت خواهم کرد که رئیس صاحب (رئیس جمهوری کرزی) از او حمایت کند."

رئیس جمهور کرزی، که قرار است تا ۱۵ ماه دیگر از قدرت کنار برود، تا حال فرد مورد نظراش برای احراز ریاست جمهوری افغانستان را مشخص نساخته است. عمر داوودزی، سفیر افغانستان در پاکستان، هم گفته است که او وابسته به گروهی سیاسی است که در راس آن رئیس جمهور کرزی قرار دارد. به گفتهء آقای داوودزی، این گروه از کاندید مشخصی در انتخابات سال آینده حمایت خواهد کرد.

نگرانی مخالفین

فاضل سانچارکی، سخنگوی جبهه ائتلاف ملی افغانستان به رهبری داکتر عبدالله گفت که ترک تابعیت امریکایی و شرکت در روند سیاسی، تصمیم شخصی و حق شهروندی محمود کرزی است. اما سانچارکی هشدار داد که امکان دارد منابع و تسهیلات دولتی صرف پیروزی یکی از برادران رئیس جمهور کرزی در انتخابات آینده گردد.

آقای سانچارکی گفت "وقتی برادر یک رئیس جمهور یا کاندید می شود یا در تیم بعدی حضور فعال می گیرد، تردیدی باقی نمی ماند که مانند انتخابات قبلی از امکانات دولتی سؤاستفاده صورت خواهد گرفت."

سانچارکی همچنان از خطر موروثی شدن قدرت در افغانستان اظهار نگرانی کرده گفت که این کار به زیان تقویت دموکراسی خواهد بود.

محمود کرزی در سال ۱۹۵۷ در ولایت کندهار تولد یافت و در سال ۱۹۷۴ از لیسه حبیبه کابل فارغ گردید. او در سال ۱۹۷۵ به پوهنتون طبی کابل راه یافت اما پس از یک سال تحصیلات عالی را ترک گفت و رهسپار ایالات متحده امریکا شد. آقای کرزی ازدواج کرده و چهار دختر دارد.

بدنبال افشای بحران مالی کابل بانک دو سال قبل، آقای کرزی و شمار دیگر از وابستگان مقامات بلندپایه دولت افغانستان به دستبرد به منابع این بانک متهم شدند. محمود کرزی این اتهامات را رد نموده می گوید که او فقط سهم دار کابل بانک بود.

darivoa

مرکز سازمان صلیب سرخ برای پناهجویان فاقد مدرک در سوید

مرکز سازمان صلیب سرخ برای پناهجویان فاقد مدرک

او می گوید که برای ما بسیار مهم است که خود پناهجویان فاقد مدرک در برنامه ریزی شرکت داشته باشند و بگویند چه فعالیت هایی را باید انجام دهیم. خود این پناهجویان هستند که بصورت خیریه در این مرکز برای دیگران فعالیت دارند.

در این مرکز یک حقوق دان، یک جامعه شناس و یک پرستار هستند که در صورت نیاز به پناهجویان یاری می رسانند. پروژه Cross Roads در زمینه یاری به بی خانمانان در اروپا فعالیت می کند. شارلوتا آرویدسون تاکید می کند که تمرکز اصلی برروی کودکان است.

او اضافه می کند که برای اینگونه کودکان، امکان داشتن یک زندگی عادی و پرمعنی را فراهم می کنیم تا بتوانند به مدرسه یا کودکستان بروند. روزهای شنبه اینگونه کودکان می توانند در فعالیت های مختلفی شرکت کنند و یا در قسمت بازی و سرگرمی ما شرکت کنند.

ماریا پرمولد حقوقدانی ست که سابقه کار در سازمان ملل در سوریه را نیز دارد. او از طرف صلیب سرخ استخدام شده تا به پناهجویان فاقد مدرک،مشاوره حقوقی بدهد.

او می گوید که برداشت ها و شایعات زیادی در باره مقررات مهاجرتی سوئد هست که پناهجویان را برای انتخاب راه درست دچار اشتباه می کند. اطلاعات درست همیشه در اختیار این افراد گذاشته نشده و امیدوارم در این مرکز شرایط پرونده اینگونه افراد روشن شود و از این راه قدم بعدی بدرستی برداشته شود.

در این مرکز پناهجویان بسیاری که حکم منفی گرفته اند و در خطر اخراج هستند، رفت و آمد می کنند. آیا این خطر وجود دارد که پلیس برای اجرای حکم اخراج آنها، به این مرکز بیاید و پناهجویان را دستگیر کند؟ این سوال را بخش بین المللی رادیو سوئد با مسئول این پروژه، شارلوتا آرویدسون در میان گذاشته و او در جواب چنین می گوید:

با پلیس در باره فعالیت های خود ارتباط داشته ایم و آنها با احترام با این مرکز برخورد داشته اند، امیدوارم که در آینده نیز این همکاری ادامه پیدا کند و این مرکز به عنوان یک محل آزاد برای پناهجویان فاقد اجازه باقی بماند.

افشای نام زمین‌خواران بزرگ:8 صبح

8 صبح به اسنادی دست یافته که نشان می‌دهد از سال 1381 تاکنون، حدود 2 میلیون جریب زمین دولتی، توسط افراد مختلف و ارگان‌های دولتی غصب شده است.
این سندها نشان می‌دهد که بیشترین زمین‌های غصب‌شده، در ولایت‌های کابل، بلخ، ننگرهار، قندهار و هرات بوده است.
حامد کرزی، رییس‌جمهور کشور، به‌تاریخ 5/5/1391، طی فرمانی 165ماده‌ای، وزارت زراعت را مکلف ساخت «در مدت سه‌ماه، با همکاری وزارت‌های عدلیه، امور داخله، دادستانی، اداره‌ی عالی مبارزه با فساد اداری و اداره‌ی مستقل ارگان‌های محل در مورد غصب املاک دولتی و شخصی در سطح کشور، معلومات دقیق را جمع‌آوری و به شورای وزیران ارایه کند.»
پس از این فرمان، یک کمیسیون متشکل ‌از نمایندگان شش نهاد یادشده و در راس آن وزارت زراعت، ایجاد شد.

کمیسیون، پس از بررسی و تحقیق دریافت که نزدیک به دو میلیون جریب زمین دولتی توسط شماری از اعضای پیشین کابینه، زورمندان، فرماندهان جهادی، اعضای شورای ملی، بزرگان قوم، متنفذان، افراد مسلح غیرمسوول، ارگان‌های دولتی و شماری از افراد دیگر غصب شده است.
بر اساس یک کاپی گزارش این کمیسیون، شماری از افراد از یک تا بیش از یک‌هزار جریب زمین دولتی را در ولایت‌های کابل، هرات، بلخ، قندهار، ننگرهار و قندوز غصب کرده‌‌اند.
‌غاصبان زمین، روی زمین‌های غصب‌شده خانه‌های رهایشی، شهرک‎‌ها، تانک تیل‌ها، مارکیت‌ها و زمین‌های زراعتی ساخته‌اند.
از سویی هم، در یک گزارش مشاوریت ارشد ساختمانی و تخنیکی ریاست جمهوری آمده است: «بیش‌از 4.5 میلیون جریب زمین دولتی در مناطق زراعتی، دهاتی و شهری غصب شده است.»

در ادامه‌ی این گزارش آمده است که 20 در صد زمین‌ها در ساحات پلانی شهرهای کشور، غصب شده است که این زمین‌ها تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی منفی را برای دولت به‌وجود آورده است.
در گزارش گفته شده که در نتیجه‌ی غصب زمین‌های دولتی، بزرگ‌ترین پروژه‌های مالی دولت با مشکلات غیرقابل‌حل روبه‌رو شده است.

در گزارش مشاوریت ساختمانی ریاست‌جمهوری، دادگاه‌ها، دادستانی، شهرداری‌ها، ریاست قضایای دولت، اعضای شورای ملی، اعضای شورای ولایتی، مسوولان وزارت‌های انکشاف شهری، وزارت‌ دفاع، داخله و ریاست امنیت ملی از جمله‌ی تشویق کنندگان و همکار غاصبان زمین گفته شده‌اند.
در این گزارش آمده است: «فرماندهان مسلح، زورمندان، اعضای کابینه، ماموران، منصب‌داران، پولداران، برخی از نمایندگی‌‌های تجارتی و راهنما‌های معاملات ملکیت‌های عامه را غصب کرده‌اند.»
در پایان این گزارش، امضا‌های محمد یوسف پشتون، مشاور ارشد ساختمانی و تخنیکی ریاست‌جمهوری، دگرجنرال عبدالحلیم علیم نماینده‌ی دادستانی، انجنیر محمد یاسین رییس حفظ و احیای شهرهای تاریخی وزارت شهرسازی، هارون ظریف، معاون اداره‌ی اراضی وزارت زراعت، محمد امین قانع مشاور اداره‌ی امور و دبیرخانه‌ی شورای وزیران، امین‌الله امانت، آمر نظارت و بررسی اداره‌ی عالی مبارزه با فساد اداری و غلام ایشان سلطانی رییس کدستر اداره‌ی جیودیزی و کارتوگرافی دیده می‌شود.

همچنین بر اساس یک سند دیگر، در تمام 22 ناحیه کابل، زمین غصب شده است.
در مکتوب شماره 3284، تاریخ 1391/9/6، ریاست عمومی ملکیت‌های شهرداری کابل عنوانی مقام ریاست مجلس نمایندگان و کمیسیون خاص نظارت از اعمال حکومت، فهرست شماری از افرادی که به‌صورت غیرقانونی زمین‌های دولتی را در 22 ناحیه‌ی شهر کابل، غصب کرده‌اند، وجود دارد. این مکتوب در 19 ورق، به ‌امضای انجنیر محمدیونس نواندیش، شهردار کابل، نوشته شده است.

نمایندگان و وزیران
گزارش شهرداری کابل نشان می‌دهد که شماری از نمایندگان برحال نیز، زمین‌های دولتی را غصب کرده‌اند.
در گزارش یادشده آمده است: «ملا عزت‌الله عاطف، حدود 500 جریب زمین‌ تپه‌ی خواجه‌جم را که در اطراف تپه‌ی بند قرغه در مربوطات ناحیه‌ی پنجم شهر کابل موقعیت دارد، غصب کرده است. این زمین که ساحه‌ی سبز می‌باشد، هم‌اکنون توسط ملاعزت، به‌فروش می‌رسد. این شخص به‌طرف غرب بند قرغه، یک شهرک رهایشی به‌نام «ملاعزت» نیز ساخته است و از این طریق نمره‌های رهایشی به‌فروش می‌رساند.»
در سند شهرداری کابل، آمده است که آقای عاطف در گام نخست 45 جریب زمین را قباله کرده؛ سپس صدها جریب دیگر را غصب کرده است. او در منطقه‌ی قرغه، یک راهنمای معاملات نیز دارد.

ملا عزت‌الله عاطف، از فرماندهان پیشین جهادی و نماینده مردم در مجلس نمایندگان است.
هم‌چنین براساس گزارش کمیسیون خاص حکومت، نجیب‌الله کابلی، در سال 1382، حدود 620 جریب زمین دولتی نوع بایر را در منطقه‌ی کاریزمیر ولسوالی شکردره غصب کرده است. آقای کابلی، در این زمین یک شهرک رهایشی ساخته است.
نجیب‌الله کابلی، صاحب امتیاز تلویزیون امروز، نماینده پیشین مردم در مجلس نمایندگان و رییس کنونی حزب مشارکت ملی است.
نمایندگانی هم هستند که تنها چند بسوه زمین را در مهم‌ترین نطقه‌های شهر کابل، غصب کرده‌اند.
بر اساس مکتوب شماره 793 تاریخ 14/6/1391، ریاست ناحیه‌ی دهم، سیدحسین انوری، احاطه‌ی برج برق 14 چهارقلعه وزیرآباد را غصب کرده است.
آقای انوری، رییس حزب حرکت اسلامی مردم افغانستان و یکی از نمایندگان کنونی مردم کابل در مجلس است.
هم‌چنین، شخصی به‌نام احمد در شیرپور شهر کابل، یک قسمت از حیاط برج برق شیرپور را غصب کرده است.
در مکتوب شماره 239، تاریخ 20/4/1389ریاست ناحیه‌ی بیست‌ویکم شهرداری کابل، آمده است که در منطقه‌‌ی بت‌خاک این ناحیه‌، بیش از 5 هزار جریب زمین غصب شده است.

در همین حال، در ناحیه‌ی هفتم، منطقه دشت پدوله، در حال حاضر شماری از افراد نمره‌های رهایشی را در این منطقه خط‌اندازی می‌کنند. هم‌اکنون بیش از 250 ساختمان خودسر در بالای پروژه‌ی پدوله توسط افراد مختلف به‌شکل غیرقانونی ساخته شده است.
حامد کرزی، چند سال پیش، در فرمانی زمین‌های دشت پدوله را به نمایندگان و سناتوران شورای ملی داد، اما نمایندگان از گرفتن نمره‌های رهایشی در دشت پدوله خودداری کردند.
مجلس نمایندگان، مصوبه‌ای را صادر کرد که براساس آن نمره‌های دشت پدوله حق معلولان و معیوبان است.
از سویی هم، شماری از وزیران پیشین کابینه نیز، در برخی از ناحیه‌های شهر کابل، زمین‌های دولتی را غصب کرده‌اند.
استاد اکبر، وزیر پیشین مهاجران و عودت‌کنندگان و قوماندان ممتاز، از فرماندهان جهادی، در روستای «نونیاز» از مربوطات ناحیه‌ی بیستم شهر کابل، حدود 500 جریب زمین را غصب کرده‌اند.
آقای اکبر، در حال حاضر یکی از مشاوران وزارت مهاجران است.
با این حال، آقای ممتاز، برای ساخت 5 شهرک غیرقانونی خود نیز، هزارها جریب زمین دولتی را غصب کرده است. (جزییات غصب زمین توسط فرمانده ممتاز را، در بخش شهرک‌ها بخوانید.)

هم‌چنین، براساس مکتوب شماره 79، تاریخ 12/6/1391 مدیریت ملکیت‌های ناحیه‌ی نوزدهم شهرداری کابل، در جوار ذخایر گاز تپه‌ی تره‌خیل، حدود 30 جریب زمین از طرف «کوچیان تره‌خیل» غصب شده است.
در سند تاکید شده است: «قوماندان مروت تره‌خیل، حدود 80جریب زمین دولتی را در جوار ذخایر گاز تپه‌ی تره‌خیل، غصب کرده است. قوماندان مروت تره‌خیل و رحمان کوچی تره‌خیل نیز، 80 جریب زمین را در ساحه‌ی کوه‌سلطانی ولسوالی ده‌سبز غصب کرده‌اند.»
در همین حال، یکی از اعضای مجلس نمایندگان که نخواست نامش فاش شود، مدعی‌ است که ملا تره‌خیل محمدی، یکی از نمایندگان مردم کابل و عضو کمیسیون خاص مطالعه اعمال حکومت، حدود 120 هزار نمره زمین دولتی را در منطقه‌ی بت‌خاک کابل، غصب کرده است.
به‌گفته‌ی این منبع، آقای تره‌خیل زمین‌های غصب‌شده‌ی دولتی را به ‌بستگان خود توزیع کرده است.
اما ملا تره‌خیل محمدی، با رد این ادعاها می‌گوید هیچ‌گاهی زمین‌های دولتی و شخصی را غصب نکرده است.
آقای تره‌خیل گفت: «من غصب نکرده‌ام، آدرس من مشخص است. هر فردی که این گپ را گفته است، بیاید و برای من بگوید که در کجا زمین را غصب کرده‌ام. این تبلیغ است و شما باید قبول نکنید.»
او همچنین می‌گوید که رییس‌جمهور کرزی، در منطقه‌ی بت‌خاک برای کوچیان پروژه داده است.
محمدی افزود: «نمره‌های بت‌خاک، به‌من هیچ تعلق ندارد، زمین بت‌خاک را کوچیان گرفته‌اند. اگر من گرفته‌ باشم، ادعاکننده بیاید تا من جواب بدهم. کوچیان در هر جایی‌که باشند، نباید از نام من استفاده‌ کنند. اگر از نام من استفاده صورت گرفته باشد، حتما از آن جلوگیری می‌کنم.»
از سویی هم، در شرق و غرب میدان هوایی بین‌المللی کابل، بیش از 80هزار مترمربع زمین دولتی توسط افراد مختلف غصب شده است.
اکنون در شمال و غرب این میدان، خانه‌های رهایشی ساخته شده است.
شهرداری کابل، در دهه‌ی 60، بیش از 80هزار مترمربع زمین را به‌منظور گسترش و ساخت ساحه‌ی امنیتی برای این میدان منظور کرده بود، اما اکنون این زمین‌ها غصب شده است.

قوماندان عبدالرحمان، حدود 40جریب زمین دولتی را در شمال میدان هوایی غصب کرده است. او اکنون این زمین را چهاردیواری نیز کرده است.
این قوماندان با زور خود، 4جریب زمین آمریت حوزه‌ی پانزدهم امنیتی کابل را نیز، غصب کرده است.
در سند شهرداری کابل آمده است که قوماندان عبدالرحمان، سند اصلی ندارد و تنها با اقرار خط، در صدد غصب زمین است.
شماری از افرادی که نام‌های‌شان درج سند نشده‌اند، حدود 27 هزار مترمربع زمین را در «سبز لیسه‌ی محمد فقیر فیروزی»، در اطرف میدان هوایی از مربوطات ناحیه‌ی پانزدهم، غصب کرده و در آن‌جا خانه‌ ساخته‌اند.
در همین حال، در نقاط مرکزی شهر کابل نیز، صدها هزارها جریب زمین دولتی غصب شده است.
در بخشی از سند شهرداری کابل آمده است: «دامنه‌ی کوه‌های خواجه‌صفا، شیردروازه، ‌بالاحصار و دامنه‌‌ی کوه‌های شهدای صالحین در ناحیه‌ی اول شهرداری کابل و دامنه‌ی کوه‌های آسمایی، عقب ذخایر مواد نفتی کارته آریانا، دامنه کوه‌های قول‌آبچگان و ده‌افغانان در ناحیه‌ی دوم توسط افراد مختلف غصب شده است.»

در ادامه‌ی سند آمده است: «زمین‌های عقب وزارت زراعت، دهمزنگ، عقب سیلو، جمال‌مینه و کوه آسمایی در مربوطات ناحیه‌ی سوم، چمن وزیرآباد و دامنه‌ی کلوله‌پشته در ناحیه‎‌ی چهارم نیز غصب شده است.»
با این حال، زورمندان به ‌مساحت هزارها مترمربع زمین را در ساحه‌های تپه‌ی بی‌بی مهرو، دامنه‌ی کوه مشرف، کوتل خیرخانه، زمین توسعه‌ی دستگاه برق حرارتی، پروژه‌های حصه‌های اول، دوم، سوم، چهارم، پنجم خیرخانه و پروژه‌ی 212فامیلی، خانه‌های خودسر ساخته‌اند.
هم‌چنین، 750 نمره زمین در منطقه‌ی پروژه‌ی خیرخانه مینه که از جمله‌ی پروژه‌های شهری می‌باشد، توسط افراد مختلف غصب شده است.
در ‌سمت جنوب بلاک‌های 2 و 4 پروژه‌ی احمدشاه مینه که در قطعه‌ی 113 و 114 نوآباد کادستری به‌نام فارم وزارت زراعت قید است، 106جریب زمین دولتی در جریان چند سال گذشته، غصب شده است.

از سویی هم، در ناحیه‌ی سیزدهم شهر کابل نیز، هزارها جریب زمین دولتی در جریان ده‌سال گذشته، غصب شده است.
شیردل و حاجی راکی، از دیگر غاصبان، حدود یک‌هزار جریب زمین دولتی را در دشت قلعه‌ی حیدرخان ناحیه‌ی سیزدهم غصب کرده است.
هم‌چنین، محمدآصف مشهور به سیاه‌پوش، با قباله‌ی جعلی حدود 100 جریب زمین دولتی را در سال‌های 1382 و 1383 از منطقه‌ی قلعه‌ی محب ناحیه‌ی سیزدهم غصب کرده است.
آقای سیاه‌پوش، سپس هر جریب زمین را حدود 200هزار کلدار پاکستانی به‌فروش رسانیده است. او هم‌اکنون در شهر نو کابل زندگی می‌کند.
دگروال حبیب‌الله، حدود یک‌هزار جریب زمین دولتی را از منطقه‌ی «قلعه» ناحیه‌ی سیزدهم، غصب کرده و بعدا به‌شکل نمره‌ به‌فروش رسانیده است.
هم‌چنین، حاجی خلیل و حاجی جلیل حدود 100 جریب زمین را در سال 1386 در ناحیه‌ی سیزدهم غصب کرده است. او زمین ‌غصب‌شده را برای شماری از باشندگان ولایت‌های غزنی، بامیان و میدان‌وردک به‌فروش رسانیده است.
مدیر زمری، حاجی زلمی و خیال حدود 400 جریب زمین متصل شهرک حاجی نبی خلیلی را غصب کرده‌اند.
آنان، زمین‌های غصب شده را دوباره به ‌آقای خلیلی به‌فروش رسانیده‌اند.
حاجی نبی خلیلی در ناحیه‌ی ششم یک شهرک رهایشی به‌نام امید سبز دارد.
در همین حال، رضا خلیلی یکی از پسران نبی خلیلی، مدعی است که مدیر زمری، حاجی زلمی و خیال قباله‌ی شرعی دارند.
خلیلی گفت: «زمین‌های متصل شهرک ما، از جمله‌ی زمین‌های پدری افراد یاد شده است. سندهای آنان تایید دادگاه‌های کشور را نیز دارد.»
آقای خلیلی می‌افزاید که آنان با سند اصلی زمین‌ها را به‌فروش می‌رسانند و زمین‌های شهرک امید سبز، هیچ‌گونه مشکل قانونی ندارد.
هم‌چنین، محمدداوود حدود 40 جریب زمین دولتی را از منطقه‌ی ریگ‌ریشن دشت برچی و لالا در سال 1387حدود 30 جریب زمین را از همین منطقه غصب کرده‌اند.
لالا، هر جریب زمین را مبلغ یک‌میلیون‌و500هزار افغانی برای مردم به‌فروش رسانیده است.
در عین حال، محمدداوود و شیرآغا هر یک حدود یک‌هزار جریب زمین دولتی را از منطقه‌ی کاریزمیر در مربوطات ناحیه‌ی سیزدهم غصب کرده‌اند.
ارزک، محراب، ارسلا، امیرمحمد، احمدشاه، ملنگ، قطب‌الدین، ببرک، زمرک، سنگ، ولدان حبیب، عارف، نور، مستوفی و اعظم هر یک بیش از ده‌ها جریب زمین دولتی را از ناحیه‌ی سیزدهم غصب کرده‌اند.
از سوی دیگر، یک بخش بزرگ زمین‌های کول‌حشمت‌خان در شهر کابل، که یک ساحه‌ی محافظت شده است، توسط افراد مختلف غصب شده است.
در پایان این سندها امضا‌های رییس‌های ملکیت‌، پالیسی و انسجام، استملاک و طرح و تطبیق پلان‌های شهری شهرداری کابل دیده می‌شود.
در میان متهمان غصب زمین، تنها 94 تن از آنان در سال 1373 هر یک دو- سه بسوه زمین را از مناطق مختلف خیرخانه غصب کرده‌اند.
روزنامه‌ی 8صبح تلاش کرد که نظر مسوولان شهرداری کابل را نیز بگیرد، اما مسوولان این اداره به‌دلیلی که موضوع غاصبان زمین تاکنون رسانه‌ای نشده است، از گفتگو در این مورد خودداری کردند.

زمین‌های وزارت دفاع
در همین حال، در جریان یازده‌سال گذشته، نزدیک به 3هزار جریب زمین وزارت دفاع ملی در شهر کابل نیز، غصب شده است.
در مکتوب شماره 2060، تاریخ 26/9/1391، ریاست امور ساختمانی و اداره‌ی املاک وزارت دفاع، عنوانی کمیسیون خاص بررسی و مطالعه اعمال حکومت مجلس نمایندگان تاکید شده که حدود 3هزار جریب زمین این وزارت توسط زورمندان، افراد مسلح غیرمسوول و شماری از افراد دیگر غصب شده است.
در بخشی از این مکتوب آمده است: «نزیک به 3هزار جریب زمین این وزارت در منطقه‌های ریش‌خور، مهتاب‌قلعه، پلچرخی، تپه‌های کارته‌نو، مرنجان، بی‌بی مهرو، دافع هوای تره‌خیل، کلوله‌پشته، قرغه و پولی‌گون کمری شهر کابل، توسط زورمندان و افراد مسلح غیرمسوول در جریان یازده‌سال گذشته، غصب شده است.»
در زیر این سند، امضای جنرال بسم‌الله محمدی، وزیر دفاع ملی، دگروال انجنیر توریالی مدیر تنظیم وارداتی و دگروال انجنیر عبدالسلام مدیر پالیسی ساختمانی و اداره‌ی املاک این وزارت، دیده می‌شود.

وزارت دفاع در ولایات
از سویی هم، در جریان یازده‌سال گذشته، حدود 90هزار جریب زمین‌ وزارت دفاع در ولایت‌های ننگرهار، کنر، فاریاب، بلخ، پکتیا، خوست، غزنی، پکتیکا، قندهار، فراه، هرات، بدخشان و قندوز توسط زورمندان، افراد مسلح غیرمسوول و برخی از ارگان‌های دولتی غصب شده است.
همچنین، نزدیک به 2500 جریب زمین وزارت دفاع، در ولایت‌های ننگرهار، بلخ، زابل، پکتیا، خوست، کابل و غزنی تحت دعوای برخی از افراد قرار دارد.
در همین حال، وزارت‌های دفاع، داخله، شهرداری کابل و برخی از ارگان‌های دولتی نیز، هزارها جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.
مسوولان وزارت زراعت، آبیاری و مالداری می‌گویند که غصب زمین‌های دولتی در شهرها، ضرر بزرگی بر دولت وارد کرده است.
مجید‌الله قرار، سخنگوی این وزارت به 8صبح گفت: «تپه‌های اطراف شهرها، از جمله‌ی کمربندهای سبز و نگهدارنده‌ی محیط‌زیست سالم می‌باشد؛ اما متاسفانه اکثریت زمین‌ها و تپه‌های شهرها به‌شمول شهر کابل، توسط افراد مختلف غصب شده است.»
آقای قرار، می‌افزاید که تثبیت زمین‌های غصب شده و شناسایی هویت غاصبان زمین بزرگ‌ترین مرحله‌ی کار کمیسیون بررسی غصب زمین‌های دولتی به‌شمار می‌رفت که اکنون این کار تمام شده و غاصبان کاملا شناسایی شده‌اند.
او، مشخص نکرد که تاکنون چه تعداد متهمان غصب زمین را شناسایی کرده‌اند.
با این حال، مسوولان وزارت امور داخله که یکی از اعضای کمیسیون شناسایی متهمان غصب زمین است، می‌گویند که حدود 20 هزار نفر نزدیک به 2 میلیون جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.
صدیق‌الله صدیقی، سخنگوی این وزارت گفت: «وزارت داخله، پس از فرمان شماره 45 رییس‌جمهوری، در جریان شش‌ماه گذشته، 20 هزار متهم غصب زمین را که از 29 ولایت کشور، نزدیک به دو میلیون جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند، شناسایی کرده است.»
به‌گفته‌ی صدیقی، متهمان غصب زمین از زورمندان تا افراد عادی جامعه را تشکیل می‌دهند: «ما فهرست آنان را به ارگان‌های عدلی و قضایی کشور فرستاده‌ایم. پس از فیصله‌ی دادگاه‌ها، پولیس ملی مکلف است که آنرا تطبیق کند.»
اعضای کمیسیون یادشده، مدعی‌اند که فهرست متهمان غصب زمین را به اداره‌ی امور جهت فیصله‌ی شورای وزیران فرستاده‌اند.
اما رفیع فردوس، سخنگوی اداره‌ی امور از گفتگو در این مورد خودداری کرد. آقای فردوس گفت: «بنابر دلیل‌هایی نمی‌توانم که در مورد غصب زمین صحبت کنم.»

ولسوالی‌ها و شهر جدید کابل
دامنه‌ی غصب زمین تنها در 22 ناحیه‌ی شهر کابل، پایان نمی‌یابد، بل صدها هزار جریب زمین دولتی در ولسوالی‌های کابل نیز، غصب شده است. براساس گزارش اداره اراضی وزارت زراعت و مالداری، 212تن در کابل 25990جریب زمین را غصب کرده‌اند.
در ولسوالی‌های کابل، بیشترین زمین توسط ملک‌های روستاها، بزرگان محل، افراد مسلح غیرمسوول، افسران متقاعد، فرماندهان پیشین جهادی و متنفذان قوم غصب شده است.

بیش از یک‌هزار جریب زمین
شمار افرادی که بیش از یک هزار جریب زمین دولتی را در ولسوالی‌های شکرده‌، سروبی، پغمان، بگرامی، چهارآسیاب، خاک‌جبار، ده‌سبز، میر بچه‌کوت، قره‌باغ، گل‌دره و موسهی غصب کرده‌اند، به یازده تن می‌رسد.
در گزارش کمیسیون بند دوم ماده 27، فرمان شماره 45 رییس‌جمهوری، چنین آمده است: «ورثه‌ی عبدالله، یکی از فرماندهان پیشین جهادی در سال 1382، حدود 3900 جریب زمین دولتی را از روستای الغوثی ولسوالی شکردره، بدون کدام اسنادی غصب کرده است. او زمین‌ها را به ‌خانه‌های رهایشی و زمین‌های زراعتی تبدیل کرده است.»
از سویی هم، شماری از افراد مسلح ناشناس و ملکان روستاها نیز در میان متهمان بزرگ غصب زمین قرار دارند.
محمدنبی، وزیر و حاجی هر یک ملکان روستای چنار ولسوالی خاک‌جبار از همین روستا، حدود 4245 جریب زمین دولتی را بدون داشتن قباله غصب کرده‌اند.
این سه تن، در حال حاضر در این زمین‌ها خانه‌های رهایشی ساخته‌اند.
هم‌چنین، همیشه‌گل و بهرام‎‌الدین، از جمله‌ی تفنگ‌داران غیرمسوول حدود 1300 جریب زمین دولتی نوع للمی را از روستای بت‌خاک ولسوالی بگرامی با داشتن قباله‌ی جعلی، غصب و در این زمین، خانه‌های رهایشی آباد کرده‌اند.
در همین حال، شماری از بزرگان و متنفذان برخی از ولسوالی‌های کابل نیز، بیش از یک هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.
در گزارش اداره‌ی اراضی آمده است: «سخی و نورآغاز، از جمله‌ی بزرگان ولسوالی سروبی در سال 1382، حدود 1447 جریب زمین دولتی نوع للمی را از مرکز این ولسوالی غصب کرده‌اند. این دو متنفذ در حال حاضر در زمین‌های غصب شده، خانه‌های رهایشی ساخته‌اند.»
هم‌چنین، قاری شمس‌الله و ابراهیم حنیفی، از بزرگان ولسوالی پغمان، در سال 1383، حدود 1262 جریب زمین دولتی نوع للمی را از روستای زرشخ این ولسوالی غصب کرده‌اند.
آنان، اکنون در زمین‌های غصب‌شده خانه‌های رهایشی ساخته‌اند.

شماری از متهمان دیگر که بیش از یک‌هزار جریب زمین را غصب کرده‌اند، هر یک سید عبدالواحد، شخص متنفذ در روستای بت‌خاک ولسوالی بگرامی، حاجی دوران، در روستای چهل دختران ولسوالی چهار آسیاب، هم‌چنین، ملک لیوه خیل، ملک ریزه‌گل و داکتر شاه‌محمد، از جمله‌ی بزرگان ولسوالی‌های بگرامی و چهارآسیاب، از یک‌هزار تا 1300 جریب زمین از نوع بکروبابر را در ولسوالی‌های بگرامی و چهارآسیاب غصب کرده‌اند.
در میان این افراد حاجی دوران، در سال 1370 از روستای چهل دختران ولسوالی چهارآسیاب نیز 300 جریب دیگر را غصب کرده است.

11متهم بزرگ غصب زمین، در مجموع 11426، جریب زمین را از 11 ولسوالی کابل، بیشتر از ولسوالی‌های قره‌باغ، شکردره و موسهی غصب کرده‌اند.
با آن‌که شماری از اعضای کمیسیون خاص مطالعه اعمال حکومت در ماه جاری، از غصب حدود یک میلیون جریب زمین دولتی در سطح کشور خبر دادند، اما اعضای این کمیسیون از افشای نام افراد خودداری کردند.
یکی از اعضای مجلس نمایندگان که نخواست نامش درج گزارش شود، به ‌8صبح می‌گوید برخی از اعضای این کمیسیون تلاش می‌کنند که با جناح‌های ذی‌دخل معامله کنند.
او گفت: «این کمسیون در مجلس عمومی گزارش داده است که 11غاصب بزرگ، هزارها جریب زمین دولتی را در کابل غصب کرده‌اند؛ اما به‌دلیل معامله و فشارهای بیش از حد از نام غاصبان خودداری می‌کنند. شماری از نمایندگان معامله‌گر و محافظه‌کار در این کمیسیون وجود دارند و آنان مانع این کار می‌شوند.»

بیش از 100 جریب
از سوی دیگر، 33 تن بیش از 100 جریب زمین را در ولسوالی‌های میربچه‌کوت، پغمان، ده‌سبز، شکردره، سروبی، چهارآسیاب و قره‌باغ ولایت کابل، غصب کرده‌اند.
آنان، از جمله‌ی فرماندهان محل، رییسان شرکت‌های خصوصی و بزرگان ولسوالی‌های خود هستند که در مجموع 4993 جریب زمین را از 7 ولسوالی کابل، بیشتر ولسوالی‌های میربچه‌کوت، ده‌سبز و پغمان، غصب کرده‌اند.
در سند کمیسیون بررسی غصب زمین آمده است: «حاجی شیردل، رییس یک شرکت خصوصی در سال1391، از روستای مرغ‌گیران ولسوالی پغمان، 304 جریب زمین دولتی نوع علفچر را بدون داشتن قباله‌ای غصب کرده است.»
او، زمین‌های غصب شده را به یک ریگ‌ریشن تبدیل کرده است. در سند نام شرکت شیردل ذکر نشده است.
هم‌چنین، ضابط رحمت، یکی از متنفذان ولسوالی چهارآسیاب، در سال1385 حدود 700 جریب زمین دولتی نوع بکر را در روستای گلزار این ولسوالی غصب و سپس در این زمین‌ها، ‌خانه‌های رهایشی آباد کرده است.
شماری از افسران متقاعد که در حال حاضر به‌نام فرماندهان محل در روستاهای خود مشهور هستند نیز، زمین‌های دولتی را غصب کرده‌اند.
دگروال اسحق، یکی از فرماندهان محل در ولسوالی میربچه‌کوت، در سال 1383 در روستای خروتی این ولسوالی حدود 100 جریب زمین نوع بکر را غصب کرده است.
آقای اسحق، به‌زودترین فرصت آنرا به ‌زمین‌های زراعتی- شخصی تبدیل کرده است.
هم‌چنین، برکت خان و محمدداوود، از بزرگان ولسوالی ده‌سبز در جریان سال‌های 1390 و 1391 هر یک 250 جریب زمین دولتی نوع زراعتی را از روستای ده‌سبز خاص این ولسوالی، غصب کرده‌اند.
این دو شخص، با داشتن قباله‌ی جعلی از زمین‌های دولتی به‌عنوان زمین‌های زراعتی-شخصی خود استفاده می‌کنند.
28 متهم دیگر که اکثریت‌شان بزرگان ولسوالی‌های خود هستند، هر یک انجنیر عبدالرحیم، از روستای ده ‌ارباب ولسوالی پغمان، 130 جریب زمین، احمد انور و محمود از روستای دلیل ولسوالی چهارآسیاب حدود 200 جریب زمین را غصب کرده‌اند.
هم‌چنین، اخترمحمد، احمدشاه و سیداکبر از جمله‌ی بزرگان ولسوالی ده‌سبز هر یک 100 جریب زمین دولتی را به ‌ترتیب از روستاهای کته‌خیل، ده‌سبز خاص و قنات ضیاخان این ولسوالی در جریان سال‌های 1390 و 1391 غصب کرده‌‌اند.
در همین حال، صفی‌الله از جمله‌ متهمان غصب زمین می‌باشد که در سال 1391 برای نخستین‌بار حدود 293 جریب و بار دوم 284 جریب زمین را از روستای چشمه‌ی خاص ولسوالی ده‌سبز غصب کرده است.
عنایت‎‌الله، هدایت، امان و قسمت، متنفذان قوم، در سال 1386 حدود 100 جریب زمین دولتی نوع بکر را از روستای آب‌چکان ولسوالی میربچه‌کوت غصب کرده‌اند.
این چهار تن، برادران هم‌دیگر هستند و در حال حاضر از زمین‌های دولتی به‌عنوان زمین‌های زراعتی شخصی استفاده می‌کنند.
مصطفی و محبوب، برادران از جمله‌ی بزرگان ولسوالی میربچه‌کوت می‌باشند که در سال 1383، حدود 110 جریب زمین را از روستای خروتی این ولسوالی غصب کرده‌اند.
هم‌چنین محمداکرم، زمری، قادر، افندی، آدم‌خان، ورثه‌ی آدم‌خان، رفیق، گلبت، عجب‌گل، عبدالهادی دبیر، متنفذان ولسوالی‌های میربچه‌کوت، ده‌سبز و قره‌باغ کابل، هر یک در جریان 8 سال گذشته، بیش از 100 جریب زمین دولتی را از این سه ولسوالی غصب کرده‌اند.

بیش از 10 جریب
در همین حال، 115 تن از 10 الی 99 جریب زمین دولتی، در مجموع 2921 جریب زمین را از 8 ولسوالی کابل غصب کرده‌اند.
محمدابراهیم، متنفذ قوم در سال 1390، حدود 92 جریب زمین دولتی نوع بایر را از روستای ده‌سبز خاص ولسوالی ده‌سبز غصب کرده است. او، اکنون این زمین را به زمین‌های زراعتی خود افزوده است.
هم‌چنین، محمدامیر از روستای چهل دختران ولسوالی چهارآسیاب، حدود 90 جریب زمین نوع بابر را در سال 1385، غصب کرده است.
او، نیز از جمله‌ی بزرگان این ولسوالی می‌باشد که در حال حاضر در این زمین، خانه‌های رهایشی ساخته است.
از سویی هم، حاجی بای‌محمد، یکی از فرماندهان محل ولسوالی شکردره در سال 1390 حدود 63 جریب زمین نوع تپه‌ی دولتی را از روستای کاریزمیر این ولسوالی غصب و به ‌ساحه‌ی مسکونی تبدیل کرده است.
هم‌چنین، حاجی قسیم از جمله‌ی فرماندهان ولسوالی قره‌باغ، در سال 1387 حدود 30 جریب زمین دولتی نوع بایر را بدون قباله از روستای خروتی این ولسوالی غصب و در این زمین، دکان‌ و سرای ساخته است.
اسامیان غلام جیلانی، محمدنقیب، غلام‌ ربانی، حاجی‌ولی، نثاراحمد، شاه‌پور، اسلام‌الدین، گلاخان، حیدرخان، توریالی، گل‌غنی، زمری، سلطان جان، برو، حاجی رحمت‌الله، دادمولای، مزمل، یاسین، دین‌محمد، اول گل و سیدرحمان هر یک بیش از 10 جریب زمین دولتی را در ولسوالی شکردره، غصب کرده‌اند.
در میان آنان، غلام‌ربانی دوبار بیش از 10 جریب زمین را غصب کرده است.
حاجی خان‌محمد و داکتر صالح از ولسوالی چهارآسیاب و عبدالهادی دبیر، از ولسوالی پغمان حدود 50 جریب زمین را غصب کرده‌اند.
از سوی دیگر، مامور نبی، خان وزیر، دل‎‌آغا، آمرطاووس، دولت‌خان، زرگی، محمدشفیع، غلام‌ربانی، مهمند، شیر، ارسلا، عبدالرازق، عزیزالله، پوپل، حکیم، شفیع، عزیزالله، نصرو، یوسف، عصمت‌الله، نبی، عبدالرحیم و مامور نعیم هر یک بیش از 10 جریب زمین را در ولسوالی موسهی غصب کرده‌اند.
هم‌چنین، حاجی قدوس، صاحب، محمدامین، عبدالجبار، لاهورخان، عبدالغنی، افضل، ضابط‌خان، جان‌محمد، انجنیر امیر، محمدیاسین، حاجی نسیم، دولت، حاجی برو، سردار، ملاجبار، حاجی زلمی، ظاهرخان، حاجی شریف، امیرمحمد، میرحسین، حبیب‌الله، شیرمحمد، نقیب‌الله، فقیر، ربیع، جبارخان، نورمحمد، زر لعل، شیرین‌آغا، گلان، محمدامان، محصل، سحرگل، انور، حفیظ‌الله، پتنگ، دادالله فاروق، باسه‌گل، امیرجان، حضرت‌ علی، حاجی بریالی، عبیدالله و شیرمحمد هر یک بیش از 10 جریب زمین را از ولسوالی قره‌باغ غصب کرده‌اند.
هم‌چنین، ملک حبیب، محمدرفیق، محمد، عبدالرحمن، فضل‌احمد و سیدآقا هر یک بیش از 10 جریب را از ولسوالی گل‌دره غصب کرده‌اند.
در مجموع این 115 تن، بیشترین زمین را در ولسوالی‌های قره‌باغ، موسهی و شکردره غصب کرده‌اند.
44 تن حدود 88 جریب زمین را از ولسوالی‌های قره‌زراعت، قره‌باغ و موسهی کابل غصب کرده‌اند.
در همین حال، مسوولان اداره‌‌ی عالی مبارزه علیه فساد اداری، می‌گویند تا زمانی‌که افراد عادی جامعه با زورمندان ارتباط نداشته باشند، توانایی غصب‌ زمین‌های دولتی را ندارند.
حفیظ‌الله بهروز، رییس دفتر این اداره، گفت: «افراد عادی جامعه با همکاری زورمندان زمین‌های دولتی را غصب می‌کنند. زورمندان شماری از فرماندهان پیشین جهادی و برخی از مسوولان کنونی دولت هستند.»
به‌گفته‌ی آقای بهروز، نیمی از دوسیه‌های اداره‌ی مبارزه با فساد اداری که تاکنون به دادستانی کل کشور فرستاده شده است، از متهمان غصب زمین‌اند.
او افزود: «در حال حاضر 200 قضیه‌ی بزرگ و کوچک غصب زمین تحت دوران اداره‌ی ما قرار دارد.»

کابل جدید
در همین حال، یک سند دیگر نشان می‌دهد که نه تنها در ولسوالی‌های کابل، بل در شهر کابل جدید نیز صد‌ها جریب زمین ‌دولتی توسط افراد مختلف غصب شده است.
ولسوالی‌ ده‌سبز، بخشی از ولسوالی‌های شکردره، کلکان و قره‌باغ مشمول کابل جدید می‌شوند.
مکتوب شماره 10647/6196، ‌تاریخ 22/9/1391 وزارت دولت در امور پارلمانی، عنوانی ریاست مجلس نمایندگان از غصب زمین‌های دولتی توسط برخی از افراد در شهر جدید کابل خبر داده است.
این سند به ‌امضای داکتر محمدکریم باز، معاون وزارت دولت در امور پارلمانی نوشته شده است. در زیر این سند عبدالرووف ابراهیمی، رییس مجلس نمایندگان موضوع را به کمیسیون خاص مطالعه اعمال حکومت محول کرده است.
در بخشی از این سند آمده است: «متاسفانه در ساحه‌ی ده‌سبز و باریکاب که تحت ماسترپلان جدید شهر کابل می‌باشد، خلاف حکم ریاست‌جمهوری و مصوبه‌ی شورای وزیران، تصرف و غصب زمین‌های دولتی، ساخت داش‌های خشت‌پزی، تانک‌های تیل، چهاردیواری‌ها، ساختمان‌های غیرقانونی از سوی برخی از افراد در منطقه جریان دارد و با وجود ممانعت نیروهای امنیتی، بازهم شماری از افراد به ‌این عمل غیرقانونی ادامه می‌دهند.»
در این سند، تصویر شماری از افرادی که شرکت‌ها، داش‌های خشت‌پزی و مارکیت‌ها را در زمین‌های دولتی ساخته‌اند، وجود دارد.
در سند ذکر شده است که تعدادی از کوچیان در منطقه‌ی واتکی ولسوالی قره‌باغ زمین‌های دولتی را غصب و در آن خانه‌های رهایشی می‌سازند.

ناکامی ارگان‌های امنیتی
از سویی هم، در ادامه‌ی سند تاکید شده است که تاکنون مکتوب‌های زیادی برای جلوگیری از غصب زمین‌های دولتی به‌ ارگان‌های امنیتی فرستاده شده است، اما نهادهای امنیتی موفق به جلوگیری از آن نشده‌اند.
در سند آمده است: «ولسوالی‌های مربوطه مکتوب‌های زیادی را به‌منظور جلوگیری از غصب زمین‌های دولتی به‌ وزارت‌های داخله، دفاع و ریاست عمومی امنیت ملی فرستاده‌اند، اما تاکنون از این زمین‌ها جلوگیری نشده است.»
اداره‌ی انکشاف شهر جدید کابل نیز، از ادامه‌ی غصب زمین در شهر جدید کابل، شدیدا ابراز نگرانی کرده است و گفته که نیروهای امنیتی توان توقف کارهای خودسر و غصب زمین را ندارند.
در بخشی از مکتوب این اداره آمده است که تاکنون ولسوالان و فرماندهان پولیس ولسوالی‌های ده‌سبز و شکردره مکتوب‌های زیادی را عنوانی فرماندهی زون 101 آسمایی کابل، فرستاده‌اند، اما از ادامه‌ی غصب زمین جلوگیری نشده است.
کاپی تمام مکتوب‌های این دو ولسوالی نیز به روزنامه‌ی 8صبح رسیده است.
با این حال، سخنگوی وزارت زراعت نیز، می‌گوید که اداره‌ی اراضی این وزارت در جریان سه سال گذشته، صدها مکتوب را برای جلوگیری از غصب زمین‌های دولتی به وزارت داخله فرستاده است.
مجید‌الله قرار گفت: «اداره‌ی اراضی در جریان سه سال گذشته، حدود 628 مکتوب را با شهرت غاصبان و مقدار زمین‌های غصب‌شده به وزارت داخله فرستاده است؛ اما در مواردی این وزارت در جلوگیری از ادامه‌ی غصب زمین غفلت کرده است.»
او افزایش جمعیت، بهای زمین، نبود امنیت و سکتور خصوصی را از دلیل‌های اساسی غصب زمین‌های دولتی عنوان می‌کند.
مسوولان وزارت داخله، گفته‌های آقای قرار را رد می‌کنند و مدعی‌اند که وزارت داخله با شهرداری‌ها و وزارت زراعت در جلوگیری از غصب زمین‌های دولتی همکاری جدی کرده است.
صدیقی، سخنگوی این وزارت گفت: «پولیس ملی تاکنون در جواب مکتوب‌های وزارت زارعت، شهرداری‌ها و ولسوالان اقدام جدی کرده است. ما اکنون گام بزرگی را در جهت شناساسی متهمان غصب زمین برداشته‌ایم.»

شهرک‌های غیرقانونی در کابل
شماری از متهمان غصب زمین، برای ساخت شهرک‌های رهایشی در شهر کابل نیز، صدها هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.
براساس گزارش کمیسیونی که در بند دوم ماده‌ی 27 فرمان شماره 45 رییس‌جمهوری مشخص شده است، در جریان یازده‌سال گذشته، حدود 228 شهرک رهایشی در سطح کشور ساخته شده است که بیش از 230 هزار جریب زمین این شهرک‌ها به‌صورت خودسر غصب شده است.
از سویی هم، آمار شهرداری کابل حاکی از آن ‌است که زورمندان برای ایجاد شهرک‌های رهایشی زمین‌های دولتی را در ناحیه‌های مختلف این شهر غصب کرده‌اند.
در گزارش شهرداری کابل آمده است که حدود 5هزار جریب زمین دولتی در ناحیه‌ی هفدهم در شمال کابل، توسط ده‌ها فرمانده‌ پیشین جهادی و افراد مسلح غیرمسوول غصب شده است.
شماری از افراد که زمین‌های دولتی را غصب کرده‌اند، حدود 19 شهرک رهایشی غیرقانونی در ناحیه‎‌ی هفدهم ساخته‌اند.
در ناحیه‌ی هفدهم، بیشترین زمین توسط آمرستار سیاف و آمر خنجر بشیر، غصب شده است. این دو تن حدود 2 هزار جریب زمین را از مقابل کوه دیپوی وزارت دفاع در مربوطات کوه رادار در ناحیه‌ی هفدهم غصب کرده‌اند.
آقایان سیاف و بشیر در این ساحه، شهرک «سعادت» را ساخته‌اند.
فرماندهان جهادی
قوماندان ممتاز و قوماندان امرالله، برای شهرک رفاه، حدود 600 جریب زمین را از منطقه‌ی دشت چمتله، متصل کوه پغمان غصب کرده‌اند.
هم‌چنین، آقای ممتاز در کنار شهرک رفاه، حدود 970 جریب زمین را برای شهرک‌های عدالت، صلح، اسلام‌آباد و پامیر غصب کرده است.
در سند شهرداری کابل آمده است: «حدود 400 جریب زمین شهرک پامیر مربوط قوماندان ممتاز، لطف‌الله و شکرالله در سرک کوتل خیرخانه غصب شده است.»
شهرک‌های عدالت، صلح و اسلام‌آباد در منطقه‌ی دشت چمتله، تنها از ممتاز می‌باشد. او حدود 150 جریب زمین را برای شهرک عدالت، 22 جریب را برای شهرک صلح و 400 جریب زمین را برای شهرک اسلام‌آباد غصب کرده است.
با این حال امرالله، زمری، صوفی شریف، حاجی قیوم و اسحق از جمله‌ی فرماندهان پیشین جهادی برای ساخت شهرک وحدت، حدود 400 جریب زمین را در سرک کابل-پروان غصب کرده‌اند.
هم‌چنین، ملا تاج‌محمد، والی پیشین کابل حدود 300 جریب زمین را برای شهرک نجات مینه، در منطقه‌ی کاریز میر غصب کرده است.
قوماندان لطف‌الله، شکرالله، اسحق و صفی‌الله حدود 70 جریب زمین را برای توسعه‌ی شهرک «آریا سبز»، در سرک کابل- پروان غصب کرده‌اند. حاجی شریف نیز حدود 200 جریب زمین را در منطقه‌ی کاریزمیر برای شهرک شریف‌آباد، غصب کرده است.
هم‌چنین، حاجی عبدالواحد، مامور حنیف و معمار جلیل، نیز هر یک ده‌ها جریب زمین را در ناحیه‌ی هفدهم، برای شهرک‌های «انکشافی» و «ذاکرین» غصب کرده‌اند.
ملا عزت‌الله عاطف، از فرماندهان پیشین جهادی و یکی از نمایندگان مردم کابل در مجلس نمایندگان نیز، حدود 500 جریب زمین دولتی را برای انکشاف شهرک «ملاعزت» در مربوطات تپه‌ی قرغه غصب کرده است.

13 شهرک غیرقانونی در ناحیه 13
با این حال، حدود 13 شهرک در ناحیه‌ی سیزدهم شهر کابل، غیرقانونی ساخته شده است.
در مکتوب شماره 208، تاریخ 20/4/1389 مدیریت انجنیری ناحیه‌ی سیزدهم شهر کابل، شهرک‌های «امیدسبز»، «اتفاق» در دامنه‌ی کوه ‌چهل‌دختران، «حضرت رسول اکرم» بالاتر از پل خشک، «عرفانی» بالاتر از چهارراهی حاجی نوروز، «مهدیه» و «هدیه» در دامنه‌ی کوه قروغ، «دوازده‌امام» در ایستگاه شفاخانه، «صفا»، «ثارالله»، «جنرال نصرت»، اقبال و جاغوری از جمله‌ی شهرک‌های غیرقانونی به‌شمار می‌روند.
در مکتوب یادشده آمده است: «صرفا شهرک حاجی نبی، درخواست طی مراحل داده است.»
حاجی نبی خلیلی حدود 400 جریب زمین را از سوی مدیر زمری، حاجی زلمی و خیال خریده است.
در مکتوب تاکید شده است که این سه‌برادر 400 جریب زمین متصل شهرک حاجی نبی را غصب و سپس به‌فروش رسانید‌ه‌اند.
با آن‌که شهرداری کابل، شهرک حاجی نبی را غیرقانونی می‌خواند، اما وزارت شهرسازی این شهرک را از جمله‌ی شش شهرک درجه اول در کشور قرار داده است.
هم‌چنین، آیت‌الله شیخ فاضل که در قید حیات نیست، حدود 45 جریب زمین را در ساحه‌ی مهتاب‌قلعه در مربوطات ناحیه‌ی سیزدهم شهر کابل، به‌نام ساختن مدرسه گرفته، اما بعدا زمین یادشده را به‌نام شهرک «خاتم الانبیا» به‌فروش رسانیده است.
از سویی هم، حدود 110 جریب زمین وزارت دفاع در تپه‌ی مرنجان کارته‌نو در جریان سال‌های 1381-1384 غصب شده است.
در گزارش وزارت دفاع آمده است: «یک قسمت توسط شرکت ملک‌زاد به‌نام شهرک طلایی از سوی شهرداری کابل توزیع شده و توسط افراد مسلح غیرمسوول خانه‌های رهایشی ساخته شده است.»
در این گزارش غصب زمین در شهرک طلایی کاملا مشخص نشده است.

از سویی هم، در گزارش وزارت شهرسازی نیز تاکید شده است که شهرک طلایی مشکل غصب زمین دارد.
روزنامه‌ی 8صبح، تلاش کرد نظر یکی از مسوولان وزارت شهرسازی را بگیرد، اما هیچ یکی از مسوولان این وزارت در این مورد پاسخ ندادند.
هم‌چنین، حدود 20 شهرک در ناحیه‌های هجدهم و نزدهم شهر کابل، غیرقانونی ساخته شده است.
در بخشی از گزارش شهرداری آمده است: «شهرک‌های افغان‌اروپا، پولیس، روستاها، دهکده‌های اول، دوم و سوم، فیروزی(لیگو گلوبل)، بصیر عمرزی، عبدالقیوم، بدخشان، محسنی، سید ابراهیم، حاجی کبیر، بوستان سبز، محمدی، ملا فضل تره‌خیل، تمیم انصاری، مقدس، سبززار و شهرک علی‌آقا اضغری تثبیت ملکیت و ویزه‌ی نقشه نشده است.»
مالکان این شهرک‌ها، اجازه‌ی ساختمان‌سازی را از سوی شهرداری دریافت نکرده‌اند و خلاف نورم‌ها شهری نمره‌های رهایشی را به‌فروش رسانیده‌اند.
شهرک‌های ممتاز، سبز، غازی‌آباد، رفاه، حاجی حسن‌علی، حاجی شفیق‌الله، قاضی‌آباد، حاجی رحمت‌الله، حاجی گل‌بت، حاجی شفیق، اتفاق و شهرک حاجی شاه‌جهان و منیر در ناحیه‌ی بیستم شهر کابل، غیرقانونی‌اند.
حسن‌علی، حدود 500 جریب زمین را برای توسعه‌ی شهرک سبز، در منطقه‌ی ریش‌خور و گل‌باغ غصب و سپس برای مردم توزیع کرده است. حاجی حبیب‌الله حدود 300 جریب زمین را برای شهرک غازی‌آباد غصب کرده است.
همچنین، حاجی گل‌بت حدود 800 جریب زمین را برای شهرک رفاه در ساحه‌ی مرکز تعلیمی چهارآسیاب غصب کرده است.
در مکتوب شماره 319، تاریخ 28/8/1391 ناحیه‌ی بیستم، حاجی شفیق حدود 20 جریب زمین را برای یک شهرک غصب کرده است. در این ناحیه شماری از افراد قوم منگل میاخیل نیز حدود 60 جریب زمین را غصب و در آن خانه‌های خودسر ساخته‌اند.
هم‌چنین، براساس مکتوب شماره 436/424، تاریخ 1390/4/1 مدیریت انجنیری ناحیه‌ی هشتم، در قسمت پروژه‌ی رحمان مینه، زمین‌های شهرک معلولان و معیوبان به‌شکل غیرقانونی غصب شده است.

در گزارش‌های شهرداری کابل، شهرک‌های خودسر و غیرقانونی در هر ناحیه متفاوت است. در برخی از ناحیه‌ها، آمار غصب زمین کم‌تر می‌باشد.
در مکتوب شماره 559/290، تاریخ 1391/4/27 مدیریت انجنیری ناحیه‌ی شانزدهم، شهرک‌های خراسان، گل‌بهارتاور، پل محمودخان و سرای بی‌بی حاجی غیرقانونی می‌باشند.
همچنین، در منطقه‌ی ده‌خدای‌داد این ناحیه، حدود 73 جریب زمین دولتی توسط عبدالشکور، شیرین، خان‌محمد، دستگیر، معراج‌الدین، سلام‌الدین، ورثه‌های عزیزخان، عبدالبصیر و نورالدین به‌نام شهرک خراسان غصب شده است.
در همین حال، قوماندان محمدقسیم و حاجی نیاز، در سال 1380، هر یک صدها نمره‌ی رهایشی را برای شهرک آزادی (شهرک احمدشاه مسعود)، در مربوطات ناحیه‌ی پانزدهم غصب کرده‌اند.
هم‌چنین، قوماندان عبدالرحمن در سال 1390، حدود 40 جریب زمین را در این ناحیه غصب کرده است.
از سویی هم، در کنار شهرداری کابل، وزارت شهرسازی نیز اجازه‌ی تاسیس شماری از شهرک‌های دولتی و خصوصی را در 21 ولایت داده است.
وزارت شهرسازی، در جریان ده‌سال گذشته، حدود 26 شهرک را در کابل و 131 شهرک را در ولایت‌های هرات، بلخ، ننگرهار، هلمند، کندز، قندهار و 14 ولایت دیگر منظوری کرده است.

براساس گزارش جدید این وزارت، شهرک‌های نجات مینه از نجیب‌الله کابلی، کامیاب از نیک‌محمد، نوروزآباد از نوروزخان، طلایی، چهل دختران، مموزی از گل‌حیدر، مهاجران باریک آب از وزارت مهاجران، دولت‌زی کوچی از ظاهر کوچی، حاجی نذیر مینه، ده‌قلندر و ادروگل در کابل مشکلات غصب زمین دارند.

شهرک‌های ولایت‌ها
در همین حال، شهرک‌های سخی‌آباد، زینبیه، مولانای بلخ نصرت‌آباد در شهر مزارشریف، شهرک‌های نایب‌سلطان و استقلال در ولایت قندهار، شهرک‌های جلال‌الدین بلخی، کلباد و الچین در کندز، شهرک‌های آریانا، اسلمی، سید جمال‌الدین، کوثر، می‌فروش و قالین‌بافی در ولایت هرات نیز، مشکلات غصب زمین و تخطی‌های دیگر دارند.
همچنین، شهرک‌های چرخ و خوشی در ولایت لوگر، سید جمال‌الدین و شیخ مصری در ننگرهار، غازی ایوب‌خان‌مینه و احمدشاهی در ولایت هلمند و شهرک‌های سرخکان، افضلی جدران، گلشن شهباز و مهاجران دایکندی در ولایت‌های لغمان، خوست، پکتیا و دایکندی با مشکلات غصب زمین روبه‌رو‌اند.
در بخشی از گزارش وزارت شهرسازی آمده است: «در مجموع در این 38 شهرک‌ تخطی‌های بزرگی چون غصب زمین و اضافه‌ستانی‌ها صورت گرفته است.»
شماری از اعضای کمیسیون خاص مجلس نمایندگان مدعی‌اند که حسن عبدالهی، وزیر شهرسازی به‌شکل غیرقانونی به شماری از افراد اجازه‌ی تاسیس شهرک داده است.

یکی از اعضای این کمیسیون که نخواست نامش درج گزارش شود، گفت: «چرا مسوولان وزارت شهرسازی نقشه‌ی 38 شهرک را که مشکل غصب زمین دارد، ویزه کرده است. غصب زمین در 90 درصد شهرک‌های رهایشی در کابل و لایت‌های کشور صورت گرفته است، پس چرا این وزارت اجازه‌ی تاسیس را می‌دهد. مسلما که آنان با مالکان شماری از شهرک‌ها در غصب زمین شریک هستند.»
به‌گفته‌ی منبع، قرار است که اعضای کمیسیون اعمال حکومت، به‌زودی وزیر شهرسازی را در مورد موضوع یادشده به این کمیسیون بخواهد.
با این حال، حدود 70 شهرک خصوصی و دولتی در کابل و برخی از ولایت‌های دیگر مشکلات فنی دارند و نیز در تطبیق پلان‌های آن تخلف‌های نیز به همراه دارند.

غاصبان در ولایات‌
در مکتوب شماره 4840، تاریخ 1391/10/6، اداره‌ی اراضی وزارت زراعت عنوانی کمیسیون خاص بررسی و مطالعه‌ی اعمال حکومت، غاصبان 22 ولایت مشخص شده است.
در سند یاد شده آمده است: «626 تن در هرات70698جریب ، 740 تن در ننگرهار30584جریب، 901 تن در بلخ194756جریب، 965 تن در قندوز7792 جریب، 69 تن در قندهار2215، 518 تن در لغمان424 جریب، 132 تن در غزنی 19566جریب، 1473 تن در کاپیسا1464، 1647تن در تخار44726جریب، 167 تن در پروان4945جریب، 204 تن در فاریاب7082، 1126 تن در لوگر16639، 271 تن در زابل6793 جریب زمین را غصب کرده‌اند.»

در ادامه‌ی سند ذکر شده است: «13 تن در ارزگان72587جریب، 59 تن در بادغیس23495، 56 تن در خوست45295جریب، 287 تن در میدان وردک5324جریب، 1812 تن در بغلان33002جریب، 633 تن در سمنگان33339، 36 تن در هلمند125400جریب، 1168 تن در نیمروز138719، 16 تن در پکتیا5800جریب، 568 تن در سرپل80313جریب، 37 تن در بامیان1393جریب، 148 تن در بدخشان3210، 469 تن در کنر6131، 471 تن در جوزجان10444جریب، 117 تن در فراه8719جریب، 888 تن در کانال ننگرهار4489 جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.»

در زیر این سند، امضای محمد آصف رحیمی وزیر زراعت، آبیاری و مالداری وجود دارد.
از میان دو میلیون جریب زمین غصب شده، هزارها جریب زمین آن را برخی از مالکان شهرک‌های رهایشی غصب کرده‌اند.
آیا ارگان‌های امنیتی و مسوولان وزارت زراعت، می‌توانند که این اندازه زمین را استرداد کنند؟
صدیقی، سخنگوی وزارت داخله گفت: «بلی، پس از فیصله‌ی رییس‌جمهوری، نیروهای امنیتی به‌زودی زمین‌های غصب شده را استرداد خواهند کرد.»

8 صبح

۱۲ جسد افغان های که در یونان غرق شده بودند در جزیره میتیلینی به خاک سپرده شده

آن عده از هموطنانم که به تاریخ ۱۳ ماه دسمبر در جزیره لیسبوس و یا میتیلینی یونان جان خود را از دست داده بودند که در کل ۲۱ شهروند افغان بدان از جمله ۲۱ جسد ۹ جسد به افغانستان انتقال داده شد و این۹ اجساد با کمک مالی خود فامیل های مرحومان صورت گرفت
هیئت وزارت خارجه افغانستان که تنها سفیر افغانستان در بلغاری را به یونان فرستاده بود تا جسد برادرزاده وزیر مخابرات را به افغانستان انتقال بده که برادرزاده وزیر مخبرات هم در جمله جان باختگان بود
و بقیه ۱۲ جسد به همت افغان های مقیم جزیره و فعالان ضد نژاد پرستی و فعالان حقوق پناهندگان بطور رسمی و به رسوم دین اسلام به خاک سپرده شدند
خبری که در bbc فارسی به نشر رسید که همه اجساد به افغانستان انتقال شدن
دروغ میباشد بنده مدت ۴ سال است که د همین جزیره زندگی میکنم
و این هم یک ویدئو

http://afghanmuhajer.blogspot.se

افغانستان!!!!!

قانون کاپیتولاسیون در افغانستان!!!!!!

رییس جمهور کرزی پس از بازگشت سفر سه روزه خود به آمریکا، در جمع خبرنگاران در کابل گفت: آمریکایی ها برای دریافت مصونیت قضایی نظامیان خود درافغانستان اصرار دارند اما دولت افغانستان نمی تواند درخصوص اعطای مصونیت قضایی به نظامیان آمریکایی تصمیم بگیرد،بلکه این تصمیم با ملت افغانستان است.

وی درباره چگونگی این تصمیم ملت گفت: لویه جرگه ای که به زودی تشکیل می شود باید تصمیم بگیرد که این مصونیت قضایی به نظامیان آمریکایی داده شود و یا خیر و اگر اعطا شود تا چه مقدار باشد؟

در پاسخ به سخنان جناب کرزی باید گفت: که تجربه در دولت شما نشان داده است که لویه جرگه همان حرفی را تایید و تصویب می کند که قبل از دعوت مدعوین شما آن را تهیه و تدارک دیده اید و طی این سالها بارها مجلس بزرگان را بهانه ای برای مشروعیت بخشیدن به خواسته های خود و البته درخواستهای غربیها قرار داده اید.

مصونیت قضایی که از سوی اوباما مطرح شده، هیچ چیز نیست جز قانون کاپیتولاسیون. کاپیتولاسیون (capitulation) از کلمه capitulate به معنای «شرط گذاشتن» و در لغت به معنای سازش و تسلیم است و بر قراردادهایی اطلاق می شود که به موجب آن اتباع یک دولت در قلمرو دولت دیگر مشمول قوانین کشور خود می شوند. کاپیتولاسیون‌ نوعی‌ سلطه‌ی‌ كشور بیگانه‌ بر كشور میزبان‌است‌؛ زیرا حق‌ قضاوت‌ و مجازات‌ بخشی‌ از حق‌ حاكمیت‌ یك‌ كشور است‌. یا بهتر بگوییم: کاپیتولاسیون یعنی تسلیمی بدون قید و شرط.

متاسفانه کاپیتولاسیون یا مصونیت قضایی برای نظامیان آمریکایی و در کل غربی ها طی دهه اخیر در افغانستان اجرا شده و دستهایی این خیانت بزرگ بر حق مسلم مردم افغانستان را به سمت قانونی شدن هدایت می کنند. این افراد تصمیم دارند تا نظامیان آمریکایی تمامی جنایات شان بصورت قانونی انجام داده آنچه دل شان بخواهد از کشتن وشکنجه و تجاوز و غارت انجام دهند و هیچکسی را در این مملکت یارای محاکمه آنان نباشد.

همین مصونیت قضایی نظامیان خارجی بوده که از زمان اشغال کشور ما توسط نيروهاي آمريكايي ها در سال ۲۰۰۱ بارها اخباري از تجاوز نيروهاي نظامي آمريكايي به زنان و دختران افغانستاني در رسانه ها منتشر شده است اما در تمام موارد متاسفانه هیچ پیگیری قانونی از سوی دولت صورت نگرفته است.

بارها و بارها اعلام شد در برخی ولایات دوردست نیروهای تحت فرمان آمریکا به ویژه نظامیان آمریکایی پول و مدارک مردم را بدون هیچ دلیل و توضیحی از آنها می گیرند، اما کسی جرات پیگیری قضایی این مطلب را ندارد.

دو سرباز آمریکایی به همراه چند نفر از نیروهای ائتلاف، تعدادی از کتاب‌های مذهبی به ویژه چند جلد کلام الله مجید را جمع آوری و به مکانی که زباله‌ها را آتش می‌زدند، منتقل کردند تا بسوزانند. به اجساد کشته شدگان ادرار کردند. یک سرباز وارد روستا شد حدود بیست زن و کودک را به رگبار گلوله بست و ... تنها و تنها مجرمان به تنبیه اداری و کسر درجه محکوم شدند.

همین استعمار آمریکا باعث شد تا هفته گذشته نظامیان آمریکایی توهین های خود به مقدسات مسلمان را باری دیگر تکرار کنند واین بار سربازان آمریکایی مستقر در پایگاه نظامی «اینجرلیک» ولایت آدانا ترکیه، در شب ژانویه با ورود به مسجد به پاره کردن قرآن کریم و سوزاندن منبر مسجد مبادرت کردند.

جناب رییس جمهور کرزی اگر ملت ما و یا به قول شما اعضای لویه جرگه به مصونیت قضایی نظامیان خارجی رضایت دهند، بدین خاطر است که سیستم قضایی دولت شما تا گردن غرق فساد و رشوت است. اگر برخی ها درباره این خواسته شما سکوت می کنند از آن جهت می باشد که می دانند حکومت افغانستان توان محاکمه و مجازات مجرمین و مفسدین درجه سه کشور را ندارد، چه برسد به محاکمه نظامیان آمریکایی!

اما خوب است سرگذشت و سرنوشت دولتهایی که تحت استعمار غرب، قانون مصونیت قضایی را تصویب کردند، مطالعه نمایید تا بدانید در آینده ها چه مشکلات جبران ناپذیری به مردم و ملت آن کشورها وارد شده که به عنوان لکه ننگی در تاریخ آنها محسوب می شود.

هرچند که کرزی و آمریکا کاری را که بخواهند انجام دهند، انجام می دهند و به گفته و نوشته کسی اهمیت نمی دهند، اما گفتیم که نگویند کسی به ما گوشزد نکرد.
afghanpapaer

طالبان و آینده افغانستان

نوشتۀ عزیز احمد فرد
از یک سو، خبر رسید که بار دیگر هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی، ملا نذیر- یکی از سران طالبان را به قتل رسانده است و از سوی دیگر، تلاش برای باز کردن دفتر برای طالبان در جاهای مختلف ادامه دارد.

پیش بینی اینکه در آینده چه خواهد شد؟ آیا بار دیگر قدرت‌های بزرگ جهان افغانستان را به طالبان واگذار میکنند یا اینکه تنها حاضر هستند با آنان وارد تعاملاتی شوند که اختیار امور در دست حکومت بماند؟ این موضوع را با آقای صدیق الله توحیدی، خبرنگار و تحلیلگر، در میان گذاشتم.

گفتگو با صدیق الله توحیدی

گوش کنید (04:33)

آقای توحیدی، در شرح وقایع میگوید که در اکثر موارد، مسایل ابعاد متعدد دارند؛ هم میشود از آن این برداشت را کرد که طالبان در حال پیشروی هستند و هم میشود برداشت بر عکس آن را کرد. در میان طالبان، کسانی هستند که خواهان مذاکره و پایان بخشیدن به جنگ هستند وکسانی هم وجود دارند که میخواهند بر اساس همان درک مطلقی که از اسلام دارند تا آخرین رمق بجنگند.

البته در صف مقابل، یعنی در صف حکومت و مخالفین رسمی و قانونی آن هم دو دستگی وجود دارد. کسانی هستند که در صورتیکه منافع آنان ایجاب کند با طالبان حاضر به تبانی هستند و تعدادی هم بر عکس با طالبان حاضرند تا سرحد جنگ مسلحانه هم پیش بروند.

آقای توحیدی، اقداماتی را که در این اواخر صورت گرفته است متناقص بررسی میکند. به گفتۀ او، از یک سو فشارهای مضاعف بر آنان وارد میگردد و از جانب دیگر، بعد از اجلاس پاریس تلاش بر این است که در ترکیه و در قطر هم ملاقات‌هایی با طالبان صورت بگیرد.

در اجلاس پاریس، از طالبان به عنوان هیئت امارت اسلامی افغانستان پذیرایی شد و اگرچه برگزار کنندگان تأکید داشتند که این تنها اسمی است که آنان روی خود گذاشته‌اند و ارزش سیاسی ندارد ولی برای بعضی از مفسرین، این کار نوعی برسمیت شناختن حکومت آنان تلقی شد.

در این مورد آقای توحیدی میگوید که البته این برای طالبان یک دست‌آورد است، ولی یک دست‌آورد صرفاً سیاسی. در جبهات جنگ، این دست آورد طالبان میتواند اثر متفی داشته باشد. جنگجویان طالب، متوجه میشوند که به آنان دستور داده میشود که انتحار کنند و به خاطر کشتن یک آمریکایی، هر چند از مردم افغانستان هم کشته شود، ابا نکنند.

در میان سربازان طالب، دشمنی به این شدت تزریق میشود، اما از سوی دیگر، مقامات بلند پایۀ آنان در میز مذاکره با اروپائیان حاضرهستند و مهماندار آنان هم اروپایی‌ها هستند.

مرگ دو کودک مهاجر افغان بر اثر شدت سرما در کابل

صدها تن از پناهجویان افغان که از مناطق جنگی جنوب این کشور گریخته و در اطراف کابل چادر زده اند با سرمای شدید و عدم دسترسی به امکانات اولیه زندگی دست و پنجه نرم می کنند.

بطوری که تاکنون حداقل دو کودک بر اثر سرما جان خود را از دست داده اند.

حاجی عبدالوهاب که دارای شش فرزند است و از جنگ در ولایت هلمند گریخته و به کابل آمده می گوید: “همان طور که می بینید، ما مشکلات زیادی داریم. بارش برف باعث تخریب خانه گلی ما شد. کودکان ما زیر چادرهای پلاستیکی زندگی می کنند. اینجا خیلی سرد است و برای همین تمام بچه های ما مریض شده اند. زندگی در اینجا سخت است.”

اما عدم کاهش درد و رنج مردم افغانستان، علی رغم میلیاردها دلار کمک که برای توسعه این کشور اختصاص داده شده، انتقادهای زیادی را برانگیخته است.

این در حالی است که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل اعلام کرده که برای جلوگیری از تکرار فاجعه سال گذشته و مرگ کودکان امکانات لازم برای مقابله با سرمای زمستان را در اختیار 5000 خانوار مهاجر افغان قرار داده است.

دیدن فیلم کلیک کنید

euronews